Wioślarstwo – niegdyś odmiana transportu (wodnego), współcześnie dyscyplina sportowa polegająca na wprowadzeniu w ruch łodzi pływającej po wodzie przy użyciu siły mięśni wioślarza używającego wioseł jako dźwigni prostej.

Barwy wioseł - reprezentacje narodowe. Poniższa tabela przedstawia sposób, w jaki pomalowane są pióra wioseł łodzi wyczynowych na zawodach międzynarodowych, w których uczestniczą reprezentacje narodowe poszczególnych państw. Każda z reprezentacji stowarzyszonych w Międzynarodowej Federacji Wioślarskiej posługuje się przypisanym sobie wzorem. Wzór ten może stanowić pewne odwzorowanie na piórze wiosła flagi państwowej, ale równie dobrze może stanowić motyw fantazyjny wybrany przez daną federację wioślarską. Lewe wiosło stanowi z reguły lustrzane odbicie wiosła prawego.

Dulka – część łodzi wioślarskiej służąca do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji. Umieszczona bezpośrednio na burcie lub na odsadni w łodziach sportowych. Dawniej wykonywana z drewna, obecnie przeważnie z tworzyw sztucznych. Obecnie wykorzystywane dulki sportowe pozwalają na regulowanie kąta nachylenia pióra wiosła w celu optymalizacji wydajności.

Ergometr – maszyna, która umożliwia treningi wioślarzom. Głównie służy do utrzymania formy podczas sezonu zimowego, w którym wioślarze nie mogą trenować na wodzie. Ergometr wprawia w ruch większość partii mięśni, głównie brzucha, nóg, rąk i barków. Doskonale odwzorowuje czynności wykonywane na wodzie. Wyposażony jest w monitor pokazujący m.in. generowaną przez zawodnika moc i inne dane, co - wobec skalibrowania urządzeń - umożliwia porównanie wyników osiągniętych przez poszczególnych zawodników i organizowanie zawodów.

Jedynka – jednoosobowa łódź wyścigowa, stworzona do wyścigów wioślarskich. Wyczynowy skiff jest stosunkowo długi, wąski oraz lekki. Napędzany jest za pomocą dwóch długich wioseł - siłą mięśni zawodnika (zwanego skifistą, zwróconego plecami w kierunku płynięcia. Skifista siedzi na wózku, jeżdżącym wzdłuż osi podłużnej łodzi, po krótkich szynach. Jedynka wyposażona jest w dwie symetrycznie zamocowane odsadnie, pozwalające mocować dulki w pewnej odległości od burty. Stopy wioślarza mocowane są trwale do łodzi za pomocą podnóżka, najczęściej wyposażonego w montowane na stałe buty.
Wioślarska łódź sportowa, łódź wyczynowa – bardzo wąska i relatywnie długa łódź, stworzona do wyścigów wioślarskich. Napędzana jest za pomocą długich wioseł - siłą mięśni zawodników, którzy zwróceni są plecami w kierunku płynięcia. Wioślarze siedzą na wózkach, jeżdżących wzdłuż osi podłużnej łodzi, po krótkich szynach. Łódź sportowa wyposażona jest w odsadnie, pozwalające mocować dulki w pewnej odległości od burty. Stopy wioślarza mocowane są trwale do łodzi za pomocą podnóżka, najczęściej wyposażonego w montowane do niego na stałe buty. Jako, że priorytetem w budowie łodzi sportowych jest ich prędkość, ich dno jest zaokrąglone, co – w połączeniu z długim i wąskim kształtem – powoduje ich chybotliwość i trudność w opanowaniu techniki wiosłowania.

Odsadnia – element wystający poza boczny obrys łodzi wioślarskiej, przymocowany do burty. Do odsadni przymocowana jest dulka, która utrzymuje wiosło w odpowiedniej pozycji. Odsadnie wykonywane są z aluminium lub mieszanek włókna węglowego i szklanego. Wyróżniamy kilka typów odsadni: skrzydłowa, wsteczna oraz tradycyjna typu EURO - wszystkie one są zamocowane na trwałe do burty łodzi.
Osada – grupa wioślarzy stanowiących jedną drużynę, zajmujących miejsce w jednej łodzi. Osada składa się z dwóch lub więcej zawodników – w konkurencjach rozgrywanych bez sternika ich liczba jest parzysta, a w razie jego obecności w osadzie - nieparzysta.

Skifista – osoba uprawiająca wioślarstwo w kategorii jedynek – łodzi jednoosobowych (dwuwiosłowych).