WErnst Abbe – niemiecki fizyk, współzałożyciel fundacji Carl Zeiss Stiftung w Jenie w 1866.
WJean Le Rond d’Alembert – francuski filozof, fizyk i matematyk. Przedstawiciel epoki oświecenia.
WMatej Bel – kaznodzieja ewangelicki, polihistor, filozof, pedagog, encyklopedysta. Prekursor słowackiego oświecenia, pionier nowoczesnych nauk historyczno-geograficznych na Węgrzech, jeden z najwybitniejszych uczonych XVIII w. w tej części Europy. Członek wielu zagranicznych towarzystw naukowych i akademii. O sobie mówił lingua Slavus, natione Hungarus, eruditione Germanus.
WJean de Bodt – francusko-niemiecki architekt barokowy, inżynier forteczny, pruski generał, projektant twierdz pruskich oraz innych budowli wojskowych i cywilnych (barok), członek Pruskiej Akademii Nauk.
WAlexander Heinrich Braun – niemiecki botanik, wykładowca akademicki na uniwersytetach w Karlsruhe, Fryburgu Bryzgowijskim, Gießen i Berlinie, przedstawiciel szkoły filozofii naturalnej, zajmował się morfologią roślin.
WRené Cagnat – francuski historyk, epigrafik, archeolog i antykwariusz. Profesor epigrafiki w Collège de France a także założyciel i wieloletni redaktor naczelny rocznika epigraficznego L'Année épigraphique. Komandor Legii Honorowej.
WLudolf Karl Adelbert von Chamisso także Louis Charles Adélaïde de Chamisso de Boncourt – niemiecki poeta, przyrodnik i podróżnik.
WRudolf Friedrich Alfred Clebsch – niemiecki matematyk.
WDenis Diderot – francuski pisarz, krytyk literatury i sztuki, filozof i encyklopedysta okresu Oświecenia.
WJohann Peter Gustav Lejeune Dirichlet – niemiecki matematyk francuskiego pochodzenia.
WHeinrich Dressel – niemiecki archeolog, epigrafik i numizmatyk.
WAlbert Einstein – fizyk teoretyczny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 1921 rok, w uznaniu za „wkład do fizyki teoretycznej, zwłaszcza opis prawa efektu fotoelektrycznego”. Twórca szczególnej teorii względności i autor wynikającej z niej równoważności masy i energii, sformułowanej słynnym wzorem E = mc2. Twórca ogólnej teorii względności i opartych na niej pierwszych modeli kosmologicznych oraz przewidywań dotyczących fal grawitacyjnych. Współtwórca teorii fotonu i dualizmu korpuskularno-falowego światła, a przez to mechaniki kwantowej. Jednocześnie – czołowy krytyk jej najczęstszej, kopenhaskiej interpretacji i współautor paradoksu EPR. Odkrywca emisji wymuszonej, statystyki Bosego-Einsteina i możliwości istnienia kondensatu Bosego-Einsteina. Zwykle jest uznawany za niemieckiego fizyka żydowskiego pochodzenia; por. niżej.
WLeonhard Euler – szwajcarski matematyk i fizyk; był pionierem w wielu obszarach obu tych nauk. Większą część życia spędził w Rosji i Prusach. Jest uważany za jednego z najbardziej płodnych matematyków w historii.
WMartin Carl Philipp Gropius – niemiecki architekt epoki historyzmu.
WGotthilf Heinrich Ludwig Hagen – niemiecki fizyk i inżynier.
WOtto Hahn – niemiecki fizykochemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1944 roku za prace nad rozszczepieniem jądra atomu. Jest często uważany za „ojca” współczesnej technologii jądrowej.
WWerner Karl Heisenberg – niemiecki fizyk teoretyk i filozof nauki. Był jednym ze współtwórców mechaniki kwantowej, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w roku 1932 za fundamentalny wkład w stworzenie mechaniki kwantowej. W filozofii tworzył pod wpływem platonizmu i neokantyzmu.
WJohann Gottfried von Herder – niemiecki filozof, pastor i pisarz, którego poglądy wpłynęły znacząco na późniejszy rozwój idei narodu oraz filozofii i historii kultury. Był jednym z klasyków weimarskich.
WLudwig Otto Hesse – niemiecki matematyk, wprowadził hesjan.
WFriedrich Wilhelm Heinrich Alexander von Humboldt – niemiecki przyrodnik i podróżnik, jeden z twórców nowoczesnej geografii, młodszy brat Wilhelma von Humboldta.
WFryderyk Wilhelm Christian Karol Ferdynand von Humboldt – niemiecki filozof, językoznawca, polityk, przedstawiciel neohumanizmu, brat Alexandra.
WAbram Fiodorowicz Ioffe – rosyjski i radziecki fizyk, członek rzeczywisty Rosyjskiej Akademii Nauk i Akademii Nauk ZSRR, wiceprezydent Akademii Nauk ZSRR, laureat Nagrody Stalinowskiej I. stopnia i trzykrotnie Orderu Lenina, członek Międzynarodowego Kongresu Solvaya, działacz społecznopolityczny Leningradu i członek komisji państwowych ZSRR, wybitny organizator nauki określany jako ojciec półprzewodników i ojciec fizyki radzieckiej, współtwórca rosyjskiego i radzieckiego czasopiśmiennictwa naukowego, popularyzator nauki, doktorant i współpracownik naukowo-badawczy Wilhelma Röntgena.
WDaniel Ernest Jabłoński, niem. Daniel Ernst Jablonski – duchowny protestancki, senior Jednoty Braci Czeskich, intelektualista i działacz religijny. Jego bratem był historyk Jan Teodor Jabłoński, a synem niemiecki lingwista i teolog Paweł Ernest Jabłoński.
WCarl Gustav Jakob Jacobi – niemiecki matematyk, profesor Uniwersytetu Albrechta w Królewcu, współtwórca teorii funkcji eliptycznych, sformułował jedną z wariacyjnych zasad mechaniki – zasadę Jacobiego, wprowadził pojęcie jakobianu; brat fizyka Moritza Hermanna Jacobiego (1801–1874).
WWerner Wilhelm Jaeger – niemiecki filolog klasyczny. Autor słynnego dzieła "Paideia".
WImmanuel Kant – niemiecki filozof oświeceniowy, profesor logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
WFelix Christian Klein – niemiecki matematyk, autor programu erlangeńskiego.
WLeo Koenigsberger, lub Leo Königsberger – matematyk i nauczyciel akademicki pochodzenia niemiecko–żydowskiego.
WWladimir Peter Köppen, Władimir Pietrowicz Köppen – rosyjsko-niemiecki geograf, meteorolog, klimatolog i botanik, badający oświetlenie słońca w różnych częściach Ziemi. Syn Petera Köppena, rosyjskiego etnografa i statystyka. Młodszy brat Friedricha Theodora.
WIgnacy Błażej Franciszek Krasicki herbu Rogala – biskup warmiński od 1767, arcybiskup gnieźnieński od 1795, książę sambijski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, prezydent Trybunału Głównego Koronnego w Lublinie w 1765, proboszcz przemyski, kustosz kapituły katedralnej lwowskiej w 1765 roku, poeta, prozaik, publicysta i encyklopedysta, kawaler maltański zaszczycony Krzyżem Devotionis, mianowany biskupem tytularnym Verinopolis w 1766 roku.
WKarl Nikolaus Adalbert Krueger – niemiecki astronom.
WJohann Heinrich Lambert – matematyk, filozof, fizyk i astronom pochodzący z Alzacji. Współcześnie klasyfikuje się go zwykle jako uczonego szwajcarskiego, francuskiego lub niemieckiego.
WMax Theodor Felix von Laue – niemiecki fizyk, prekursor analizy rentgenowskiej, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1914) za odkrycie zjawiska dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na kryształach, dokonane w roku 1912. Jego synem był historyk Theodore von Laue.
WGottfried Wilhelm Leibniz, znany także pod nazwiskiem Leibnitz – niemiecki polihistor: filozof, matematyk, prawnik, inżynier-mechanik, fizyk, historyk i dyplomata.
WErnst Christoph von Manteuffel – królewsko-polski i elektorsko-saski szambelan i poseł, poseł nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Królestwie Danii w latach 1705-1711 i w 1715 roku.
WPierre Louis Moreau de Maupertuis – matematyk, fizyk, filozof, geodeta i astronom francuski.
WDmitrij Iwanowicz Mendelejew – rosyjski chemik, odkrywca prawa okresowości pierwiastków chemicznych.
WHelmuth Karl Bernhard von Moltke – pruski generał i feldmarszałek, reformator armii pruskiej, a potem Armii Cesarstwa Niemieckiego, baron, hrabia. Przez 30 lat był szefem sztabu generalnego – w okresie dążenia Prus do podporządkowania Niemiec, lata 1858–1871, i później do roku 1888. Moltke uznawany jest za twórcę nowoczesnej operacji wojskowej. Udało mu się pogodzić trzy zasadnicze czynniki operacyjne: siły, czas i obszar, które od tej pory stały się podstawowymi wyznacznikami operacyjności. Określany jako Moltke starszy, aby odróżnić go od jego bratanka Helmutha von Moltkego (młodszego). Amerykański historyk Max Boot pisze o Moltkem, że był bardzo wszechstronny: kochał muzykę, poezję, sztukę, archeologię i teatr, znał siedem języków. Był płodnym artystą, który wypełniał szkicowniki pejzażami i portretami.
WChristian Matthias Theodor Mommsen – historyk, poeta oraz prawnik niemiecki, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1902.
WMonteskiusz, właśc. Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu – francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz doby Oświecenia, członek zagraniczny Akademii Stanisława w Nancy od 1751 roku.
WKarl Otfried Müller – niemiecki filolog klasyczny i archeolog, w badaniach historii i kultury antycznej uwzględniał wiele aspektów – od religii i mitologii, przez archeologię i filologię, po filozofię i prawo – przez co uważany był za jednego z najważniejszych badaczy starożytności w I poł. XIX w. na terenie Niemiec.
WCarl Gottfried Neumann – matematyk niemiecki, wprowadził pojęcie potencjału logarytmicznego; syn fizyka Franza Ernsta Neumanna (1798–1895).
WFranz Ernst Neumann – niemiecki fizyk, krystalograf i matematyk, jako pierwszy podał matematyczne sformułowanie prawa indukcji wzajemnej; ojciec Carla Gottfrieda Neumanna (1832–1925).
WMax Karl Ernst Ludwig Planck – niemiecki fizyk, teolog luterański, autor prac z zakresu termodynamiki, promieniowania cieplnego, energii, dyspersji, optyki, teorii względności, a przede wszystkim teorii kwantów. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z 1918 roku.
WStanisław August, urodzony jako Stanisław Antoni Poniatowski herbu Ciołek – król Polski w latach 1764–1795, ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
WHeinrich Rickert – filozof niemiecki, profesor uniwersytetów we Fryburgu Bryzgowijskim i Heidelbergu przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej.
WGeorg Friedrich Bernhard Riemann – niemiecki matematyk, zajmujący się również fizyką teoretyczną i eksperymentalną oraz filozofią przyrody, profesor Uniwersytetu w Getyndze, członek korespondent Berlińskiej Akademii Nauk (1859) i Royal Society (1866).
WCarl Ritter – niemiecki geograf, uznawany obok Aleksandra Humboldta za twórcę nowożytnej geografii, zwolennik regionalnego ujmowania zjawisk i studiów porównawczych, pierwszy profesor geografii.
WHeinrich Adolf Schrader – niemiecki lekarz i botanik.
WWilhelm Gottlieb Tilesius von Tilenau – niemiecki botanik, podróżnik, lekarz i rysownik.
WVoltaire, pol. Wolter, właśc. François-Marie Arouet – francuski pisarz epoki oświecenia, filozof, historyk i publicysta. Tworzył satyry, powieści, dramaty oraz „Listy”.
WUlrich von Wilamowitz-Moellendorff – niemiecki filolog klasyczny. Był badaczem antyku, profesorem uniwersytetów w Gryfii, Getyndze i Berlinie.
WCarl Ludwig (von) Willdenow – niemiecki botanik, lekarz i aptekarz.
WTadeusz Stefan Zieliński, ps. Eheu – polski historyk kultury, filolog klasyczny, profesor Uniwersytetu w Petersburgu i Uniwersytetu Warszawskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.