WErnst Anschütz – niemiecki nauczyciel, organista, poeta i kompozytor.
WAnton Arendt – niemiecki ksiądz katolicki, pedagog, autor podręczników szkolnych, wieloletni dyrektor Seminarium Nauczycielskiego w Braniewie, filantrop.
WJohannes Bernhard Basedow – niemiecki pedagog i teolog, inicjator ruchu filantropistów. Przedstawiciel pedagogiki oświecenia w Niemczech.
WWalter Bauer – niemiecki teolog ewangelicki; urodzony 8 sierpnia 1877 roku w Królewcu; zmarł 17 listopada 1960 roku w Getyndze. Uznanie zdobył dzięki prowadzonym badaniom pierwotnego chrześcijaństwa na podstawie Nowego Testamentu. Za jego sprawą powróciła teoria nauki pierwszych ortodoksów. Jest twórcą słownika Griechisch-deutschen Wörterbuch zu den Schriften des Neuen Testaments und der übrigen urchristlichen Literatur, który został do dzisiaj wielokrotnie przetłumaczonym na inne języki.
WHubert Beckhaus – doktor, niemiecki hellenista, latynista, pedagog.
WHans Bollinger – niemiecki pedagog, muzyk, dyrektor szkoły oraz pieśniarz ludowy.
WGabriel Gottfried Bredow – niemiecki nauczyciel i pedagog, studiował teologię i filozofię, 1809-1811 wykładowca Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
WWolfgang Brezinka – niemiecki pedagog i filozof, profesor uniwersytetów Würzburskiego i Fryburskiego.
WFriedrich Adolf Wilhelm Diesterweg – niemiecki pedagog i działacz społeczny, wydawca czasopisma pedagogicznego Rheinische Blätter für Erziehung und Unterricht, autor licznych publikacji o tematyce edukacyjnej. Propagował ideę szkoły demokratycznej i świeckiej. Domagał się uwolnienia nauczycieli spod wpływu kleru oraz podniesienia ich pozycji społecznej. Rozwój i rozbudowę szkół ludowych postrzegał jako ważny instrument przeobrażeń społecznych. Swoją działalnością wywarł spory wpływ na rozwój ruchu postępowego wśród niemieckich nauczycieli.
WFriedrich Wilhelm Dörpfeld – niemiecki pedagog. Ojciec Wilhelma Dörpfelda.
WJohannes Daniel Falk – teolog luterański, pisarz i filantrop.
WJohann Ignaz von Felbiger – niemiecki reformator edukacji, pedagog, opat klasztoru augustianów w Żaganiu.
WAlfred George Fischer – niemiecko-amerykański naukowiec, profesor Earth Sciences w Uniwersytecie Princeton, specjalista w dziedzinie historii Ziemi i innych nauk o Ziemi,
WFriedrich Wilhelm Fröbel (Froebel) – niemiecki pedagog, teoretyk i czołowy kreator wychowania przedszkolnego o orientacji humanistycznej. Był twórcą pierwszego systemu wychowania przedszkolnego zwanego fröbizmem.
WHugo Gaudig – niemiecki pedagog, jeden z czołowych reformatorów szkolnictwa niemieckiego.
WPaul Geheeb – niemiecki pedagog. Przedstawiciel Reformpädagogik – jeden z wielkich praktyków i realizatorów „nowej” edukacji i „aktywnej” szkoły, pionier Landerziehungsheime. W zakresie koedukacji jego szkoła „Odenwald” była niekwestionowanym liderem reformy szkolnictwa do końca Republiki Weimarskiej.
WHeinrich Friedrich Wilhelm Gesenius – niemiecki teolog ewangelicki, orientalista, znawca kultury i historii Bliskiego Wschodu i jeden z najwybitniejszych znawców starych języków, szczególnie języka hebrajskiego.
WJohann Christoph Friedrich GutsMuths – pedagog niemiecki, nauczyciel geografii i gimnastyki. Jako pierwszy wprowadził do programu szkolnego systematyczne ćwiczenia fizyczne.
WSamuel Heinicke – niemiecki pedagog, pionier nauczania głuchych metodą głosową. W 1778 r. założył w Lipsku pierwszy na terenie Niemiec zakład dla głuchoniemych.
WHartmut von Hentig – niemiecki pedagog.
WJohann Friedrich Herbart, Jan Fryderyk Herbart – niemiecki filozof, psycholog i pedagog. Twórca pedagogiki naukowej.
WChristian Gottlob Heyne – niemiecki badacz starożytności, filolog, historyk, archeolog; ur. 25 września 1729 roku w Chemnitz; zmarł 14 lipca 1812 w Getyndze.
WHermann Christian Karl Friedrich Hupfeld – niemiecki teolog ewangelicki i orientalista.
WJohann Adam von Ickstatt - był niemieckim pedagogiem i dyrektorem Uniwersytetu w Ingolstadt. Także profesor prawa tamże. Był głównym promotorem oświecenia w Bawarii. Ojciec chrzestny Adama Weishaupta.
WFriedrich Ludwig Jahn – niemiecki pedagog, publicysta i polityk nacjonalistyczny, poseł do parlamentu frankfurckiego (1848), uznawany za ojca gimnastyki sportowej.
WAmbrosius Jung (junior) zwany augsburskim paternae erudinionis – niemiecki uczony, humanista, lekarz, doktor nauk medycznych, wykładowca, patrycjusz i szlachcic, edytor medycznych dzieł swojego ojca.
WAmbrosius Jung (senior) – niemiecki uczony, humanista, lekarz, doktor nauk medycznych, wykładowca, ekspert od chorób epidemiologicznych.
WCarl Jung – niemiecki malarz, grafik i profesor.
WFritz Jung – niemiecki stomatolog, naukowiec i profesor na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji, na którym wykładał protetykę i ortodoncję.
WJohann Hans Jung – niemiecki uczony, lekarz, doktor nauk medycznych, wykładowca, patrycjusz, wraz z synem Ambrosiusem Jungiem autor jednej z pierwszych prac analitycznych na temat syfilisu w europejskiej medycynie.
WJohann Heinrich Jung zwany również Jung-Stilling, niemiecki pisarz, profesor nauk ekonomicznych.
WUlrich Jung – niemiecki humanista, lekarz, doktor nauk medycznych, wykładowca, hebraista, patrycjusz i szlachcic, współautor rozprawy o chorobach zakaźnych.
WWilhelm Junkmann – niemiecki historyk i wykładowca akademicki, pisarz i polityk.
WWilhelm von Kaulbach – malarz niemiecki, twórca wielkoformatowych obrazów o treści historycznej i literackiej.
WGeorg Michael Anton Kerschensteiner – niemiecki pedagog.
WWerner Klemke – niemiecki grafik, ilustrator, pedagog.
WKarl Gotthart Lamprecht – niemiecki historyk. Jako profesor historii na Uniwersytecie w Lipsku odegrał ważną rolę w sporze o metodologię badania historii (Methodenstreit).
WErnst Meumann (1862-1915) – niemiecki psycholog i pedagog. Pionier badań nad procesami uczenia się i nauczania. Jeden z twórców pedagogiki eksperymentalnej oraz pedologii. Był profesorem uniwersytetów w Zurychu, Królewcu, Münster, Halle, Lipsku i Hamburgu. Autor pracy Wykłady wprowadzające do pedagogiki eksperymentalnej.
WJohann Karl August Musäus – niemiecki pisarz, krytyk literatury, filolog, zbieracz baśni i autor zarówno satyrycznych, jak i ludowych nowel okresu oświecenia.
WKlemens Andreas Neumann – niemiecki ksiądz katolicki, pedagog, jeden z założycieli katolickiego ruchu młodzieżowego Quickborn, autor śpiewnika Der Spielmann.
WFriedrich Paulsen – niemiecki filozof i pedagog.
WAdolf Reichwein – niemiecki pedagog, polityk kulturalny, profesor historii, opozycjonista w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej.
WWilhelm Rein – niemiecki pedagog, przedstawiciel herbartyzmu w dydaktyce. Był profesorem uniwersytetu w Jenie.
WFriedrich Eberhard von Rochow − niemiecki magnat, pedagog i filantrop.
WHugo Scheinert, ur. 1873 we Wrocławiu, zm. 1943 w Janowicach Wielkich – niemiecki pisarz, malarz i grafik, pedagog i teoretyk sztuk pięknych.
WRudolf Smend (ur. 5 listopada 1851 r. w Lengerich, zm. 27 grudnia 1913 w Ballenstedt – niemiecki teolog i orientalista.
WEduard Spranger – niemiecki teoretyk, filozof, pedagog i psycholog. Przyczynił się do ugruntowania pedagogiki jako dyscypliny akademickiej. Zajmował się psychologią wieku dorastania, pedagogiką kultury, propagował kierunek zwany psychologią rozumiejącą.
WKarl Volkmar Stoy – niemiecki pedagog, jeden z najważniejszych przedstawicieli herbartyzmu.
WJohannes Sturm inaczej Jean Sturm – niemiecki reformator szkolnictwa.
WRita Süssmuth z domu Kickuth – niemiecka polityk, pedagog i nauczyciel akademicki, w latach 1985–1988 minister zdrowia, w latach 1988–1998 przewodnicząca Bundestagu.
WJerzy Tetzner, właściwie: Georg Tetzner – polski duchowny ewangelicki, nauczyciel języka niemieckiego w Warszawie.
WHeinrich Gotthardt von Treitschke – niemiecki historyk, publicysta polityczny i w latach 1871–1884 członek Reichstagu, najpierw jako narodowo-liberalny delegat, a od 1878 roku bezpartyjny. Apologeta Prus, Bismarcka i dynastii Hohenzollernów. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych historyków i publicystów w Niemczech w swoim okresie; wywarł ogromny wpływ na szerokie kręgi niemieckiej inteligencji. W 1879 roku opublikowaną rozprawą wywołał spór antysemicki. Esej ten zawierał m.in. zdanie »Żydzi są naszym nieszczęściem«, które później stało się mottem nazistowskiego czasopisma „Der Stürmer”.