WAulis Aarnio – fiński prawnik, specjalista w dziedzinie teorii i filozofii prawa oraz prawa cywilnego. Jest jednym z głównych przedstawicieli analitycznej teorii prawa.
WJohannes Althusius – niemiecki prawnik, teoretyk państwa i prawa. Autor dzieła Politica Methodice Digesta, Atque Exemplis Sacris et Profanis Illustrata (1603).
WArystoteles – filozof, jeden z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji. Nazywany też Stagirytą lub po prostu Filozofem.
WAureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi Prawosławnej, jeden z ojców i doktorów Kościoła, znany jako doctor gratiae, pisarz o berberyjskich korzeniach. Wielu protestantów uważa go również za duchowego przodka protestantyzmu, jako że jego pisma miały duży wpływ na nauki Lutra i Kalwina.
WCesare Beccaria, właśc. Cesare Bonesana, markiz Beccaria, wł. marchese di Beccaria – włoski prawnik i pisarz polityczny, przedstawiciel humanitaryzmu prawniczego, autor dzieła O przestępstwach i karach (1764).
WJeremy Bentham – angielski prawnik, filozof i ekonomista. Reformator instytucji prawnych i społecznych, prekursor pozytywizmu prawniczego. Jeden z głównych przedstawicieli liberalizmu. Jeden z autorów filozoficznej koncepcji utylitaryzmu. W ekonomii zwolennik wolnego rynku. Jedną z najsłynniejszych jego myśli było przekonanie, że ludzie pragną w życiu przede wszystkim przyjemności cielesnych, które są dla nich ważniejsze niż dobro świata.
WJean Bodin zwany Bodinusem – francuski prawnik, teoretyk państwa, polityk, twórca ideologii francuskiego absolutyzmu, zwolennik monarchii absolutnej, opracował nowożytne pojęcie suwerenności. Jego najbardziej znane dzieło to Sześć ksiąg o Rzeczypospolitej.
WJean-Marc Coicaud – francusko-amerykański prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, od 2011 dziekan Wydziału Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Rutgersa.
WHenri Benjamin Constant de Rebecque – szwajcarski pisarz francuskiego pochodzenia, filozof i działacz polityczny stronnictwa liberalnego we Francji od czasów Dyrektoriatu do Restauracji Burbonów. Uchodzi za jednego z ojców liberalizmu.
WJacques Derrida – francuski filozof, uważany za przedstawiciela postmodernizmu.
WRonald Myles Dworkin – amerykański filozof prawa i filozof polityki, krytyk pozytywizmu prawniczego, w szczególności w wersji zaproponowanej przez Herberta Harta. Jego integralna teoria prawa jest jedną z dominujących teorii w krajach anglosaskich.
WFriedrich Engels – niemiecki filozof i socjolog. Był jednym z głównych ideologów socjalizmu, a także jednym z organizatorów i przywódców I i II Międzynarodówki. Do historii przeszedł jako jeden z najbliższych współpracowników Karla Marxa oraz współtwórca marksizmu, materializmu historycznego i socjalizmu naukowego. Współautor „Manifestu komunistycznego".
WRoberto Esposito – włoski filozof kojarzony z wkładu w koncepcję biopolityki. Profesor filozofii teoretycznej w Scuola Normale Superiore w Pizie. Po polsku ukazał się wybór jego tekstów Pojęcia polityczne. Wspólnota, immunizacja, biopolityka.
WJohn Finnis – australijski filozof, specjalizujący się w filozofii prawa. Uznawany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli współczesnej filozofii prawa natury.
WRobert Peter George – amerykański profesor nauk prawnych na Princeton University, gdzie wykłada prawo konstytucyjne, prawa i wolności obywatelskie, filozofię prawa.
WHugo Grocjusz, Hugo Grotius, Huig de Groot – holenderski prawnik, filozof i dyplomata, zwany „ojcem” prawa międzynarodowego.
WJürgen Habermas – niemiecki filozof, socjolog i publicysta polityczny. Współcześnie najbardziej znany przedstawiciel teorii krytycznej. Największe uznanie przyniosła mu oparta na pragmatyce aktów mowy teoria racjonalności komunikacyjnej, którą przeciwstawia zarówno modernistycznej filozofii podmiotu, jak i postmodernistycznej filozofii dekonstrukcji i destrukcji podmiotu. Jego dorobek skupia się na podstawach teorii społecznej i epistemologii, analizie demokracji, sfery publicznej i społeczeństw zaawansowanego kapitalizmu. System teoretyczny Habermasa skupia się na ujawnianiu możliwości rozumu i emancypacji ukrytych we współczesnych instytucjach oraz na zdolności człowieka do dochodzenia swoich racjonalnych interesów. Habermas znany jest ze swojej pracy dotyczącej koncepcji współczesności, szczególnie w kontekście dyskusji nad „racjonalizacją”, rozpoczętej przez Maxa Webera.
WHerbert Lionel Adolphus Hart – angielski filozof analityczny, przedstawiciel oksfordzkiej szkoły języka potocznego, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli analitycznej teorii prawa i pozytywizmu prawniczego.
WGeorg Wilhelm Friedrich Hegel – niemiecki filozof, twórca nowoczesnego systemu idealistycznego.
WThomas Hobbes – angielski filozof, myśliciel społeczny, twórca kontraktualizmu, autor dzieła Lewiatan (1651), traktatu z zakresu filozofii społecznej i filozofii politycznej, w którym dowodzi, że człowiek wyszedł z hipotetycznego stanu natury, czyli stanu wojny każdego z każdym szukając gwarancji swojego bezpieczeństwa. Według Hobbesa człowiek decyduje się na utworzenie państwa na skutek w pełni racjonalnej i jednocześnie egoistycznej kalkulacji. Wszyscy tworzący państwo oddają większość władzy i jednocześnie zrzekają się prawa do używania przemocy na rzecz suwerena, w ramach powszechnej umowy społecznej. Czynią tak w zamian za identyczną obietnicę ze strony innych ludzi tworzących społeczeństwo i celem uzyskania przez wszystkich bezpieczeństwa.
WImmanuel Kant – niemiecki filozof oświeceniowy, profesor logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
WHans Kelsen – austriacki prawnik i filozof prawa, przedstawiciel normatywizmu, twórca koncepcji „czystej nauki prawa”.
WNiklas Luhmann – niemiecki socjolog i teoretyk społeczny. Jest uważany za najważniejszego niemieckojęzycznego przedstawiciela socjologicznej teorii systemów i cybernetyki społecznej oraz zaliczany do najwybitniejszych klasyków nauk socjologicznych XX wieku.
WMajmonides, rabbi Mosze ben Majmon, Rambam, Abu Imran Musa Ibn Majmun, hebr. רבי משה בן מיימון, arab. موسى بن ميمون بن عبد الله القرطبي الإسرائيلي – żydowski filozof i lekarz. Był autorem najważniejszego średniowiecznego komentarza do Talmudu – „Księga przykazań”.
WKarl Marx – niemiecki filozof, socjolog, ekonomista, historyk, dziennikarz i działacz rewolucyjny. Twórca socjalizmu naukowego, współzałożyciel I Międzynarodówki.
WMonteskiusz, właśc. Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu – francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz doby Oświecenia, członek zagraniczny Akademii Stanisława w Nancy od 1751 roku.
WManfred Osten – niemiecki dyplomata, prawnik, historyk kultury i eseista.
WFrancesco Mario Pagano – prawnik, filozof i dramaturg włoski, działacz Republiki Partenopejskiej roku 1799.
WChaïm Perelman – belgijski logik i filozof prawa, urodzony w polskiej rodzinie pochodzenia żydowskiego.
WJohn Rawls – amerykański filozof polityczny, jeden z najbardziej wpływowych myślicieli XX wieku.
WJean-Jacques Rousseau – genewski pisarz tworzący w języku francuskim, filozof, pedagog, teoretyk muzyki.
WPeter Singer [sɪŋə(r)] – australijski etyk, profesor University Center for Human Values, Princeton University. Wykładał m.in. w Oxfordzie, Nowym Jorku, University of Colorado, University of California i Monash University.
WFranciszek Suárez SJ – hiszpański filozof neoscholastyczny.
WChristian Thomasius – filozof niemiecki, „ojciec niemieckiego oświecenia”, związany przez większość życia z Uniwersytetem w Halle.
WTomasz z Akwinu, Akwinata, łac. Thomas de Aquino – filozof scholastyczny, teolog, członek zakonu dominikanów. Był jednym z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. Święty Kościoła katolickiego; jeden z doktorów Kościoła, który nauczając przekazywał owoce swej kontemplacji.
WRoberto Mangabeira Unger – brazylijskim teoretyk społeczny, polityk i profesor prawa na uczelni Harvard Law School. Jest jedynym pracownikiem naukowym z Południowej Ameryki na tej uczelni. Był powiązany z ruchem krytycznych studiów nad prawem, w krótkim okresie pomiędzy końcem lat siedemdziesiątych i początkiem osiemdziesiątych XX wieku. W późniejszym okresie odszedł od założeń ruchu. Jednym z jego uczniów był Barack Obama.
WEmer (Emerich) de Vattel – szwajcarski filozof, dyplomata, prawnik.
WFrancisco de Vitoria OP – hiszpański filozof renesansowy, teolog i prawnik, teoretyk prawa międzynarodowego oraz idei wojny sprawiedliwej.
WChristian Wolff – niemiecki filozof, matematyk, i prawnik, profesor na Uniwersytecie w Halle, jeden z czołowych przedstawicieli wczesnego oświecenia. Uchodzi za najwybitniejszego filozofa niemieckiego między Leibnizem a Kantem. Rozwijał także inne dyscypliny wiedzy, takie jak ekonomia, prawo czy administracja. Jeden z twórców nauki o prawach natury. Usiłował godzić myśl racjonalistyczną z objawieniem.