WUrząd Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec, ministerstwo spraw zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec – federalne ministerstwo odpowiadające za prowadzenie polityki zagranicznej Republiki Federalnej Niemiec oraz za kontakty między Niemcami a Unią Europejską.
WKonrad Hermann Josef Adenauer – niemiecki polityk, mąż stanu, działacz i długoletni przywódca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), kanclerz RFN w latach 1949–1963. Z zawodu prawnik.
WHerbert von Bismarck – niemiecki polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1886−1890. Jego polityczna kariera była ściśle związana z ojcem, Otto von Bismarckiem.
WLothar Bolz – niemiecki działacz komunistyczny, przewodniczący Narodowo-Demokratycznej Partii Niemiec (1948–1972), minister spraw zagranicznych NRD (1953–1965).
WWilly Brandt, właśc. Karl Herbert Frahm – niemiecki polityk, działacz socjaldemokratyczny, członek SPD i jej przewodniczący w latach 1964–1987, kanclerz RFN w latach 1969–1974, laureat pokojowej Nagrody Nobla w 1971, Człowiek Roku 1970 według magazynu „Time”.
WHeinrich von Brentano di Tremezzo – niemiecki polityk Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) o poglądach konserwatywnych, prawnik.
WUlrich von Brockdorff-Rantzau – niemiecki dyplomata, pierwszy minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej i niemiecki ambasador w ZSRR.
WHeinrich Brüning – niemiecki prawnik, ekonomista, historyk, filolog i polityk, minister spraw zagranicznych i kanclerz Rzeszy w latach 1930–1932 w okresie Republiki Weimarskiej.
WKsiążę Bernhard Heinrich Karl Martin von Bülow – niemiecki polityk, dyplomata, kanclerz II Rzeszy oraz premier Prus w latach 1900-1909.
WJulius Curtius – niemiecki polityk, z zawodu adwokat. W latach 1926–1929 był ministrem gospodarki, a w latach 1929–1931 ministrem spraw zagranicznych Niemiec.
WGeorg Dertinger – niemiecki dziennikarz i polityk, minister spraw zagranicznych NRD (1949–1953).
WJoseph Martin „Joschka” Fischer – niemiecki polityk, były wicekanclerz Republiki Federalnej Niemiec oraz były minister spraw zagranicznych w czerwono-zielonej koalicji rządowej kanclerza Gerharda Schrödera. Był jednym z liderów niemieckiej partii Sojusz 90/Zieloni. Według sondażu opinii publicznej był najbardziej popularnym politykiem niemieckim.
WOskar Fischer – niemiecki polityk, minister spraw zagranicznych NRD (1975–1990).
WSigmar Gabriel – niemiecki polityk i samorządowiec, w latach 1999–2003 premier Dolnej Saksonii, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) i od 2009 do 2017 jej przewodniczący, w latach 2005–2009 minister środowiska, minister gospodarki i energii w latach 2013–2017, wicekanclerz w latach 2013–2017, a od 2017 do 2018 minister spraw zagranicznych.
WHans-Dietrich Genscher – niemiecki prawnik, polityk i dyplomata, wieloletni lider Wolnej Partii Demokratycznej (FDP), poseł do Bundestagu, minister spraw wewnętrznych (1969–1974) oraz wicekanclerz i minister spraw zagranicznych.
WGottlieb von Jagow – polityk niemiecki.
WKlaus Kinkel – niemiecki polityk i prawnik, działacz Wolnej Partii Demokratycznej (FDP) i jej przewodniczący w latach 1993–1995, w latach 1991–1992 minister sprawiedliwości, od 1992 do 1998 minister spraw zagranicznych, od 1993 jednocześnie wicekanclerz, poseł do Bundestagu.
WHeiko Maas – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), minister w rządzie krajowym Saary, deputowany do Bundestagu, w rządzie federalnym minister sprawiedliwości (2013–2018) oraz minister spraw zagranicznych.
WHermann Müller – polityk niemiecki (SPD), w latach 1919-1920 minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej i dwukrotnie kanclerz Rzeszy.
WKonstantin Hermann Karl von Neurath – niemiecki dyplomata, minister spraw zagranicznych Niemiec w latach 1932-1938 i protektor Czech i Moraw w latach 1939–1941, baron.
WWalther Rathenau – niemiecki przemysłowiec, pisarz, polityk.
WUlrich Friedrich Willy Joachim von Ribbentrop – minister spraw zagranicznych III Rzeszy w latach 1938–1945. Od 1934 kierownik biura do spraw zagranicznych NSDAP, zwanego najpierw Büro Ribbentrop, a następnie Dienststelle Ribbentrop. W 1936 został ambasadorem III Rzeszy w Londynie. Uznany za zbrodniarza wojennego i skazany na karę śmierci.
WWalter Scheel – niemiecki polityk związany z FDP. W latach 1961–1966 minister współpracy gospodarczej, od 1969 do 1974 minister spraw zagranicznych i zastępcą kanclerza, od 1974 do 1979 prezydent Republiki Federalnej Niemiec.
WHelmut Heinrich Waldemar Schmidt – niemiecki polityk należący do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), kanclerz Niemiec w latach 1974–1982, krótko także minister spraw zagranicznych.
WGerhard Schröder – zachodnioniemiecki polityk, członek Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej.
WJohann Ludwig (Lutz) Graf Schwerin von Krosigk, urodzony jako Johann Ludwig von Krosigk – polityk niemiecki, zbrodniarz nazistowski.
WArthur Seyss-Inquart, właściwie Arthur Seyss – hitlerowski polityk, namiestnik Rzeszy w Austrii, a później komisarz Rzeszy w Holandii w okresie II wojny światowej. W Norymberdze został uznany za winnego zbrodni przeciwko ludzkości i stracony.
WWalter Simons – niemiecki prawnik i polityk. Minister spraw zagranicznych Niemiec, Prezes Sądu Najwyższego Rzeszy 1922–1929.
WFrank-Walter Steinmeier – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec i w 2008 p.o. przewodniczącego partii, szef Urzędu Kanclerza Federalnego w okresie rządów Gerharda Schrödera w latach 1999–2005, minister spraw zagranicznych w latach 2005–2009 i 2013−2017, od 2007 do 2009 wicekanclerz, deputowany do Bundestagu, kandydat SPD na kanclerza Niemiec w 2009. Od 2017 prezydent Niemiec.
WGustav Stresemann – polityk niemiecki, kanclerz i minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej, laureat Pokojowej Nagrody Nobla.
WGuido Westerwelle – niemiecki polityk i prawnik, od 2001 do 2011 przewodniczący Wolnej Partii Demokratycznej (FDP), poseł do Bundestagu, w latach 2009–2013 minister spraw zagranicznych, w okresie 2009–2011 również wicekanclerz.
WKarl Joseph Wirth – niemiecki polityk.
WArthur Zimmermann – niemiecki polityk i dyplomata. Po krótkiej karierze w dyplomacji w 1901 r. został asystentem ministra spraw zagranicznych Gottlieba von Jagowa i w tym charakterze, pod nieobecność ministra brał udział w naradzie rządu Niemiec, gdy 5 lipca 1914 r. zapadła decyzja o wsparciu Austro-Węgier.