
Niccoló Albergati-Ludovisi – włoski kardynał. Krewny papieża Grzegorza XV. Arcybiskup Bolonii 1645-1651.

Jacob Adriaensz Backer – holenderski malarz i rysownik okresu baroku, uczeń i współpracownik Rembrandta.

Antonio Barberini – włoski kardynał. Bratanek papieża Urbana VIII i brat kardynała Francesco Barberini.

Giovanni Alfonso Borelli – włoski fizjolog, fizyk i matematyk.

Fra' Nicolas Cotoner – 61. Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego w latach 1663–1680.

Eudoksja Łukjanowna Strieszniewa, ros. Евдокия Лукьяновна Стрешнева – caryca Rosji, żona cara Michała I Romanowa, matka cara Aleksego I Romanowa.

Cesare Facchinetti – włoski kardynał. Pochodził z tej samej rodziny co papież Innocenty IX.

Sir Richard Fanshawe – angielski dyplomata oraz poeta i tłumacz.

Ferdynand III Habsburg – król Węgier i Chorwacji w latach 1637–1657 oraz Czech w latach 1637–1657, wybrany cesarz rzymski w latach 1637–1657 z dynastii Habsburgów.

Adam Freytag – matematyk i inżynier wojskowy.

Gaston Jan Baptysta de France fr. Gaston Jean-Baptiste, znany jako Gaston d'Orléans – książę Orleanu, trzeci syn Henryka IV, króla Francji, i Marii Medycejskiej, córki Franciszka I, wielkiego księcia Toskanii. Młodszy brat króla Ludwika XIII, znany jako Grand Monsieur.

Gevherhan – księżniczka osmańska, córka Ahmeda I oraz jego ulubionej nałożnicy Kösem. Bratanica Mustafy I, siostra sułtanów: Osmana II (1618–1622), Murada IV (1623–1640) i Ibrahima I (1640–1648).

Renat Goupil – święty Kościoła Katolickiego, męczennik, francuski chirurg, brat z zakonu jezuitów, misjonarz w Kanadzie.
Andrzej Leszczyński herbu Wieniawa – arcybiskup gnieźnieński w latach 1652–1658, kanclerz wielki koronny w latach 1650–1653, biskup chełmiński w latach 1646–1652, podkanclerzy koronny w latach 1645–1650, opat tyniecki w 1644 roku, opat czerwiński w latach 1641–1644, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1646-1653, biskup kamieniecki w latach 1640–1646, opat przemęcki w 1636 roku, kanclerz królowej Cecylii Renaty, kanonik krakowski w 1623 roku, prepozyt łęczycki.

Alfonso Litta – włoski kardynał.

John Milton – angielski poeta i pisarz, autor poematu Raj utracony (1667).

George Monck, pierwszy diuk Albemarle – polityk angielski.

Tōju Nakae – japoński filozof neokonfucjański okresu Edo.

Carlo Francesco Nuvolone – włoski malarz barokowy, przedstawiciel szkoły lombardzkiej.

Luigi Omodei – włoski kardynał.

Pieter Post – holenderski architekt, malarz i grafik. Obok Jacoba van Campena uważany za jednego z najwybitniejszych architektów barokowych w Holandii. Jego najbardziej znanymi budowlami są Huis ten Bosch w Hadze (1645) i klasycystyczny gmach pałacu księcia Jana Mauritiusa, w którym mieści się obecnie muzeum Mauritshuis. Projektował też budynki wag miejskich w Goudzie (1668) i Lejdzie (1657–1658), ratusz w Maastricht (1659–1664), brał udział w budowie kościoła Nieuve Kerk w Haarlemie.

Dominik Jakub Potocki herbu Pilawa – dominikanin, prowincjał dominikanów od 1636, biskup nominat chełmiński.

Jan Teodoryk Potocki herbu Pilawa – podkomorzy halicki, działacz różnowierczy, tłumacz.

Tekla Anna z Wołłowiczów Radziwiłłowa – córka podkanclerzego litewskiego Hieronima Wołłowicza i Elżbiety Gosławskiej. Marszałkowa wielka litewska. 9 maja 1623 w Grodnie została żoną Aleksandra Ludwika Radziwiłła, marszałka wielkiego litewskiego. Matka Michała Kazimierza Radziwiłła, podkanclerzego litewskiego. W 1625 ufundowała kaplicę różańcową przy kościele św. Anny.

Francesco Angelo Rapaccioli – włoski kardynał.

Gaspar Schott – niemiecki fizyk, matematyk, filozof przyrody i jezuita.

Evangelista Torricelli – włoski fizyk i matematyk.

António Vieira – jezuicki mówca, pisarz i obrońca praw człowieka.

Andrzej Wiszowaty herbu Pierzchała, inna forma nazwiska: Andreas Wissowatius, – filozof, teolog, ideolog religijny braci polskich, kaznodzieja ariański, pisarz-polemista, poeta, redaktor i wydawca.

Aleksander Załuski – wojewoda rawski od 1676 roku, kasztelan rawski w 1674 roku, podkomorzy rawski w 1665 roku, cześnik rawski w 1665 roku, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1684 roku.

Szymon Zimorowic, nazwisko właściwe: Ozimek, inna forma nazwiska: Zimorowicz, – polski poeta epoki baroku.