WAlbrecht Hohenzollern, również Albrecht z Brandenburgii – syn Jana Cicero, markgraf Brandenburgii, kardynał, elektor i arcybiskup Moguncji (1514–1545), oraz administrator apostolski diecezji Halberstadt i arcybiskup Magdeburga (1513–1545).
WAlbrecht Hohenzollern, niem. Albrecht von Brandenburg-Ansbach – ostatni wielki mistrz zakonu krzyżackiego przed sekularyzacją państwa zakonnego, w latach 1511–1525. Wystąpił z niego razem ze znaczną liczbą innych rycerzy, co praktycznie zakończyło działalność zakonu w Prusach. 10 kwietnia 1525 złożył hołd lenny królowi Polski Zygmuntowi Staremu w Krakowie i od tego czasu, aż do śmierci w 1568 r. sprawował władzę książęcą w dawnym państwie zakonnym przemianowanym na Prusy Książęce, kanonik gnieźnieński.
WJerzy von Blumenthal – niemiecki duchowny katolicki, biskup lubuski.
WVittoria Colonna – markiza Pescary, włoska poetka, przyjaciółka Michała Anioła.
WMarie Dentière – to jedna z nielicznych wybitnych kobiet-teologów, francuskojęzyczna Niderlandka, początkowo przeorysza w zakonie augustianek, następnie żona pastora, historyk i teolog protestancki. Przez wieki zapomniana lub wyszydzana, została na nowo odkryta pod koniec XX wieku. Oznaką docenienia jej wkładu w rozwój teologii protestanckiej jest umieszczenie jej nazwiska w 2003 na Pomniku Reformacji w Genewie.
WDosso Dossi, właściwie Giovanni di Niccolò de Luteri – renesansowy malarz z Ferrary, reprezentant szkoły ferraryjskiej z XVI w.
WHans Dürer – niemiecki malarz, rysownik i grafik epoki renesansu.
WMikołaj Dzierzgowski herbu Jastrzębiec – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, biskup chełmski, biskup kamieniecki, biskup kujawsko-pomorski, kanonik warszawski, płocki i gnieźnieński, hrabia na Dzierzgowie.
WFilip Sabaudzki, książę Nemours – francuski szlachcic. Był synem Filipa II, księcia Sabaudii i jego drugiej żony Klaudii z Brosse. Był przyrodnim bratem Ludwiki Sabaudzkiej, matki Franciszka I króla Francji. Był założycielem gałęzi Nemours domu Sabaudzkiego, która w końcu osiedliła się we Francji.
WFranciszek Maria I della Rovere – włoski kondotier, mecenas sztuki i książę Urbino w latach 1508-1516 i 1521-1538 z przerwą na panowanie Wawrzyńca Medyceusza.
WMichael Gaismair, Michael Geissmayr, – przywódca chłopski, organizator powstania chłopskiego w 1525 roku w Tyrolu w czasie niemieckiej wojny chłopskiej.
WFlorian Geyer – niemiecki dyplomata, obrońca chłopów i dowódca podczas wojny chłopskiej.
WJan Hess, właśc. Johann Heß – teolog luterański, mówca i znany w całej Europie reformator religijny.
WMelchior Hofmann – przywódca anabaptystów. Początkowo był entuzjastycznym uczniem Marcina Lutra. W 1530 w Strasburgu przyjął chrzest z rąk anabaptystów. Wkrótce potem rozpoczął działalność w północnych Niemczech (Emden) i Niderlandach, chrzcząc publicznie nowo pozyskanych wyznawców. Głosił bliskość paruzji, która miała nastąpić w Strasburgu. W 1533 dobrowolnie oddał się w ręce władz. Po jego uwięzieniu przywództwo w ruchu objęli Jan Matthijs oraz Jan z Lejdy, którzy doprowadzili do powstania komuny anabaptystów w Münster. Hofmann zmarł w więzieniu.
WJan zwany Pokojowym – książę Jülich, książę Bergu i hrabia Ravensbergu od 1511 r., książę Kleve i hrabia Mark od 1521 r.
WNikola Jurišić – chorwacki szlachcic, dowódca wojskowy i dyplomata w służbie króla Ferdynanda I Habsburga.
WKarol III de Bourbon-Montpensier – hrabia Montpensier i delfin Owernii.
WJan Janusz Kościelecki herbu Ogończyk – kasztelan kowalski od 1514 r., starosta tucholski od 1518 r., kasztelan inowrocławski od 1523 r., kasztelan łęczycki od 1526 r., starosta nakielski od 1532 r., starosta człuchowski od 1535 r., starosta bydgoski od 1535 r., kasztelan kaliski od 1535 r., wojewoda inowrocławski od 1538 r., wojewoda brzesko-kujawski od 1540 r., wojewoda łęczycki od 1542 r, starosta czarneński.
WHans Leu mł. – szwajcarski malarz zamieszkały i tworzący w Zurychu, syn Hansa Leu starszego.
WBernardino Luini – włoski malarz renesansowy, leonardianin.
WFriedrich Myconius – niemiecki teolog luterański i działacz reformacyjny.
WOlaus Magnus, – szwedzki duchowny rzymskokatolicki, humanista i kartograf, brat Johannesa Magnusa.
WJuan de Padilla, kastylijski dowódca wojskowy, jeden z przywódców powstania Comuneros w latach 1520-21.
WAlbert Pighius, właśc. Albert Pigghe – holenderski teolog, matematyk, jeden z najzacieklejszych przeciwników Marcina Lutra i reformacji. Pihgius w swych polemikach wypowiadał czasami opinie, które zostały potępione na Soborze w Trydencie jako niezgodne z nauką Kościoła katolickiego.
WGiovanni Maria Francesco Rondani – włoski malarz tworzący w okresie manieryzmu, przedstawiciel szkoły parmeńsko-lombardzkiej.
WGiovanni Salviati – włoski kardynał.
WKaspar Schwenkfeld von Ossig – śląski reformator religijny, twórca grupy wyznaniowej szwenkfeldystów.
WDiego de Siloé – hiszpański architekt i rzeźbiarz renesansowy. Jeden z najwięcej znaczących artystów swego czasu w Hiszpanii. Większość jego dzieł znajduje się w Andaluzji.
WAleksy Thurzon, Aleksy Thurzo – węgierski szlachcic z rodziny Turzonów, palatyn Węgier, żupan spiski, pan Pszczyny (1517–1525).
WBlasco Núñez Vela – pierwszy hiszpański wicekról Peru sprawujący tę funkcję od 15 maja 1544 do 18 stycznia 1546.