W

Antonio Sánchez de Bustamante y Sirvén – prawnik i dyplomata kubański.

W

José Miró Cardona – kubański polityk. Przez okres zaledwie 6 tygodni Premier od 5 stycznia 1959 po powołaniu go na urząd przez prezydenta Manuela Urrutia Lleó do 13 lutego 1959 kiedy to został odwołany przez Fidela Castro.

W

Fidel Alejandro Castro Ruz – kubański rewolucjonista, polityk, wojskowy i adwokat. Przywódca rewolucji kubańskiej. Faktyczny przywódca Kuby w latach 1959–2008. Jedyny Kubańczyk w randze marszałka. W 1959 roku objął stanowisko premiera, a w 1965 sekretarza rządzącej Komunistycznej Partii Kuby. W 1976 roku w wyniku reorganizacji rządu obok stanowiska premiera, objął przewodnictwo Rady Państwa. W latach 1979–1983 przewodniczący Ruchu państw niezaangażowanych. W 2006 roku przekazał władzę młodszemu bratu Raúlowi. W 2008 roku zrezygnował z najważniejszych stanowisk państwowych ze względu na zły stan zdrowia.

W

Carlos Manuel de Céspedes del Castillo – kubański plantator, który zasłynął dzięki darowaniu wolności swoim niewolnikom i ogłoszeniu deklaracji niepodległości Kuby w roku 1868. Wydarzenie to zapoczątkowało wojnę dziesięcioletnią.

W

Osvaldo Dorticós Torrado – kubański polityk, prezydent Kuby od 18 lipca 1959 roku do 2 grudnia 1976 roku.

W

Jorge García Montes – kubański prawnik i polityk związany z Postępową Partią Akcji, w latach 1955–1957 premier Kuby.

W

Miguel Mariano Gomez y Arias – kubański polityk i adwokat, syn prezydenta Jose Miguela, burmistrz Hawany od 1926 do 1931 z ramienia Radykalnej Partii Ludowej, od 1931 do 1933 poza krajem, po powrocie w 1934 założył Akcję Republikańską. W maju 1936 objął funkcję prezydenta kraju, jednak po siedmiu miesiącach został usunięty na skutek intrygi Fulgencio Batisty.

W

Manuel Urrutia Lleó − kubański polityk i sędzia, przywódca Demokratycznego Sojuszu Rewolucyjnego.

W

Carlos Prío Socarrás – prezydent i premier Kuby, adwokat.

W

Carlos Saladrigas, właśc. Carlos Eduardo Ramon Saladrigas y Zayas – kubański prawnik i polityk związany z Demokratyczną Koalicją Socjalistyczną (CSD), w latach 1940–1942 premier Kuby, w 1933 oraz w latach 1955–1956 minister spraw zagranicznych.

W

Manuel Antonio de Varona, również Tony de Varona – kubański prawnik, działacz demokratyczny i polityk, kongresmen i senator, w latach 1948–1950 premier Kuby.

W

Alfredo de Zayas y Alfonso – kubański polityk, poeta i adwokat, uczestnik wojny o niepodległość Kuby, w 1905 kandydat na wiceprezydenta, wiceprezydent Kuby od 1908 do 1913. W 1912 kandydat na prezydenta Kuby, prezydent kraju od 1920 do 1925. Cieszył się poparciem konserwatystów. Dążył głównie do powiększenia swego majątku.

W

Ramón Zaydín, właśc. Ramón Zaydín y Márquez Sterling – kubański prawnik i polityk związany z Demokratyczną Koalicją Socjalistyczną (CSD), w latach 1942–1944 premier Kuby.