W

Ferdinand von Bredow - gen. bryg., szef niemieckiego wywiadu wojskowego (Abwehry) w latach 1930-1932.

W

Wilhelm Franz Canaris – admirał niemiecki, szef wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry od 1935 do 1944 roku, wysoki dygnitarz III Rzeszy, a zarazem przeciwnik polityki Adolfa Hitlera; był monarchistą, zdeklarowanym antykomunistą i członkiem Freikorps.

W

Reinhard Gehlen – niemiecki generał major Wehrmachtu i generał porucznik rezerwy Bundeswehry, ostatni szef wydziału OKH Fremde Heere Ost – wywiadu wojskowego niezależnego od Abwehry i SD, twórca i pierwszy kierownik zachodnioniemieckiego wywiadu zorganizowanego początkowo jako tzw. Organisation Gehlen, a następnie jako Bundesnachrichtendienst.

W

Hans Bernd Gisevius – wysokiej rangi funkcjonariusz tajnej policji niemieckiej gestapo od 1933 roku.

W

Helmuth Groscurth – oficer niemiecki, ostatecznie w stopniu pułkownika, kierownik Wydziału II niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry (1935–1938), oddelegowany do Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych (1939–1940), od 1942 szef sztabu XI korpusu armijnego w składzie 6 Armii w letniej ofensywie Wehrmachtu zakończonej bitwą pod Stalingradem, okrążeniem i kapitulacją 6 Armii przed Armią Czerwoną.

W

Blanka Kaczorowska, ps. Sroka, Katarzyna – kolaborantka nazistowska, agentka i denuncjatorka Gestapo w Armii Krajowej, długoletni tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL.

W

Ludwik Kalkstein-Stoliński, pseudonimy Hanka, Granica – polski literat, żołnierz konspiracji, agent Gestapo w Armii Krajowej.

W

Erwin Heinrich René Lahousen Edler von Vivremont – austriacki wojskowy, uczestnik I wojny światowej, kierownik Wydziału II niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego Abwehry (1939–1943). Zaufany współpracownik admirała Wilhelma Canarisa, członek antynazistowskiego ruchu oporu, jeden z uczestników nieudanej próby zamachu na Hitlera 13 marca 1943. Wysłany na front wschodni w 1943, by odbyć sześciomiesięczny okres próbny, niezbędny do uzyskania stopnia generała. Został odesłany do rezerwy oficerskiej wskutek odniesionych ran – wolny od podejrzeń o udział w zamachu na życie Hitlera uniknął aresztowania i śmierci.

W

Heinrich Müller – zbrodniarz hitlerowski, SS-Gruppenführer i generał-porucznik policji, radca i dyrektor kryminalny Rzeszy (Reichskriminaldirektor), od 27 września 1939 do końca II wojny światowej szef Gestapo – Urzędu IV w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA).

W

Josef Müller – niemiecki polityk, od 1939 roku pracownik Abwehry, członek antyhitlerowskiej organizacji Schwarze Kapelle. Po II wojnie światowej współzałożyciel i pierwszy przewodniczący CSU, bawarskiej partii chadeckiej.

W

Walter Nicolai, oficer niemiecki ostatecznie w stopniu pułkownika (niem.Oberst), szef wywiadu wojskowego Armii Cesarstwa Niemieckiego w latach 1913-1919.

W

Hans Paul Oster – niemiecki generał, wiceszef Abwehry i bliski współpracownik Wilhelma Canarisa, jedna z czołowych postaci Widerstandu - niemieckiego ruchu oporu w latach 1938-1943, członek tajnej organizacji antyhitlerowskiej Schwarze Kapelle.

W

Werner Siegfried Teske – funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD (Stasi) w stopniu kapitana (Hauptmann), stracony pod zarzutem planowania zdrady. Był ostatnią osobą, na której wykonano wyrok śmierci w Niemieckiej Republice Demokratycznej i w ogóle w Niemczech.