WAaron Manby – XIX-wieczny parowiec rzeczny zbudowany w Wielkiej Brytanii, do żeglugi po francuskiej Sekwanie. Jeden z pierwszych statków o żelaznym kadłubie, a za razem pierwszy, który odbył rejs pełnomorski.
WRMS Alaunia – brytyjski transatlantycki statek pasażerski linii Cunard Line z okresu międzywojennego, zbudowany w 1925 roku. Należał do serii 6 jednostek, średniej wielkości jednokominowych turbinowców o nazwach na literę A, przewidzianych na trasę do Ameryki Północnej. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS „Alaunia”, następnie okręt warsztatowy.
WRMS Andania – brytyjski transatlantycki statek pasażerski linii Cunard Line z okresu międzywojennego, zbudowany w 1922 roku. Należał do serii 6 jednostek, średniej wielkości jednokominowych turbinowców o nazwach na literę A, przewidzianych na trasę do Ameryki Północnej. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS Andania i został zatopiony 16 czerwca 1940 przez U-Boota.
WRMS Aquitania angielski statek parowy należący do linii Cunard. Jego nazwa pochodzi od nazwy rejonu Akwitania we Francji. Był statkiem na którym poważnie zredukowano ilość kabin I klasy. Miał cztery kominy i dwa maszty oraz cztery śruby napędowe. Bliźniacze statki to RMS Mauretania i RMS Lusitania.
WSS Arandora Star – brytyjski statek pasażerski linii Blue Star. Zwodowany w 1927 roku jako Arandora. W 1929 zmieniono nazwę na Arandora Star. Na początku II wojny światowej został przydzielony do transportu żołnierzy i uchodźców. 24 czerwca 1940 r. ewakuował z Francji do Anglii żołnierzy alianckich w tym także polskich lotników. 2 lipca 1940 roku został zatopiony przez U-47 w czasie rejsu z Liverpoolu do Kanady.
WRMS Arundel Castle − brytyjski liniowiec pasażerski, zbudowany w 1921 roku dla londyńskiego armatora Union-Castle Line. Podczas II wojny światowej służył jako transportowiec wojska. Był użytkowany aż do 1958 roku, rok później złomowano go w Hongkongu.
WRMS Atlantic – jednokominowy parowiec linii White Star Line.
WRMS Aurania – brytyjski transatlantycki statek pasażerski linii Cunard Line z okresu międzywojennego. Należał do serii 6 jednostek, średniej wielkości jednokominowych turbinowców o nazwach na literę A, przewidzianych na trasę do Ameryki Północnej. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS Aurania, następnie okręt warsztatowy HMS Artifex.
WHMAS Berrima – brytyjski statek pasażerski, który służył w okresie I wojny światowej w Royal Australian Navy (RAN) jako krążownik pomocniczy i transportowiec wojska.
WHMHS Britannic – brytyjski parowy statek pasażerski, jeden z trzech transatlantyków typu Olympic, do którego należały także "Titanic" i "Olympic". Zatonął 21 listopada 1916.
WSS Canberra – brytyjski statek pasażerski z lat 1961-1997, flagowa jednostka przedsiębiorstwa żeglugowego P&O. Zbudowany na potrzeby linii z Wielkiej Brytanii do Australii i zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, pływał także na linii północnoatlantyckiej. W latach 1961-1973 eksploatowany w żegludze liniowej, następnie od 1974 roku jako wycieczkowiec. W czasie wojny falklandzkiej w 1982 roku używany był jako transportowiec wojska.
WRMS Carinthia – brytyjski oceaniczny statek pasażerski (transatlantyk), należący do przedsiębiorstwa żeglugowego Cunard Line. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS Carinthia, zatopiony przez U-Boota 7 czerwca 1940.
WRMS Carpathia – parowy pasażerski statek transatlantycki linii Cunard Line, zbudowany w stoczni Swan, Hunter & Wigham Richardson w Newcastle. Zwodowany został 6 sierpnia 1902 a w pierwszy, dziewiczy rejs wypłynął w maju 1903. Jednokominowy liniowiec Cunarda jest znany z uratowania 703 pasażerów z dryfujących szalup po katastrofie innego statku pasażerskiego - "Titanica", który zatonął 15 kwietnia 1912 po uderzeniu w górę lodową.
WSS City of Rome – brytyjski statek pasażerski z II połowy XIX wieku, transatlantyk.
WRMS Empress of Ireland – kanadyjski dwukominowy statek pasażerski, który zatonął po zderzeniu z norweskim węglowcem "Storstad". Budowany w latach 1905–1906 w Glasgow. Wodowanie odbyło się 27 stycznia 1906. Jego dziewicza podróż przypadła na 29 czerwca 1906. Całkowita długość statku wynosiła 174 metry, szerokość 19,98 metry. Mógł rozwinąć prędkość do 18 węzłów.
WRMS Etruria – parowiec, wraz z siostrą RMS "Umbria" zostały wyposażone jako ostatnie statki armatora Cunard Line w pomocnicze żagle.
WSS Great Eastern – statek parowy zaprojektowany przez Isambarda Kingdoma Brunela, zwodowany w 1858. Był to wówczas największy na świecie parowiec.
WSS Great Western – brytyjski transatlantyk, pierwszy statek parowy zbudowany specjalnie do żeglugi na Atlantyku i pierwsza jednostka armatora Great Western Steamship Company. W latach od 1837 do 1839 był największym statkiem pasażerskim na świecie. Zaprojektowany przez Isambarda Kingdoma Brunela. Drugi zdobywca Błękitnej Wstęgi.
WRMS Homeric − brytyjski statek pasażerski, budowany w stoczni Schichaua w Gdańsku jako "Columbus" dla niemieckiego armatora Norddeutscher Lloyd, po zakończeniu I wojny światowej w stanie nieukończonym przyznany Wielkiej Brytanii jako część reparacji i przejęty pod nową nazwą przez White Star Line. Do 1932 roku pływał na liniach transatlantyckich, następnie był wykorzystywany jako statek wycieczkowy. Wycofany w 1935 roku, został zezłomowany w roku następnym.
WSS „Imperator” – niemiecki transatlantyk linii Hamburg America Line, zwodowany w 1912 w Hamburgu, w stoczni Vulcan. W chwili wodowania był to największy statek pasażerski na świecie. Dziewiczy rejs statku odbył się 11 czerwca 1913 roku na trasie Hamburg - Nowy Jork. W 1920 przekazany Wielkiej Brytanii dla linii Cunard Line, gdzie służył pod nazwą RMS „Berengaria” do 1938. Jego siostrzanymi statkami były SS „Vaterland”, zbudowany w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu, i SS „Bismarck”. Złomowany w 1946.
WHMS Jervis Bay – brytyjski statek pasażersko-towarowy zbudowany w 1922 roku, podczas II wojny światowej służący jako brytyjski krążownik pomocniczy. Wsławiony starciem z niemieckim „pancernikiem kieszonkowym” „Admiral Scheer” w 1940 roku, w którym został zatopiony.
WRMS Laconia – brytyjski oceaniczny statek pasażerski, należący do przedsiębiorstwa żeglugowego Cunard Line. Podczas II wojny światowej służył jako krążownik pomocniczy HMS Laconia, następnie transportowiec wojska, zatopiony przez U-Boota 12 września 1942 roku.
WSS Letitia − brytyjski statek pasażerski, bliźniacza jednostka SS "Athenia", zbudowany w połowie lat 20. XX wieku dla przedsiębiorstwa żeglugowego Donaldson Line. Podczas II wojny światowej przejęty przez Royal Navy, początkowo jako krążownik pomocniczy, później transportowiec wojska, zaś od 1944 roku statek szpitalny w Kanadzie. Po zakończeniu wojny "Letitia" powróciła do obsługi ruchu pasażerskiego, zmieniając właścicieli i nazwy. Została wycofana i złomowana w 1960 roku.
WRMS Lusitania – parowiec transatlantycki, zbudowany w stoczni Wallsend w Newcastle na zamówienie Cunard Line, zwodowany 7 czerwca 1906. Wraz z bliźniaczą „Mauretanią” był to w swoim czasie największy i najszybszy statek na szlaku atlantyckim i do wprowadzenia do eksploatacji „Olympica” i „Titanica” najbardziej luksusowy statek świata. Obie jednostki zostały zaprojektowane przy współpracy specjalistów z Admiralicji i cechowały się unikatowym napędem parowym oraz specjalnie zaprojektowaną konstrukcją kadłuba. Choć „Mauretania” była szybsza od „Lusitanii”, większym uznaniem pasażerów cieszyła się ta ostatnia, przede wszystkim ze względu na lepsze i bogatsze wyposażenie. Ich siostrzanym statkiem była trzecia z tej serii „Aquitania”.
WSS Athenia – angielski parowiec przeznaczony do ruchu pasażerskiego i przewożenia towarów handlowych.
WSS Majestic – parowiec, zbudowany w 1890 roku i obsługiwany przez White Star Line.
WRMS Mauretania II – brytyjski liniowiec pasażerski Cunarda zbudowany w 1938 roku przez angielską stocznię Camell Laird Co. w Birkenhead, który obsługiwał linię Southampton – Nowy Jork. Wodowanie statku odbyło się 28 lipca 1938 roku. Do wybuchu II wojny światowej zdążył wykonać pięć rejsów liniowych do Nowego Jorku. Wygląd zewnętrzny liniowca był zbliżony do RMS Queen Mary
WRMS Mauretania, siostrzany statek Lusitanii i Aquitanii – parowiec transatlantycki, zbudowany w stoczni Swan w Newcastle, zwodowany 20 września 1906. Matką chrzestną statku była Anne Emily Innes-Ker, księżna Roxburghe. Jego nazwa pochodzi od kraju Mauretanii. W tym czasie był największym, najszybszym, a także do momentu zbudowania Olympica i Titanica najbardziej luksusowym statkiem świata. Zaprojektowany przy współpracy specjalistów z Admiralicji, był pierwszym statkiem pasażerskim napędzanym turbiną parową i posiadającym specjalnie zaprojektowaną konstrukcję kadłuba. Pozwalało mu to na rozwijanie prędkości nawet do 27 węzłów.
WSS Merion był statkiem pasażerskim zbudowanym w 1902 dla linii American podległej International Mercantile Marine (IMM). Pływał także w barwach Red Star Line i Dominion Line – obie należały do IMM. Po wybuchu I wojny światowej został zakupiony przez brytyjską Admiralicję i po przerobieniu służył w Royal Navy jako "wabik" przypominający krążownik liniowy HMS "Tiger". W maju 1915 roku, gdy udawał krążownik na Morzu Egejskim, został zatopiony przez niemiecki okręt podwodny SM "UB-8".
WRMS Olympic – brytyjski parowy statek pasażerski, jeden z trzech statków typu Olympic, do którego należał również „Titanic” oraz „Britannic”. W przeciwieństwie do dwóch siostrzanych liniowców miał długą i udaną karierę na szlaku północnoatlantyckim, trwającą od 1911 do 1935 roku.
WStatki typu Olympic – trio bliźniaczych liniowców parowych, jakie armator White Star Line zamówił w irlandzkiej stoczni Harland and Wolff w 1909 roku. Nazwa typu pochodzi od pierwszego statku – Olympica.
WRMS Queen Elizabeth 2 (QE2) – statek pasażerski, transatlantyk, jeden z największych i najnowocześniejszych na świecie liniowców. Zamówiony w 1964. Stępkę położono 5 lipca 1965. Koszt budowy wyniósł 29,1 mln funtów. Chrzest statku 20 września 1967 – matką chrzestną była Elżbieta II. W dziewiczą podróż wyruszył 2 maja 1969.
WRMS Queen Elizabeth – brytyjski liniowiec pasażerski Cunarda zbudowany w 1938 roku przez szkocką stocznię John Brown & Company w Clydebank, który obsługiwał linię Southampton – Nowy Jork. Do roku 1996 był największym zbudowanym statkiem pasażerskim na świecie. Ze swym tonażem 83.673 BRT wszedł do historii żeglugi, jako największy kiedykolwiek zbudowany transatlantyk. Stępkę pod kadłub statku położono w grudniu 1936 roku. We wrześniu 1938 roku kadłub nr 552 gotów był do wodowania. 27 września 1938 roku odbyła się uroczystość wodowania statku. Swoje imię - „Queen Elizabeth” - nadała mu żona Króla Jerzego VI - Elżbieta, w towarzystwie obu księżniczek - Elżbiety i Małgorzaty.
WRMS Queen Mary – brytyjski liniowiec pasażerski zbudowany w 1934 w stoczni John Brown Shb. Co. Ltd. w Clydebank, który obsługiwał linię Southampton – Nowy Jork. W 1936 zdobył Błękitną Wstęgę Atlantyku osiągając prędkość 31,7 węzłów. W latach kolejnych - 1937 i 1938 - statek rywalizował na oceanie z francuską, starszą o rok w służbie, „SS Normandie”.
WRMS Queen Mary 2 – liniowiec transatlantycki, mierzący 345 m długości, 41 m szerokości i 72 m wysokości. Zbudowany w stoczni we Francji, posiada 18 pokładów, w tym 14 pasażerskich. Budowa zajęła 22 miesiące i szacunkowo pochłonęła około 900 mln $.
WMS Queen Victoria – statek pasażerski o pojemności 90 000. Jest obok RMS Queen Mary 2 i RMS Queen Elizabeth 2 trzecią „królową” we flocie firmy Cunard. W odróżnieniu od nich jest statkiem wycieczkowym a nie transatlantykiem. W związku z tym QV nie jest już RMS a tylko MS.
WSS Rajputana – brytyjski statek pasażerski, służący w okresie II wojny światowej jako krążownik pomocniczy HMS Rajputana, zatopiony w 1941 przez U-Boota.
WSS Ranchi – brytyjski statek pasażerski, służący w okresie II wojny światowej jako krążownik pomocniczy HMS Ranchi.
WHMS Rawalpindi – brytyjski statek pasażerski, służący w okresie II wojny światowej jako krążownik pomocniczy. Został zatopiony przez niemieckie pancerniki 23 listopada 1939.
WRMS Republic – jednokominowy transatlantyk brytyjskiej linii White Star Line. Zbudowany został przez stocznię Harland and Wolff w Belfaście i zwodowany w 1903 roku. Pływał sześć lat, aż do zderzenia 23 stycznia 1909 roku z włoskim liniowcem SS "Florida" we mgle niedaleko wyspy Nantucket. M.in. dzięki zastosowaniu telegrafu bezprzewodowego liczba ofiar katastrofy była niska – zginęło jedynie 6 osób.
WSS Sirius – statek parowy, który jako jeden z pierwszych przepłynął Ocean Atlantycki przy użyciu wyłącznie napędu mechanicznego.
WSS Suevic był parowcem zbudowanym przez stocznię Harland and Wolff w Belfaście dla White Star Line. Był piątym i ostatnim liniowcem oceanicznym typu Jubilee, zbudowanym specjalnie do służby na linii Liverpool-Kapsztad-Sydney. W 1907 rozbił się na południowym wybrzeżu Anglii, ale po największej w swoim czasie akcji ratowniczej wszyscy pasażerowie i członkowie załogi zostali uratowani. Statek został rozmyślnie rozbity na dwie części i dobudowano mu nowy dziób do uratowanej rufy. Później służył jako norweski statek wielorybniczy – przetwórnia nosząc nazwę Skytteren. Został samozatopiony w pobliżu szwedzkiego wybrzeża 1942 by zapobiec przejęciu jednostki przez nazistowskie Niemcy.
WSS Teutonic – parowiec armatora White Star Line. Wraz z bliźniaczym Majestikiem zbudowany został, aby przepływać Atlantyk ze średnią prędkością 20 węzłów. W październiku 1918 roku mógłby podzielić losy RMS Titanic, ponieważ natrafił na górę lodową, 172 mile od wybrzeży Nowej Fundlandii. Jak później ustalono od góry lodowej dzieliło go zaledwie 20 stóp. Złomowany w 1921 roku w Emden.
WRMS Titanic – brytyjski transatlantyk typu Olympic, brytyjskiego towarzystwa okrętowego White Star Line.
WRMS Umbria – siostrzany parowiec RMS "Etruria". Została zbudowana przez stocznię John Elder & Co z Glasgow. Zdobyła Błękitną Wstęgę Atlantyku w 1887 roku. Wyróżniały ją trzy wielkie maszty. Przemierzała trasę Liverpool-Nowy Jork. 26 marca 1886 roku "Umbria", jak i "Etruria" zostały zarekwirowane dla potrzeb brytyjskiej Admiracji. We wrześniu tego samego roku rozpoczęła ponownie rejsy transatlantyckie. Jej ostatni rejs rozpoczął się 12 lutego 1910 roku, a już 4 marca tego roku rozpoczęto demontaż statku. Następczyniami "Umbrii" i "Etrurii" były RMS "Lucania" i RMS "Campania".
WRMS „Viceroy of India” – brytyjski oceaniczny statek pasażerski zbudowany w 1929 roku dla armatora Peninsular and Oriental Steam Navigation Company (P&O). Podczas II wojny światowej zarekwirowany do transportu wojska i zatopiony w 1942 roku przez niemiecki okręt podwodny U-407. Nazwa jednostki pochodzi od kolonialnego urzędu wicekróla Indii.
WRMS Windsor Castle − brytyjski liniowiec pasażerski, zbudowany w 1922 roku dla londyńskiego armatora Union-Castle Line. Podczas II wojny światowej służył jako transportowiec wojska. Został storpedowany przez niemiecki samolot 23 marca 1943 roku na Morzu Śródziemnym.