WŁowiectwo – ogół zagadnień obejmujących zainteresowania myśliwych i łowczych. Pojęcie to obejmuje także myślistwo, ściśle związane z wykonywaniem polowania. Łowiectwo obejmuje wiele zagadnień, w tym gospodarkę łowiecką, ochronę środowiska naturalnego, a także strzelectwo myśliwskie, kynologię, trofeistykę, kulturę łowiecką, kolekcjonerstwo, wystawiennictwo łowieckie i wiele innych zagadnień. Bardzo ważną dziedziną łowiectwa jest gospodarka obejmująca między innymi regulację liczebności zwierzyny i selekcję poprzez polowania oparte na ścisłym planowaniu łowieckim (także w drodze odłowów zwierząt łownych.
WAmbona – obiekt w kształcie wieżyczki, służący do polowań na czatach na zwierzynę wychodzącą z lasu na pola, łąki lub śródleśne polany. Chroni myśliwych przed złą pogodą oraz daje dogodny punkt do obserwacji i oddania strzału.
WAport – komenda wydawana tresowanemu zwierzęciu, najczęściej psu, oznaczająca nakaz przyniesienia przez zwierzę rzuconej rzeczy, a także sama czynność przynoszenia przez zwierzę tej rzeczy.
WBezoar – rzekomy kamień jelitowy, nagromadzenie niestrawionych substancji w żołądku zwierząt. Bezoary stwierdzane mogą być również u ludzi.
WBuchtowisko, także buchta – miejsce w lesie lub poza lasem zryte przez dziki poszukujące pożywienia.
WCienietnik – osoba zajmująca się łowieniem siecią zwierząt, zapewne także produkcją sieci i wnyków, pułapek na zwierzęta. Nieznany jest dokładny zakres powinności cienietników, gdyż zachowało się niewiele informacji źródłowych na ich temat.
WDe arte venandi cum avibus – traktat o sokolnictwie i ptakach autorstwa cesarza Fryderyka II Hohenstaufa z pierwszej połowy XIII wieku.
WDziki Łów, Dziki Gon, Dzikie Polowanie, a także Dzikie Zastępy – mit ludowy rozpowszechniony w dawnych czasach w północnej, zachodniej i środkowej Europie.
WFajki - żargonowa nazwa, stworzona przez myśliwych i leśników, która przyjęła się w terminologii przyrodniczej, określająca górną parę kłów dzika.
WFladry – sznury z przywiązanymi kawałkami materiału w jaskrawych barwach, zazwyczaj czerwonymi.
WGrandle - niekiedy nazywane hakami, są to szczątkowe kły ze szczęki jeleniowatych. Wypreparowywane służą do wyrobu biżuterii. Brązowa inkrustacja solami mineralnymi narasta z wiekiem zwierzęcia.
WHubertus, hubertowiny – święto myśliwych, leśników i jeźdźców, organizowane przez jeźdźców na zakończenie sezonu, a przez myśliwych na początku sezonu polowania jesienno-zimowego, zwykle w okolicach 3 listopada. Nazwa pochodzi od świętego Huberta, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest właśnie 3 listopada.
WIskarz, ślednik – dawniej tropiciel, łowca.
WKlępa, łosza – w gwarze myśliwskiej samica łosia. Różni się od samca (byka) brakiem poroża i mniejszymi wymiarami.
WLivre de chasse – średniowieczny traktat łowiecki, wielokrotnie kopiowany i parafrazowany bestseller; jednocześnie utwór dydaktyczny i nowatorski poradnik weterynaryjny dla hodowców psów myśliwskich.
WŁadownica – – torba skórzana z pasem na ramię na naboje lub ładunki (patrony), wyposażona we wkładkę z drewna z otworami lub przegródkami – gniazdami na ładunki, chroniąca papierowe ładunki przed uszkodzeniem i wilgocią, oraz miejsce na akcesoria, pierwotnie używana w kawalerii. Istniały też ładownice o wkładkach w postaci rurek drewnianych, z kości lub metalowych – połączonych razem. Zastąpiła bandoliery. Wprowadzona wraz z rozpowszechnieniem ładunków w wojsku – XVI w. Użycie wyrazu ładownica odnotowane w połowie XVII w. Ładownice jazdy – w postaci lekko wygiętego pudełka, niekiedy bogato zdobione – np. ładownice husarskie. Wraz z wprowadzeniem amunicji zespolonej XIX w. ładownica przybrała formę niewielkiego skórzanego pojemnika, noszonego przy pasie mieszczącego naboje w łódkach.
WMedalion – wypreparowane trofeum łowieckie, rodzaj zwierzęcego popiersia. Stanowi go wypreparowana głowa i szyja zwierzęcia, naciągnięta na specjalny, naturalistyczny model tych części ciała, umocowany najczęściej na ozdobnej drewnianej tarczy.
WMundur leśnika – w wielu krajach świata rodzaj jednolitego oraz standardowego ubioru (uniformu) przeznaczonego dla służby leśnej, pełniącego funkcje reprezentacyjne oraz ochronne. W Polsce mundur leśnika przysługuje m.in. Służbie Leśnej Lasów Państwowych i zakładany jest na czas pełnienia czynności służbowych i ceremonii. Eksponuje on rangę zawodu i różnicuje szarżę leśnika - wyrażoną w dystynkcjach wyszywanych na patkach kołnierzowych. Spełnia również rolę odzieży ochronnej.
WNaganka – w łowiectwie oznacza zespół ludzi, których zadaniem jest spłoszyć dziką zwierzynę, będącą przedmiotem polowania i skierować ją na stanowiska myśliwych.
WPaśnik − drewniana konstrukcja służąca w gospodarce leśnej do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym.
WPatrochy – niejadalne wnętrzności zwierząt łownych, tj. żołądek, jelita, układ moczowo-płciowy, wydobywane w procesie patroszenia.
WPatroszenie, wytrzewianie – usuwanie wnętrzności z jamy brzusznej zwierząt przed przygotowaniem mięsa do dalszej obróbki.
WPokot (rozkład) – tradycyjny uroczysty obrzęd zakończenia polowania zbiorowego, podczas którego składany jest raport o przebiegu polowania, ubitej zwierzynie oraz ogłasza się, kto został królem polowania. Rozmach i oprawa pokotu zależy od rangi polowania, jednak każdy pokot wymaga starannego ułożenia.
WPoletko łowieckie – obszary obsiane lub obsadzone roślinami stanowiącymi pokarm dla zwierzyny leśnej. Do dokarmiania stosuje się zwykle rośliny pastewne. Poletka łowieckie mają na celu poprawę dostępności składników pokarmowych dla populacji zwierzyny łownej oraz ograniczenie szkód łowieckich w uprawach rolniczych.
WPolowanie na lisy to działalność polegająca na tropieniu, ściganiu i zabijaniu lisów rudych, przy pomocy przeszkolonych do tego psów gończych.
WPolowanie – ogół czynności wykonywanych przez myśliwych z zachowaniem obowiązujących przepisów, tj. tropienie, ściganie, strzelanie i pozyskiwanie zwierzyny.
WPolowanie uporczywe – rodzaj polowania wśród ludów pierwotnych, polegającego na ściganiu zwierzyny do jej wyczerpania.
WPoroże – twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej możdżeni na głowie samców jeleniowatych. Wyjątkiem jest renifer, u którego poroże wyrasta również u samic oraz piżmowiec syberyjski i jelonek błotny, u których poroże nie występuje. Poroże zrzucane i nakładane jest corocznie. Stanowi ono oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów. Jest trofeum myśliwskim i cenionym surowcem w zdobnictwie i meblarstwie.
WPosyp – rodzaj paśnika przeznaczonego przede wszystkim dla bażantów, jak również kuropatw.
WPotrzask, samotrzask – przenośna, samozatrzaskująca się pułapka kłusownicza służąca do chwytania zwierząt łownych.
WPrawo łowieckie – dział prawa administracyjnego. Obejmuje przepisy regulujące planowe gospodarowanie, tj. hodowlę i ochronę zwierzyny łownej, racjonalne planowanie oraz wprowadzanie zwierzyny łownej do obrotu gospodarczego.
WReferendum na Malcie w sprawie wiosennych polowań na przepiórki i turkawki odbyło się 11 kwietnia 2015. Nieznaczna większość głosujących (50,4%) opowiedziała się za tym, aby wiosenne polowanie na te gatunki pozostało legalne.
WSafari – wyprawa myśliwska, ewentualnie dłuższa podróż karawanowa w Afryce Wschodniej. Obecnie, wraz z rozwojem globalnej turystyki, coraz częściej terminem tym określa się formę zorganizowanego wypoczynku i rekreacji poprzez podziwianie i fotografowanie naturalnej przyrody, a zwłaszcza świata zwierząt w ich naturalnym środowisku.
WScypuł – obumierająca, delikatna, ochronna warstwa skórna, porośnięta drobną sierścią, pokrywająca poroże jeleniowatych w okresie ich corocznego odbudowywania się i odpadająca z nich po czasie wzrostu. U reniferów scypuł, który nie ściera się wraz ze wzrostem, nosi nazwę panty.
WSokolnictwo − jedna z gałęzi łowiectwa; sztuka układania (tresury) ptaków drapieżnych oraz łowy przy użyciu tych ptaków.
WStraszak lub odstraszacz, odpłaszacz – urządzenie stosowane najczęściej przez myśliwych, rolników i sadowników, ale również przez służby zajmujące się ochroną terenów lub obiektów, mające na celu odstraszanie zwierzyny.
WSzkody łowieckie – szkody gospodarcze wyrządzone przez dziko żyjącą zwierzynę. Są to zniszczenia w uprawach i płodach rolnych spowodowane przez zwierzynę łowną lub powstałe w czasie polowania.
WTrąbka sygnałowa, sygnałówka – prosty instrument dęty blaszany pozbawiony wentyli (zaworów). Rzadko stosowany jest do produkcji muzycznej. Na ogół używany do wygrywania fanfar lub sygnałów w zastosowaniach militarnych, łowieckich (kniejówka), harcerskich (skautówka), w sygnalizacji kolejowej itp. Instrument ten może mieć różny kształt i wielkość. Gra na nim polega na takim zadęciu i ułożeniu warg w ustniku, by wydobyć z niej określoną składową szeregu harmonicznego.
WTrofeum łowieckie, trofeum myśliwskie – odpowiednio spreparowana, niejadalna część ciała upolowanego lub złowionego zwierzęcia, stanowiąca dla myśliwego lub dla wędkarza pamiątkę pomyślnego polowania lub połowu. Trofea pełnią również rolę dydaktyczno-badawczą. Za trofeum myśliwskie uważane są części ciała charakterystyczne dla danego gatunku wyróżniające się specyficznymi cechami, np. skóra, futro, pióra, urożenie, czaszka, uzębienie i pazury.
WWabik – przyrząd do wabienia zwierzyny poprzez imitowanie głosów zwierząt i ptaków. Przy pomocy wabika myśliwy wydaje odgłosy godowe lub oznaczające znalezienie pokarmu.
WWarchlak, warchlę – gwarowe określenie prosięcia odłączonego od lochy. W łowiectwie to młody dzik, w wieku od narodzin do 31 marca roku następnego – zgodnie z definicją z rozporządzenia ministra środowiska w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne.
WWielka piątka Afryki – określenie obejmujące pięć gatunków dużych ssaków, zamieszkujących Afrykę: afrykańskiego słonia sawannowego, nosorożca czarnego, lwa, bawołu afrykańskiego i lamparta. Zwierzęta te tradycyjnie uważane są za najgroźniejsze na kontynencie, co jednak nie odpowiada w pełni prawdzie, jako że najwięcej osób w Afryce zabijają niezaliczone do wielkiej piątki hipopotamy.
WZacios – w myślistwie: znak rozpoznawczy wycięty nożem myśliwskim na drzewie; w leśnictwie: określenie na oznaczenie drewna poprzez miejscowe zdjęcie kory.
WZwierzęta łowne, zwierzyna – gatunki dzikich ssaków i ptaków żyjących w środowisku naturalnym, będących – zgodnie z obowiązującym prawem – przedmiotem pozyskiwania w drodze polowania lub odłowów dokonywanych przez człowieka. Pozyskiwanie zwierząt łownych jest jednym z elementów gospodarki łowieckiej.