WPorcelana – rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości, wynaleziony w Chinach w VII wieku. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów w temperaturze od 920-980 °C aż do 1280-1460 °C. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, bardzo dobrymi właściwościami dielektrycznymi, dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów.
WBlanc de Chine – pochodząca z języka francuskiego nazwa białej chińskiej porcelany, produkowanej w mieście Dehua w prowincji Fujian.
WCapodimonte – włoska manufaktura porcelany, założona w 1743 przez króla Karola IV z inicjatywy jego żony, księżniczki Marii Amalii.
WChine de commande – pochodząca z języka francuskiego nazwa chińskiej porcelany, produkowanej od XVII do początków XX wieku na zlecenie zagranicznych kompanii handlowych.
WThomas Frye − anglo-irlandzki malarz oraz twórca przepisu na tzw. porcelanę kostną.
WGżel – ogólna nazwa dla ceramiki wyrabianej we wsi Gżel i w okolicznych wsiach. Wieś jest położona w obwodzie moskiewskim Rosji. Znajdują się tu pokłady glinki.
WImari – zachodnie określenie stylu i rodzaju japońskich wyrobów z porcelany pochodzącej z miasta Arita i jego okolic w dawnej prowincji Hizen, w północno-zachodniej części wyspy Kiusiu (Kyūshū). Stąd ogólna nazwa pochodzącej stamtąd ceramiki to arita-yaki. Nazwa imari pochodzi od portu Imari, skąd eksportowano ją do Europy poprzez holenderską faktorię Dejima w Nagasaki.
WKakiemon – styl japońskiej porcelany i europejskich imitacji opartych na nim.
WPorcelana kostna − rodzaj porcelany, produkowanej ze spopielonych kości bydła, skalenia i kaolinu.
WLange lijzen – motyw zdobniczy w postaci przedstawień wytwornych dam o wydłużonych sylwetkach, stosowany na powierzchni oryginalnych wyrobów z chińskiej porcelany.
WLitofan – cienka płytka porcelanowa wykorzystywana jako dekoracja, wyrzeźbiona wgłębnie w formie płaskorzeźby (przestrzennie) i oglądana w świetle przechodzącym, stąd chętnie wykorzystywana jako ozdobna osłona na różne źródła światła. Światło przechodząc przez półprzezroczystą materię, tworzy cienie o intensywności zależnej od jej grubości w danym miejscu, dając niezwykłe efekty plastyczne obrazu, zwłaszcza w filującym ogniu świec lichtarza lub lampy naftowej. Dzięki światłu dwuwymiarowy i mało wyraźny obraz staje się wyraźny i trójwymiarowy. Litofan ma od 1,5 do 6 mm grubości i dość dowolną, ale zwykle niezbyt dużą powierzchnię. Jest to ozdoba delikatna, najczęściej oprawiona w metalową ramkę, która umożliwiała mocowanie całości przed źródłem światła. Litofany miały różną postać: płytek wieszanych w oknach, osłon do świecy, ekranu kominka, jednolitego lub segmentowego abażuru lampy, osłony latarni ogrodowej lub ogrzewacza. Bardzo rzadko spotyka się litofany należące do wyposażenia domku lalek. Na litofanach znalazły odbicie wszystkie motywy popularne w czasach, gdy powstawały. Ich wyrób nie był tani, więc do produkcji kierowano motywy mogące liczyć na nabywców. Do częstych należą tematy religijne, sceny biblijne, portrety, sceny rodzajowe i zaczerpnięte z literatury. Zachował się litofan z okazji otwarcia wieży Eiffla z 1889 roku.
WMałpia orkiestra – seria składająca się z około 25 figurek małpek z porcelany wyprodukowanych w manufakturze w Miśni w latach 50. i 60. XVIII wieku.
WJohann Peter Melchior – niemiecki rzeźbiarz i projektant porcelany.
WManufaktura porcelany Nymphenburg – wytwórnia porcelany założona 1761 w pałacu Nymphenburg w Monachium. Zalicza się obok manufaktur w Miśni i Sevres do najwybitniejszych zakładów tego rodzaju na świecie.
WPorcelana miśnieńska – pierwsza europejska porcelana, produkowana w Miśni.
WPorcelana sewrska – wyroby z porcelany, produkowane do dziś w manufakturze w Sèvres.
WPorcelanowa Wieża – budynek w Nankinie, w prowincji Jiangsu w Chinach. Powstała w XV w. wieża pełniła funkcję buddyjskiej pagody. Zniszczona w XIX w. Odbudowana w 2015.
WRoyal Copenhagen, oficjalnie Królewska Fabryka Porcelany jest producentem luksusowych wyrobów z porcelany. Została założona w Kopenhadze dnia 1 maja 1775 roku pod opieką Królowej Julii Marii. Znakiem fabryki są trzy faliste linie nad sobą symbolizujące trzy cieśniny Danii: Sund, Wielki Bełt i Mały Bełt.
WSancai – trójkolorowa chińska porcelana charakterystyczna dla okresu dynastii Tang.
WSerwis porcelanowy – komplet naczyń zastawy stołowej dla większej liczby osób, wykonany z porcelany.
WProdukcja porcelany to tradycyjna gałąź przemysłu wałbrzyskiego. Początkiem produkcji porcelany w Wałbrzychu była fabryka wyrobów kamionkowych Rauscha, którą założono w 1820. Kolejnym wielkim zakładem była fabryka porcelany Hayna, wybudowana i uruchomiona w 1829. Obie te fabryki dały początek Zakładom Porcelany Stołowej „Krzysztof”. Od 1845 w Starym Zdroju czynna była fabryka porcelany Carla Tielscha, która po przemianowaniu, unowocześnieniu i rozbudowie w 1945, działała do 2012 pod nazwą Fabryka Porcelany „Wałbrzych”. Dwa największe zakłady, Zakłady Porcelany Stołowej „Krzysztof” i Fabryka Porcelany „Wałbrzych”, specjalizowały się od dawna w tej branży z powodzeniem eksportując wyroby na rynki światowe i zdobywając uznanie wśród klientów. O wiele mniejszą troskę o zdobywanie nowych rynków zdobywał wybudowany od podstaw Zakład Porcelany Stołowej „Krzysztof II”. Zakład wybudowany za 2,2 mld złotych miał poprawić sprzedaż porcelany oraz zdobyć kolejną niszę rynkową eksportując swe wyroby. Nie najlepszej jakości porcelana, błędy w zarządzaniu zakładem oraz brak zainteresowania poszukiwaniem nowych rynków zbytu doprowadził zakład do olbrzymich długów, a co za tym idzie do jego upadku. Zakład przemianowano na Fabrykę Porcelany „Książ”, jednak i ona zaczęła mieć szybko kłopoty ze zbytem.
WWazy Dragonów – zbiór należących do Muzeum Porcelany w Dreźnie 151 porcelanowych, przykrywanych pokrywami waz o wysokości 1 metra, pomalowanych w biało-niebieskie wzory.
WZakłady Porcelany „Ćmielów” – fabryka fajansu cienkościennego i porcelany założona w 1790 roku w Ćmielowie.
WZakłady Porcelany Stołowej „Lubiana” – przedsiębiorstwo w Łubianie koło Kościerzyny. Zakłady zostały zbudowane w latach 1966-1969. W roku 1973 firma została włączona do Zjednoczonych Zakładów Ceramiki Stołowej „Cerpol” w Wałbrzychu. W połowie roku 1981 firma odzyskała samodzielność jako przedsiębiorstwo państwowe. W wyniku przekształceń z początku lat 90. XX wieku stała się spółką akcyjną. Obecnym właścicielem większościowym w firmie są Zakłady Przemysłu Jedwabniczego Wistil z Kalisza. Specjalizacją zakładów jest produkcja porcelany hotelowej przeznaczonej głównie na eksport do USA, RFN, Belgii, Francji i do Włoch.
WZnak porcelany – niewielki symbol wytwórni porcelany umieszczany zazwyczaj na stopce lub podstawie obiektu. Zwyczaj znakowania porcelanowych dzieł sztuki wywodzi się z Chin, w Europie przyjął się wraz ze wzrostem popularności porcelany miśnieńskiej w latach 20. XVIII wieku.