WANNA 1B – amerykański satelita geodezyjny, pierwszy w historii wykorzystany do celów kartograficznych. Nazwa statku pochodzi od czterech sponsorów misji: Army, NASA, Navy, Air Force, czyli Wojsk Lądowych, agencji NASA, Marynarki Wojennej i Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Do zadań satelity należały: pomiary wartości i kierunku ziemskiego pola grawitacyjnego; wyznaczenie środka ciężkości Ziemi; wyznaczenia pozycji Ziemi.
WDiscoverer 31 – amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Był to drugi statek w kolejnej serii satelitów programu CORONA, nazwanych KH-3. Jego zadaniem miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi, przetestowanie nowych systemów kontroli członu Agena B, oraz zebranie danych naukowych dotyczących elektronów, promieni rentgena i galaktycznego promieniowania radiowego. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu 18 orbit. Pojemnik o masie 136 kg. zawierał m.in. ziarna kukurydzy, służące do badania wpływu promieniowania kosmicznego. Została przechwycona w locie przez samolot, nad Hawajami.
WDiscoverer 35 – amerykański satelita rozpoznawczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Jego zadaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o niskiej rozdzielczości. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu około 18 orbit. Została przechwycona w locie przez samolot C-130.
WEcho 2 – amerykański pasywny technologiczny satelita telekomunikacyjny mający postać balonu o średnicy 41,1 metrów wykonanego z aluminiowej folii mylarowej. Następca satelity Echo 1. Służył do testów łącznościowych i geodezyjnych.
WGeosat – amerykański wojskowy satelita geofizyczny. Jeden z pierwszych satelitów do pomiaru wysokości powierzchni wód oceanicznych i pola grawitacyjnego Ziemi. Pierwszy prowadzący takie obserwacje w sposób długoterminowy. Dane naukowe zebrane podczas jego misji uważane są za kluczowe w rozwoju oceanografii i geodezji satelitarnej.
WGeosat Follow-On (GFO) – amerykański wojskowy satelita geodezyjny; następca satelity Geosat.
WICESat – misja satelitarna, której celem była przede wszystkim obserwacja lodowców na obszarach polarnych. Jej badania obejmowały również pomiary wysokości i pionowego rozmieszczenia chmur, topografię terenu oraz wysokości roślinności. Przeprowadzona została w latach 2003–2010 przez NASA, jako część systemu obserwacji Ziemi. Satelita ICESat został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną 13 stycznia 2003 roku. Jego orbita znajdowała się 600 km nad powierzchnią Ziemi, była prawie polarna i prawie kołowa, co umożliwiło obserwację Ziemi pomiędzy 86°N i 86°S. Misja została oficjalnie zakończona w sierpniu 2010 roku z powodu awarii instrumentu badawczego.
WLAGEOS – seria dwóch satelitów naukowych do badań mających na celu zapewnienie odniesienia dla pomiarów geodynamicznych i geodezyjnych Ziemi.
WPAGEOS 1 – amerykański bierny satelita geodezyjny wyniesiony w 1966 roku. Wraz z satelitą GEOS 1 stanowił część National Geodetic Satellites Program. Zadaniem należącego do NASA satelity była pomoc w dokonywaniu pomiarów geodezyjnych. PAGEOS 1 miał postać rozwijanego na orbicie balonu z tworzywa sztucznego o średnicy 30,48 m, który był pokryty cienką warstwą aluminium.
WSECOR 1 – amerykański wojskowy satelita naukowy. Służył do badań związanych z nawigacją satelitarną i geodezją. Stanowił część programu SECOR. Zakładany czas pracy wynosił 3 lata.
WSECOR 2 – amerykański wojskowy satelita naukowy. Wyniesiony razem z satelitą Transit O-3. Służył do badań związanych z nawigacją satelitarną i geodezją. Stanowił część programu SECOR. Misja zakończyła się niepowodzeniem.
WSECOR 3 – amerykański wojskowy satelita naukowy. Służył do badań związanych z nawigacją satelitarną i geodezją. Stanowił część programu SECOR. Zakładany czas pracy wynosił 3 lata.
WTransit 3B – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelitę LOFTI 1. Misja zakończyła się częściowym sukcesem, ponieważ LOFTI 1 nie oddzielił się od Transita, ani od ostatniego członu rakiety. Statki otrzymały przez to orbitę eliptyczną, co skróciło ich żywotność do 37 dni.
WTransit 4A – amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Na pokładzie umieszczono pierwszy, eksperymentalny radioizotopowy generator termoelektryczny, SNAP-3A, w ramach testów nowych źródeł energii. Wraz ze statkiem wyniesiono również satelity Solrad 3 i Injun 1.
WTransit O-1 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; pierwszy statek Transit serii operacyjnej. Pracował tylko kilka dni. Wraz z nim wyniesiono satelity Calsphere 1 i 2.
WTransit O-2 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; drugi statek Transit serii operacyjnej. Wraz z nim wyniesiono satelitę Transit 5E-5. Pracował jedynie kilka dni.
WTransit O-3 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; trzeci statek Transit serii operacyjnej. Z powodu usterki pracował tylko kilka tygodni. Wyniesiony razem z satelitą SECOR 2.
WTransit O-4 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; czwarty statek Transit serii operacyjnej.
WTransit O-5 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; piąty statek Transit serii operacyjnej.
WTransit O-6 – amerykański wojskowy satelita nawigacyjny; szósty statek Transit serii operacyjnej. Stanowił część systemu nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Zbudowany przez Naval Avionics Facility. Przestał działać po jedenastu miesiącach, z powodu awarii niewłaściwie zamontowanych podzespołów.