W

Długość między pionami – odległość między pionem rufowym a pionem dziobowym statku.

W

Krzywe hydrostatyczne – zestaw krzywych (wykresów) pokazujących dane hydrostatyczne i geometryczne kadłuba statku w zależności od zanurzenia.

W

Linie teoretyczne kadłuba statku wodnego – linie teoretyczne naniesione na rysunku technicznym przedstawiające zarys kształtu kadłuba jednostki pływającej. Nanoszone są na rysunkach przedstawiających trzy rzuty kadłuba: rzut boczny, poprzeczny i poziomy. Każda z tych linii wyznacza krawędź przecięcia płaszczyzny, na której leży dana linia, z powierzchnią poszycia kadłuba, a wszystkie z tych linii widoczne są na rysunku jedynie w obrębie kadłuba. Każda teoretyczna linia wykreślana jest na zewnętrznej powierzchni kadłuba.

W

Metacentrum – punkt geometryczny jednostki pływającej, którego położenie jest ważne dla jej stateczności.

W

Niezatapialność – termin określający zdolność jednostki pływającej do utrzymania się na powierzchni wody po uszkodzeniu podwodnej części kadłuba skutkującym utraceniem jego szczelności. Statek powinien utrzymać też stateczność i podstawowe właściwości umożliwiające żeglugę. W celu zwiększenia niezatapialności statku dokonuje się podziału kadłuba na przedziały wodoszczelne za pomocą poprzecznych i wzdłużnych grodzi i pokładów wodoszczelnych. Obliczając niezatapialność analizuje się rozmaite kombinacje przegłębień i przechyłów oraz stateczności, w zależności od tego, które przedziały są zalane i w jakim stopniu.

W

Owręże – przekrój poprzeczny kadłuba jednostki pływającej. Jest jednym z elementów rysunku teoretycznego kadłuba statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania kadłuba.

W

Stateczność – pojęcie z teorii okrętu dotyczące zdolności jednostki pływającej do przeciwstawiania się siłom zewnętrznym mogącym spowodować jego przewrócenie. Wyróżnia się stateczność wzdłużną i poprzeczną.

W

Walka z wodą na statku lub okręcie jest częścią obrony przeciwawaryjnej. Jej celem jest utrzymanie pływalności jednostki w sytuacjach zagrożenia, a w marynarce wojennej również utrzymanie zdolności bojowej. Jednostka pływająca powinna być przygotowana do usunięcia ewentualnej awarii kadłuba i urządzeń w zakresie:zabezpieczenia odpowiedniego sprzętu, opracowania metod wykrywania napływu wody, przygotowania procedur przeciwdziałania, przeszkolenia załogi.

W

Wodnica – teoretyczna krzywa wyznaczona poprzez przecięcie zewnętrznej powierzchni kadłuba jednostki pływającej płaszczyzną wodnicy konstrukcyjnej. Jest elementem rysunku teoretycznego statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania kadłuba. W rzucie bocznym jest linią prostą. W uproszczeniu, jest to krzywa wyznaczona na kadłubie przez poziom spokojnej wody, przy określonym stopniu załadowania jednostki pływającej. Wodnica jest symetryczna względem płaszczyzny symetrii kadłuba.

W

Wrężnica – krzywa teoretycznego przekroju poprzecznego kadłuba statku wodnego powstała na płaszczyźnie prostopadłej do powierzchni wody i płaszczyzny symetrii jednostki. Powstaje poprzez przecięcie zewnętrznej powierzchni kadłuba przez płaszczyznę owręża i płaszczyzny do niej równoległe. Ze względu na to, że kadłub jest symetryczny dla lewej i prawej burty na rysunku technicznym zaznacza się wrężnice dziobowe po prawej stronie oraz wrężnice rufowe po lewej. Kształt wrężnicy w odpowiednich miejscach kadłuba pokrywa się z kształtem wręgów umożliwiając tym samym sporządzenie odpowiedniej dokumentacji wykonawczej przeznaczonej do trasowania.

W

Wysokość metacentryczna - w teorii okrętu jest to odległość pozornego środka obrotu jednostki pływającej w czasie przechyłu od środka ciężkości. Wysokość metacentryczna jest podstawową wielkością określającą stateczność początkową statku.

W

Wzdłużnica – teoretyczna linia kadłuba statku wodnego powstała z przecięcia zewnętrznej powierzchni kadłuba płaszczyzną równoległą do płaszczyzny symetrii a następnie rzutowania na tę płaszczyznę. Jest elementem rysunku teoretycznego statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania jednostki. Seria wzdłużnic stanowi rzut boczny kadłuba, inaczej nazywany bokiem. Ze względu na to, że wzdłużnice dla lewej i prawej części kadłuba są takie same, rysuje się je tylko dla jednej strony.