
Granat ręczny – pocisk wyrzucany ręcznie, siłą mięśni żołnierza, wypełniony materiałem wybuchowym, substancją dymotwórczą lub inną substancją. Granat ręczny wyposażony jest w zapalnik czasowy lub uderzeniowy.

Butelka zapalająca – rodzaj prymitywnego granatu zapalającego. Broń w warunkach bojowych (ostrzał) szczególnie niebezpieczna dla miotającego.

Granat dymny – granat ręczny służący do oślepiania stanowisk obserwacyjnych i ogniowych przeciwnika, maskowania działań wojsk własnych, pozorowania pożarów obiektów własnych oraz sygnalizacji.

Granat hukowy, błyskowo-hukowy lub ogłuszający – granat ręczny, który nie zadaje poważniejszych obrażeń przeciwnikowi. Pierwsze egzemplarze tego typu granatów powstały w latach 60. XX wieku na zlecenie brytyjskich jednostek Special Air Service jako broń uniemożliwiająca przeciwnikowi walkę, ale nie raniąca go.

Granat ręczny obronny – odłamkowy granat ręczny przeznaczony do zwalczania nacierającej piechoty przeciwnika. Zbudowany jest z grubościennej skorupy wypełnionej materiałem wybuchowym i zapalnika. Granat obronny razi głównie odłamkami pochodzącymi ze skorupy. Jego skuteczny zasięg może sięgać 200 m, co przekracza możliwy zasięg rzutu i stwarza zagrożenie dla rzucającego, dlatego rzuca się je wyłącznie z ukrycia.

Granat odłamkowy – granat ręczny zwalczający cel przy pomocy energii kinetycznej odłamków powstających podczas wybuchu. Na polu walki służy zasadniczo do rażenia siły żywej przeciwnika, rzadziej do niszczenia sprzętu.

Granat ręczny zaczepny – odłamkowy granat ręczny o donośności 30-40 m i skutecznym promieniu rażenia do 10m. Promień bezpieczeństwa takiego granatu wynosi około 25 m.

Granat ręczny zapalający – bojowy granat ręczny, wykorzystywany do rażenia siły żywej przeciwnika, niszczenia pojazdów, zapasów oraz umocnień, przez ich podpalenie. Granat składa się z cienkościennej skorupy wypełnionej materiałem zapalającym, najczęściej białym fosforem i zapalnika. Biały fosfor jest szczególnie groźny, bo powoduje trudno gojące się poparzenia. Innym materiałem zapalającym wykorzystywanym w granatach jest termit, którego zaletą jest bardzo wysoka temperatura palenia się (2500–3000o) oraz niezależność od tlenu atmosferycznego.

HG 85 – szwajcarski współczesny granat obronny.

Butelka zapalająca – rodzaj prymitywnego granatu zapalającego. Broń w warunkach bojowych (ostrzał) szczególnie niebezpieczna dla miotającego.

Granat Typ 97 – japoński ręczny granat odłamkowy, używany przez Cesarską Armię Japońską oraz Piechotę Morską Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej podczas II wojny chińsko-japońskiej i II wojny światowej.
URG-86 (vz.86) – czechosłowacki granat ręczny. Jest to granat uniwersalny o cechach pośrednich pomiędzy granatem zaczepnym a obronnym.