WOrdynacja Massalańska Bispingów – ordynacja ufundowana w 1853 roku przez siostry Aleksandrę z Bispingów (1785-1853), od 1806 żonę generała rosyjskiego Aleksandra Michajłowicza Swieczyna oraz Józefę z Bispingów Woyczyńską (1786-1878), w latach 1818-1835 żony szambelana Antoniego Woyczyńskiego na rzecz potomków ich stryjecznego brata, rotmistrza sumskiego pułku huzarów Kamila Bispinga (1810-1850). Statut ordynacji został zatwierdzony ukazem cara Mikołaja I Romanowa 1 lipca 1853 roku. W skład ordynacji massalańskiej weszły wówczas: majątki Aleksandry Swieczyny w powiecie wołkowyskim: Werejki, Kuźmicze, Maciejkowszczyzna, oraz w powiecie grodzieńskim: Trejgle, Skołubowo i Wiercieliszki, oraz majątki Józefy Woyczyńskiej: Massalany i Popławce w powiecie grodzieńskim.
WOrdynacja Międzyrzecka – druga co do wielkości ordynacja w Królestwie Polskim. Obejmowała miasto Międzyrzec Podlaski i kilkadziesiąt okolicznych wsi powiązanych w klucze. Na początku XIX wieku została sprzedana przez Czartoryskich hr. Aleksandrze Potockiej. Ona to w 1852 wybudowała nowy murowany pałac. Uległ on spaleniu w 1918, został odbudowany w latach 1922-28. Do ordynacji należały również gorzelnia, browar i kilka młynów. Ordynacja istniała do 1944 roku.
WOrdynacja obrzycka Raczyńskich – ordynacja rodowa na dobrach w okolicach Obrzycka założona w 1825 przez hrabiego Atanazego Raczyńskiego. Obejmowała nieco ponad 10 000 ha., a jej siedzibą był pałac w Gaju Małym. Ordynaci byli także na mocy posiadania ordynacji członkami Pruskiej Izby Panów. Po 1920 roku państwo polskie rozparcelowało w wyniku reformy rolnej ponad 1000 ha, a kolejne 264 wyłączono na posag córki ordynata. Ordynacja istniała formalnie do 1945 roku, gdy zlikwidowała ją reforma rolna.
WOrdynacja Opinogórska Krasińskich – ordynacja rodowa rodziny Krasińskich herbu Ślepowron z siedzibą w Opinogórze, założona w 1844 roku, istniejąca do 1939 roku. Zlikwidowana na mocy ustawy z 13 lipca 1939 roku a rozparcelowana w 1945 roku na mocy ustawy o reformie rolnej.
WOrdynacja Pińczowska – rodowy majątek ziemski założony w 1601 roku przez Piotra i Zygmunta Myszkowskich, istniejący do 1939 roku. Zlikwidowany na mocy ustawy z 13 lipca 1939 roku którego parcelację dokończono w 1945 roku na mocy dekretu o reformie rolnej.
WOrdynacja Przeworska Lubomirskich – ordynacja rodowa, założona przez księcia Henryka Lubomirskiego w 1825, a zatwierdzona przez rząd austriacki w 1869.
WOrdynacja Roska, ordynacja rodowa, założona testamentem przez Stefana Potockiego zm. (1910), bezpotomnego właściciela dóbr Roś koło Wołkowyska.
WOrdynacja Sieniawska Czartoryskich – ordynacja rodowa, założona testamentem przez księcia Władysława Czartoryskiego (1828-1894), a zatwierdzona przez rząd Austro-Węgier w 1897.
WOrdynacja zasławska została założona w 1907 przez Romana Damiana Sanguszkę i zatwierdzona przez cara Mikołaja II. Obejmowała dobra rodziny Sanguszków pozostałe w zaborze rosyjskim, które objął on 1860 roku. Wynosiły one prawie 25 000 ha. Reskrpyt cesarski nie wspominał o siedzibie ordynacji, ale w polskiej literaturze przyjęło się ją nazywać "ordynacją zasławską", gdyż to klucz zasławski stanowił jej większą część. Sam książę rezydował jednak w Sławucie. Sporą część ordynacji stanowiły świetnie zarządzane lasy, jeden z ostatnich tak wielkich kompleksów na Wołyniu.
WStanisław Kostka Konstanty Maria Feliks Siemieński-Lewicki, hrabia, herbu Dąbrowa – ziemianin, konserwatysta, członek Izby Panów austriackiej Rady Państwa.