WOkręty podwodne typu J3 – typ japońskich okrętów podwodnych z czasów II wojny światowej, zwodowanych w latach 1935-1936 w dwóch egzemplarzach - jednostek I-7 w stoczni Kure oraz I-8 w stoczni Kawasaki. Ten typ okrętów był powiększoną wersją jednostek typu J2, zostały też uznane za okręty flagowe swoich eskadr. W 1943 roku karabiny 13,2 mm zostały zastąpione podwójnym działkiem przeciwlotniczym kalibru 25 mm, zaś w połowie 1943 roku I-8 w miejsce działa 140 mm I-8 otrzymał podwójne działo o tym samym kalibrze. Pod koniec 1944 roku I-8 został poddany przebudowie uzdatniającej do przenoszenia żywych torped kaiten, co wymagało jednak usunięcia działa, hangaru oraz katapulty samolotu, w celu zastąpienia ich stelażem dla czterech torped. 31 sierpnia 1943 roku, I-8 jako jedyny japoński okręt zakończył z powodzeniem podróż do Europy, zawijając do niemieckiej bazy w Breście. 5 lipca 1943 roku niedaleko Kiska amerykański niszczyciel USS "Monaghan" (DD-354) zatopił I-7, natomiast 3 marca 1945 roku w pobliżu Okinawy niszczyciele USS "Morrison" (DD-560) i "Stockton" (DD-646) zatopiły I-8.
WOkręty podwodne typu Ko-hyoteki – japońskie miniaturowe okręty podwodne, budowane przed i podczas II wojny światowej w kilku różniących się pomiędzy sobą seriach. Otoczone ścisłą tajemnicą, były przeznaczone do zaskakujących akcji ofensywnych na terenie baz morskich przeciwnika. Na większą skalę zostały wykorzystane podczas nalotu na Pearl Harbor, ataków na porty w Sydney i w Diégo-Suarez na Madagaskarze oraz walk o Guadalcanal. Ich załogi nie odniosły spektakularnych sukcesów, w znaczącej większości ginąc w akcji.
WOkręty podwodne typu UC III – niemieckie podwodne stawiacze min z końca I wojny światowej. W latach 1917-1918 w stoczniach Blohm & Voss w Hamburgu, Kaiserliche Werft w Gdańsku i AG Weser w Bremie rozpoczęto budowę kilkudziesięciu okrętów tego typu, z których ukończono 25 jednostek. 16 z nich zdążyło wejść do służby w Kaiserliche Marine przed podpisaniem rozejmu w Compiègne, jednak nie odniosły żadnych sukcesów. Po wojnie dwa okręty – SM UC-90 i SM UC-99 – trafiły pod banderę Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, zaś pozostałe zostały przyznane Wielkiej Brytanii, Francji, Włochom i USA. Nieukończone jednostki zostały zezłomowane na pochylniach.
WI-168 – japoński oceaniczny okręt podwodny typu KD6 z czasów przedwojennych i II wojny światowej. Okręt został zwodowany 26 czerwca 1933 roku w stoczni w Kure jako I-68, po czym – podobnie jak w przypadku wielu innych jednostek – jego nazwa została zmieniona na I-168.
WSM U-55 – niemiecki okręt podwodny typu U-51 zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii w latach 1914-1916. Wodowany 18 marca 1916 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 8 czerwca 1916 roku. Służbę rozpoczął w II Flotylli, a jego dowódcą został kapitan Wilhelm Werner. U-55 w czasie czternastu patroli zatopił 64 statki o łącznej pojemności 113 742 BRT, uszkodził 7 statków o łącznej pojemności 26 161 BRT oraz dwa zajął jako pryzy. 29 lipca 1916 roku okręt został przydzielony do II Flotylli.
WSM UC-90 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 25 ukończonych jednostek typu UC III. Zwodowany 19 stycznia 1918 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 15 lipca 1918 roku. 13 listopada UC-90 został internowany w Szwecji, a następnie przekazany Japonii. Wcielony 1 grudnia 1918 roku do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem O-4, służył do 1921 roku, kiedy został zezłomowany.
WSM UC-99 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 25 ukończonych jednostek typu UC III. Zwodowany 17 marca 1918 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 20 września 1918 roku. Po podpisaniu rozejmu w Compiègne UC-99 został 22 listopada 1918 roku poddany Japończykom. Wcielony do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem O-5, służył do 1921 roku, kiedy został zezłomowany.
WSM U-55 – niemiecki okręt podwodny typu U-51 zbudowany w stoczni Germaniawerft w Kilonii w latach 1914-1916. Wodowany 18 marca 1916 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 8 czerwca 1916 roku. Służbę rozpoczął w II Flotylli, a jego dowódcą został kapitan Wilhelm Werner. U-55 w czasie czternastu patroli zatopił 64 statki o łącznej pojemności 113 742 BRT, uszkodził 7 statków o łącznej pojemności 26 161 BRT oraz dwa zajął jako pryzy. 29 lipca 1916 roku okręt został przydzielony do II Flotylli.
WSM UC-90 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 25 ukończonych jednostek typu UC III. Zwodowany 19 stycznia 1918 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 15 lipca 1918 roku. 13 listopada UC-90 został internowany w Szwecji, a następnie przekazany Japonii. Wcielony 1 grudnia 1918 roku do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem O-4, służył do 1921 roku, kiedy został zezłomowany.
WSM UC-99 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 25 ukończonych jednostek typu UC III. Zwodowany 17 marca 1918 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 20 września 1918 roku. Po podpisaniu rozejmu w Compiègne UC-99 został 22 listopada 1918 roku poddany Japończykom. Wcielony do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem O-5, służył do 1921 roku, kiedy został zezłomowany.