WPadaczka, epilepsja – grupa przewlekłych zaburzeń neurologicznych charakteryzujących się napadami padaczkowymi. Napad padaczkowy jest wyrazem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Napady są epizodami o różnym nasileniu, od krótkich i prawie niezauważalnych, po długie, silne wstrząsy. Napady powtarzają się i nie mają bezpośredniej przyczyny, natomiast napady pojawiające się na skutek konkretnej przyczyny nie muszą wiązać się z tą chorobą.
WCraig Colony for Epileptics – nieistniejąca już kolonia chorych na padaczkę, zlokalizowana w Sonyea, w hrabstwie Livingston, stanie Nowy Jork, założona w 1894 roku. Nazwa honorowała zmarłego Oscara Craiga, przewodniczącego State Board of Charities, za którego kadencji otwarto kolonię. Komisarzem SBoC był William P. Letchworth, filantrop i epileptolog. Pierwszy pacjent został przyjęty w Sonyea w styczniu 1896 roku. W ciągu pierwszego dwudziestopięciolecia działalności kolonii pracowali w niej m.in. Frederick Peterson, Roswell Park, William P. Spratling, James Frederick Munson i Bronislaw Onuf-Onufrowicz. Craig Colony była jednym z pierwszych tego typu ośrodków w Ameryce. W 1911 roku liczyła 1401 pacjentów. Peterson w 1898 roku szacował populację epileptyków stanu Nowy Jork na 12000
WHamartoma podwzgórza – wrodzony, nienowotworowy guz podwzgórza, objawiający się klinicznie triadą objawów: napadami śmiechu, przedwczesnym dojrzewaniem płciowym i opóźnieniem rozwoju. Niekiedy, w związku z uciskiem guza na skrzyżowanie wzrokowe, pojawiają się zaburzenia widzenia.
WHeterotopie istoty szarej – częste malformacje ośrodkowego układu nerwowego, powstające wskutek zaburzenia migracji neuroblastów między 7. a 16. tygodniem rozwoju. Klinicznie wyróżnia się trzy duże grupy tych wad: heterotopie podwyściółkowe, podkorowe i linijne.
WPadaczka częściowa ciągła – jednostka chorobowa objawiająca się długotrwałymi, ciągłymi, rytmicznymi napadami ruchowymi części lub połowy ciała. Skurcze mogą trwać, zależnie od przypadku, od kilku godzin, przez dni po lata. Często pojawia się jako objaw zapalenia mózgu Rasmussena, jest też jednym z podstawowych objawów w tej chorobie. Nazwa upamiętnia rosyjskiego neurologa Aleksieja Kożewnikowa, który jako pierwszy opisał EPC w 1894 roku. Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej EPC zaliczana jest do tzw. ogniskowych stanów padaczkowych.
WPadaczka skroniowa – przewlekła choroba neurologiczna, typ padaczki ogniskowej. Charakteryzuje się nawracającymi napadami padaczkowymi wywołanymi gwałtownymi i synchronicznymi wyładowaniami komórek nerwowych powstającymi w płacie skroniowym mózgu.
WZespół Lennoxa-Gastauta rozwija się między 1-8 rokiem życia, częściej u chłopców. W sumie stanowi ok. 5-10% przypadków zespołów padaczkowych u dzieci. Podobnie jak zespół Westa należy do grupy padaczek lekoopornych. Objawy zespołu są zróżnicowane. Mogą to być napady atoniczne, z nagłą utratą napięcia mięśni i upadkiem, lub też napady miokloniczne ze skurczem grup mięśniowych. W zespole tym mogą się również zdarzyć miokloniczno-astatyczne objawy będące połączeniem dwóch wspomnianych wcześniej typów. Są one przez to dość niebezpieczne dla zdrowia a nawet życia dziecka, gdyż towarzyszą im liczne obrażenia ciała w trakcie upadku. Ostatnim rodzajem są nietypowe napady nieświadomości, z dłuższym okresem trwania, automatyzmami, częściowymi utratami przytomności. Są one charakterystyczne dla tego zespołu. Następstwem tych dochodzących do 100/dzień napadów jest opóźnienie rozwoju i zaburzenia mowy.
WZespół MERRF – choroba mitochondrialna.