WSiedmiu królów rzymskich – według tradycji pierwsi władcy starożytnego Rzymu. Współcześni historycy uważają Romulusa za postać legendarną, są jednak skłonni uznać historyczność następnych królów rzymskich, a zwłaszcza trzech ostatnich władców pochodzenia etruskiego. Daty założenia Rzymu i wypędzenia Tarkwiniusza (753–509) zamykają w tradycji tzw. okres królewski.
WAnkus Marcjusz, Ancus Marcius – król Rzymu, wnuk Numy Pompiliusza i czwarty król Rzymu.
WNuma Pompiliusz, Numa Pompilius – legendarny drugi król Rzymu, Sabińczyk pochodzący z miasta Kures. Organizator życia religijnego w Rzymie.
WRomulus i Remus – bracia bliźniacy, legendarni założyciele miasta Rzym. Romulus według legend był założycielem Rzymu i jego pierwszym władcą. Prawdopodobnie żył w połowie VIII wieku p.n.e., natomiast Remus, według obliczeń starożytnych, żył w latach 772–753 p.n.e. Rzymianie uznawali ich za dzieci boga Marsa. Matka chłopców wywodziła się z królewskiego rodu pochodzącego od Eneasza.
WSerwiusz Tuliusz, Servius Tullius – szósty król Rzymu w latach 578-534 p.n.e. Następca Tarkwiniusza Starszego. Jego córka Tulia była żoną Tarkwiniusza Pysznego. Był prawdopodobnie uzurpatorem o nieznanym pochodzeniu.
WTarkwiniusz Pyszny, Lucius Tarquinius Superbus – według przyjętej tradycji siódmy i ostatni król rzymski pochodzenia etruskiego. Syn lub wnuk Tarkwiniusza Starszego, ożeniony z córką Serwiusza – Tulią.
WTarkwiniusz Stary, Lucius Tarquinius Priscus – piąty król Rzymu, panujący w latach 617-578 p.n.e. Pochodził z etruskiego miasta Tarquinia. Przez część historyków uważany za pierwszą postać historyczną spośród siedmiu królów rzymskich.
WTullus Hostiliusz, Tulus Hostilius – król, trzeci władca Rzymu w latach 673 p.n.e. – 642 p.n.e., następca Numy Pompiliusza.