WFauna ediakarańska – zespół wymarłych organizmów okresu ediakaru, reprezentujących najstarsze znane organizmy wielokomórkowe. Pojawiły się one wkrótce po „odwilży” epoki lodowej okresu kriogeńskiego, i w większości zniknęły tuż przed gwałtownym wzrostem bioróżnorodności znanym jako eksplozja kambryjska, z którego to okresu pochodzą najstarsze skamieniałości organizmów o planach budowy podobnych do tych, które cechują współcześnie żyjące organizmy zwierzęce. Różnorodność fauny ediakarańskiej w niewielkim stopniu przypomina nowe schematy budowy późniejszych organizmów: były to nowe, całkiem odrębne formy organizmów kambryjskich które zdominowały zapis kopalny ediakaru.
WAlbumares brunsae - gatunek wymarłego morskiego zwierzęcia z typu Trilobozoa, żyjącego w ediakarze na terenie Półwyspu Oneskiego w Rosji.
WAlbumaresidae – rodzina wymarłych zwierząt z typu Trilobozoa, żyjących w ediakarze. Zaliczamy do niej rodzaje Albumares i Anfesta.
WCephalonega – jeden z mniej znanych rodzajów zwierząt zaliczanych do fauny ediakarańskiej. Opisany przez Michaiła Fedonkina w 1976 roku i zaliczony do typu Proarticulata w 1985 roku. Pierwotna nazwa rodzajowa upamiętnia rosyjski półwysep Onega, gdzie dokonano odkrycia. Ponieważ nazwę Onega nosi już rodzaj owada opisany w 1908 roku, w 2019 roku dla ediakarańskiego zwierzęcia ustanowiono nową nazwę rodzajową Cephalonega. Należący do tego rodzaju gatunek Cephalonega stepanovi nazwano na cześć prof. V. A. Stepanowa, odkrywcy pierwszych skamieniałości ediakariańskich w tym rejonie w 1972 roku
WCharnia (Charnia) – rodzaj prekambryjskich zwierząt należących do fauny ediakarańskej, przypominających kształtem liść paproci.
WOrthrozanclus – rodzaj wymarłych, kambryjskich zwierząt bezkręgowych żyjących ok. 505 mln lat temu. Odkryto i opisano na podstawie materiału kopalnego dwa gatunki: Orthrozanclus reburrus i Orthrozanclus elongata.
WSaarina – rodzaj wymarłego zwierzęcia o niejasnej pozycji systematycznej, żyjącego w ediakarze i wczesnym kambrze.
WSpriggina – rodzaj wymarłego zwierzęcia występującego w ediakarze. Posiadało segmentowane ciało osiągające kilka centymetrów długości. Istnieją przypuszczenia, że Spriggina był drapieżnikiem. Na spodniej części ciała miał dwa rzędy ciężkich płyt, natomiast jego wierzch pokrywał jeden rząd. Kilka przednich połączonych segmentów tworzyło głowę, na której mogły się znajdować proste oczy i czułki.