WArchaeoindris – rodzaj wymarłego, subfosylnego olbrzymiego lemura z rodziny Palaeopropithecidae. Był to największy znany naczelny, który wyewoluował na Madagaskarze, dorównujący rozmiarami samcowi goryla. Z powodu swych wielkich rozmiarów zwierzę to porównuje się z leniwcami naziemnymi zamieszkującymi niegdyś Amerykę Północną i Południową. Był bliskim krewnym Palaeopropithecus, którego przedstawiciele byli kolejnymi pod względem wielkości lemurami tej rodziny. Spośród innych jej przedstawicieli Archaeoindris wykazuje pokrewieństwo z żyjącymi obecnie indrisem Propithecus i Avahi, jak też wymarłymi niedawno Archaeolemuridae. Nazwa rodzajowa Archaeoindris oznacza "starożytnego lemura przypominającego indrisa". Wyginął niedawno – około 350 r. p.n.e.
WBabakotia – wymarły rodzaj średniej wielkości ssaka naczelnego z grupy lemurowych (Strepsirrhini) z Madagaskaru. Obejmuje pojedynczy gatunek: Babakotia radofilai. Razem z Palaeopropithecus, Archaeoindris i Mesopropithecus tworzy rodzinę Palaeopropithecidae nazywaną po angielsku sloth lemurs. Nazwa rodzajowa Babakotia pochodzi od malgaskiej nazwy indrisa, babakoto, bliskiego krewnego Palaeopropithecidae. Z powodu cech morfologicznych wyglądających na etap przejściowy pomiędzy powolnymi mniejszymi lemurami przypominającymi leniwca i bardziej zaawansowanymi wielkimi ich przedstawicielami rodzaj pomógł ustalić pokrewieństwo pomiędzy obiema grupami i blisko z nimi spokrewnionymi, również wymarłymi Archaeolemuridae.
WDarwinius – rodzaj ssaka naczelnego z rodziny Notharctidae. Żył w środkowym eocenie na terenie dzisiejszej Europy. Jego szczątki zostały wydobyte z datowanych na około 47 milionów lat osadów w kopalni w Messel. Miejscowość ta leży niedaleko Darmstadt w południowej Hesji w Niemczech. Kompletność i jakość zachowania holotypu, przezwanego „Ida”, pozwalają na dokładne zbadanie morfologii i paleobiologii zwierzęcia.
W†Eosimias - rodzaj wymarłych ssaków naczelnych odkrytych w 1999 w Chinach, uważanych za praprzodków małp wąskonosych (Catarrhini). Żyły ok. 45-40 mln lat temu.
WGodinotia – wymarły rodzaj małpiatki z rodziny Adapidae żyjący w eocenie, około 49 milionów lat temu. Jest to jedna z najwcześniejszych znanych małpiatek.
WNotharctidae – wymarła rodzina wczesnych ssaków naczelnych. Są przeważnie klasyfikowane w grupie Strepsirrhini, obejmującej lemurokształtne, palczakowate, lorisowate oraz galagowate. Opisany w 2009 roku gatunek Darwinius masillae, zaliczony do Notharctidae, został uznany za bliższy kladowi Haplorrhini niż Strepsirrhini – możliwe że Notharctidae jest ogniwem ewolucyjnym łączącym obie te grupy. Spośród przeanalizowanych trzydziestu cech morfologicznych i anatomicznych, używanych powszechnie do odróżniania przedstawicieli Strepsirrhini i Haplorrhini, wszystkie synapomorfie, determinujące przynależność do którejś z tych grup, łączą Darwinius oraz innych przedstawicieli Adapoidea raczej z Haplorrhini niż Strepsirrhini. Zaliczenie Adapoidea do Haplorrhini – podobnie jak wyraków – pomaga wyjaśnić, dlaczego wcześni przedstawiciele obu tych grup byli do siebie bardzo podobni, a przez to często myleni.
WSaadanius – rodzaj ssaka naczelnego żyjącego w oligocenie na terenach Półwyspu Arabskiego, blisko spokrewnionego z ostatnim wspólnym przodkiem małp Starego Świata i małp człekokształtnych, tworzących razem grupę małp wąskonosych. Gatunkiem typowym rodzaju jest Saadanius hijazensis, znany z jednej niekompletnej czaszki, wstępnie datowanej na 29–28 milionów lat. Okaz ten odkryto w 2009 roku w zachodniej Arabii Saudyjskiej, w pobliżu Mekki i po raz pierwszy opisano w 2010 r., po uprzednim porównaniu ze współczesnymi i kopalnymi małpami wąskonosymi.