W

Aleksander I w języku gaelickim Alaxandair mac Maíl Coluim – syn Malcolma III Szkockiego i Małgorzaty Szkockiej, brat Edgara i Dawida I Szkockiego, przyrodni brat Dunkana II.

W

Aleksander II – król Szkocji, syn Wilhema I Lwa i Ermengardy z Beaumont. 4 grudnia 1214 w wieku 16 lat, po śmierci swego ojca, został wybrany na króla Szkocji.

W

Aleksander III,, król Szkocji 1249–1286. Był synem króla Aleksandra II i jego drugiej żony Marii de Coucy.

W

Amlaíb mac Ollulb - domniemany król Alby w latach 70. X wieku.

W

Cuilén mac Ildulb – król Alby od 966/7 roku aż do śmierci.

W

Dawid I Szkocki, w języku gaelickim Dabíd mac Maíl Choluim, znany również jako Święty Dawid I lub Dawid I Święty, król Szkocji od 1124.

W

Dawid II – król Szkocji 1329–1371.

W

Duncan I – król Szkocji, zabity w potyczce przez swego rywala, mormaora Moray, Makbeta, tego samego, który stał się bohaterem sławnego dramatu Szekspira.

W

Duncan II – król Szkocji.

W

Edgar – król Szkocji od 1097, najstarszy syn Malcolma III Canmore'a z jego drugiego małżeństwa, z Małgorzata Szkocką. Pierwszy król Szkotów o mieszanym rodowodzie celtycko-anglosaskim.

W

Edward Balliol – pretendent do tronu Szkocji od 1314 roku do 1356, w latach 1332-1336 faktycznie sprawujący władzę pod angielskim protektoratem.

W

Ildulb mac Causantín – król Alby od 954 roku aż do śmierci.

W

Jakub I Stewart – król Szkocji w latach 1406–1437, z dynastii Stuartów.

W

Jakub I – król Szkocji w latach 1567–1625 i król Anglii w latach 1603–1625. Syn Henryka Stuarta, lorda Darnleya, i Marii I Stuart, królowej Szkocji, córki króla Jakuba V Stuarta. Pierwszy król Anglii z dynastii Stuartów. Jego panowanie było początkiem unii personalnej Anglii ze Szkocją.

W

Jakub II Ognista Twarz, – król Szkocji 1437–1460 z dynastii Stuartów.

W

Jakub III Stewart – król Szkocji 1460–1488 z dynastii Stuartów.

W

Jakub IV Stewart – król Szkocji w latach 1488–1513 z dynastii Stuartów.

W

Jakub V Stewart – król Szkocji w latach 1513–1542, jedyny spośród synów króla Jakuba IV Stewarta i Małgorzaty Tudor, najstarszej córki króla Anglii Henryka VII, który przeżył dzieciństwo. Jakub objął tron mając niewiele ponad rok, po śmierci ojca w bitwie pod Flodden. Do 1528 r. realną władzę w Szkocji sprawowali regenci.

W

Jan Balliol, znany również jako: Jan de Balliol – od 1292 do abdykacji w 1296 roku król Szkocji.

W

Kenneth I MacAlpin, – król Dalriady 841–858 i Piktów od 848.

W

Kenneth II (?-995), król Szkocji od 971 r., syn Malcolma I. Najechał wiele razy Northumbrię, jego wodzowie byli w nieustannym konflikcie z Sigurdem Norweskim, rywalizując o tereny Szkocji, na płn. od rzeki Spey. Uważa się że został zamordowany przez swych poddanych.

W

Kenneth III, , król Alby (Szkocji) 997–1005.

W

Konstantyn I, gael. Causantín mac Cináeda, – król Alby (Szkocji) 862–877.

W

Konstantyn II – król Alby (Szkocji) w latach 900 - 943. Syn Aedha. Był jednym z najdłużej panujących królów Szkocji, dłużej od niego panował tylko Wilhelm I Lew.

W

Makbet, gael. Mac Bethad mac Findlaích, król Szkocji w latach 1040–1057.

W

Malcolm I, również Malkolm I – król Szkocji w l. 943-954. Syn Donalda II.

W

Malcolm II – król Szkocji (Alby) od 1005 roku, kiedy to zamordował swego kuzyna Kennetha III.

W

Malcolm III, Malcolm III Cenmore po szkocku Máel Coluim mac Donnchada, znany też pod przydomkiem Cenn Mór, zangielszczonym jako Cenmore – król Szkocji w latach 1058-1093. Jego imię, Máel Coluim znaczy dosłownie sługa Kościoła.

W

Malcolm IV Dziewica – król Szkocji od 1153. Malcolm IV był ostatnim królem Szkocji, który posiadał szkockie imię.

W

Małgorzata zwana Panną Norweską, lub Dziewczęciem z Norwegii, – córka Małgorzaty i króla Norwegii z dynastii z Vestfold – Eryka II Wroga Księży, ostatnia przedstawicielka dynastii Kennethów, wywodzącej się od pierwszego króla Szkocji – Kennetha I MacAlpina.

W

Robert I, Robert VIII de Bruce – król Szkocji 1306–1329.

W

Robert II Steward – król Szkocji 1371–1390.

W

Robert III Steward – król Szkocji w latach 1390–1406 z dynastii Stuartów.