WAlbatros brunatny – gatunek ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Występuje w południowej części Oceanu Atlantyckiego i Indyjskiego oraz na Oceanie Południowym, miejscami aż po Antarktydę.
WAlbatros ciemnogłowy (Phoebetria palpebrata) – gatunek morskiego ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae), żyjącego na Oceanie Południowym i na południu Oceanu Spokojnego, Indyjskiego i Atlantyku. Jest to małej wielkości gatunek albatrosa, blisko spokrewniony z nieco mniejszym albatrosem brunatnym, od którego różni się ciemnoniebieskim paskiem u dołu dzioba i jaśniejszym grzbietem. Nie wyróżnia się podgatunków.
WAlbatros czarnobrewy – gatunek dużego ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae), przebywającego w południowych częściach Oceanu Spokojnego, Atlantyckiego i Indyjskiego oraz w północnej części Oceanu Południowego. Gniazduje na Falklandach, wyspach u południowych wybrzeży Chile oraz na odległych wyspach oceanicznych np. Auckland, Tristan da Cunha czy Georgia Południowa; na wielu z nich nie ma praktycznie żadnych wrogów.
WAlbatros szarogłowy – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Zamieszkuje Ocean Południowy oraz południowe rejony oceanów: Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego. Zagrożony wyginięciem.
WAlbatros wędrowny – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae), zamieszkujący oceany południowej półkuli. Narażony na wyginięcie, jeden podgatunek zagrożony krytycznie.
WBurzyk białobrody – gatunek dużego wędrownego ptaka oceanicznego z rodziny burzykowatych (Procellariidae). Narażony na wyginięcie.
WFulmar południowy – gatunek morskiego ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae). Wytrwale szybuje na usztywnionych skrzydłach. Często spotykany w stadach. Jest to gatunek monotypowy.WyglądDługie skrzydła i krępy tułów. Dziób silny, w większości różowy, z czarnym końcem. Pióra białe z szarym odcieniem na potylicy, piersi i bokach. Kantar ciemniejszy. Płaszcz, kuper i ogon niebieskawoszare, podobnie jak wierzch skrzydeł. Tylna krawędź skrzydeł czarno obrzeżona. Na końcach lotek I rzędu czarne plamy różnej wielkości. Spód skrzydeł w większości biały.RozmiaryDługość ciała 46–50 cm, rozpiętość skrzydeł 114–120 cm. Masa ciała: samce 720–1180 g, samice 720–1020 g.Zasięg, środowiskoOceany półkuli południowej. Lęgi odbywa na wybrzeżach Antarktydy i otaczających ją wyspach takich jak Sandwich Południowy, Orkady Południowe, Szetlandy Południowe, Wyspa Bouveta czy Wyspa Piotra I. Podczas zimy występuje na wybrzeżach Ameryki Południowej, osiąga też wybrzeża Południowej Afryki, Australii i Nowej Zelandii.Podobne gatunkifulmar
WKormoran kergueleński – gatunek ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Zamieszkuje endemicznie Wyspy Kerguelena. Gatunek słabo poznany, nie jest zagrożony wyginięciem.
WKormoran niebieskooki – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Gniazduje w koloniach, poza sezonem lęgowym często tworzy duże stada.
WMewa południowa, mewa dominikańska – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Zasięg występowania obejmuje: Falklandy, Georgię Południową, Sandwich Południowy, Orkady Południowe, Szetlandy Południowe, południowe wybrzeża Afryki, Ameryki Południowej, Australii oraz Nową Zelandię. Jedyny gatunek mew występujący na Półwyspie Antarktycznym i we wschodniej części Antarktydy.Cechy gatunkuWyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. Długość ciała ok. 54–65 cm, rozpiętość skrzydeł 128–142 cm, masa ciała 0,9–1,34 kg. Samce są większe od samic. Osobnik dorosłe: biała głowa, korpus i ogon. Z wyjątkiem białych brzegów zewnętrzna strona skrzydeł i grzbiet między nimi czarne. Dziób żółty z czerwoną plamką na jego spodniej części. Osobniki młodociane mają szaro-brązowe, dropiate ubarwienie, czarny dziób. BiotopBrzegi mórz i wody przybrzeżne.
WNurzec mały – gatunek ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae). Lata nisko nad falami, furkocząc skrzydłami. Do gniazda przylatuje nocą.WyglądKrótkie skrzydła. Dziób czarny, nogi niebieskie, z czarnymi błonami. Ciemna głowa i białe gardło. Wierzch ciała czarny, z charakterystycznymi szarawobiałymi barkówkami. Wierzch skrzydeł czarny, z brązowym odcieniem na lotkach I rzędu. Końce lotek II rzędu białe. Spód ciała biały, bardziej szary na bokach piersi i brzucha. Spód skrzydeł białawy, podbarkówki i lotki ciemniejsze.RozmiaryDługość ciała 18–21 cm; rozpiętość skrzydeł 30–33 cm; masa ciała 90–150 g.Zasięg, środowiskoGniazduje na subantarktycznych wyspach. Przypuszczalnie osiadły.PodgatunkiWyróżnia się dwa podgatunki P. georgicus:nurzec mały Murphy & Harper, 1916 – wyspy subantarktyczne nurzec epoletowy Fischer et al., 2018 – Wyspa Codfish. Proponuje się podniesienie tego taksonu do rangi gatunku.
WOceannik czarnobrzuchy – gatunek ptaka oceanicznego z rodziny oceanników (Oceanitidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
WOceannik żółtopłetwy, nawałnik żółtopłetwy, nawałnik Wilsona – gatunek niewielkiego ptaka oceanicznego z rodziny oceanników (Oceanitidae). Zamieszkuje on wody wokół Antarktydy. Zimuje w okolicach równika, pojawiając się wówczas na półkuli północnej. Do Polski zalatuje wyjątkowo.
WPetrel śnieżny – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka morskiego z rodziny burzykowatych (Procellariidae), przedstawiciel monotypowego rodzaju Pagodroma. Występuje na oceanach opływających Antarktydę.SystematykaMiędzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki P. nivea:P. n. nivea (G. Forster, 1777) – Georgia Południowa, Scotia Arc, Antarktyda P. n. major (Schlegel, 1863) – Sandwich Południowy, Antarktyda. Nazwa podgatunku zastąpiła wcześniej używaną P. n. confusa Mathews, 1912.Niekiedy oba te taksony podnosi się do rangi osobnych gatunków.EtymologiaNazwa „petrel” pochodzi od imienia Piotra Apostoła i jego nieudanej próby chodzenia po wodzie, opisanej w Ewangelii Mateusza. Pierwszy człon łacińskiej nazwy ptaka pochodzi z języka greckiego, w którym pagos oznacza lód, a dromos – bieżnię. Drugi człon nazwy – nivea – jest formą żeńską przymiotnika łacińskiego niveus, -a, -um, który pochodzi od słowa nix, nivis.MorfologiaMierzy 36–41 cm, waży 200–600 g. Rozpiętość skrzydeł wynosi 76–79 cm. Śnieżnobiałe upierzenie, ciemnoszare nogi, czarne oczy i dziób, na końcu hakowato zagięty. Pisklęta szare z białym czołem.Zasięg występowania i środowiskoGnieździ się na klifach, rozpadlinach i zboczach Antarktydy i niektórych wysp Subantarktyki, w tym Georgii Południowej i Sandwichu Południowego. Resztę roku, tzn. zimę hemisfery południowej, spędza na otwartym morzu. Czasami nazywany „aniołem Antarktydy”.Ekologia i zachowanieOprócz głowonogów, mięczaków, szczętek i padliny jego pożywienie stanowią głównie ryby. Ptak częściowo aktywny nocą. Stanowiska lęgowe mogą znajdować się do 300 km w głąb lądu. Samica składa 1 jajo, inkubacja trwa 50 dni. Pisklę jest w pełni opierzone po 7 tygodniach. Jeżeli miejsca lęgowe są zamarznięte, lęg nie odbywa się. Żyje 14–20 lat.StatusMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje petrela śnieżnego za gatunek najmniejszej troski. Liczebność światowej populacji w 2004 roku szacowano na ponad 4 miliony osobników.
WPetrelec olbrzymi, także petrel olbrzymi – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny burzykowatych. Występuje na wszystkich oceanach półkuli południowej, głównie na południe od zwrotnika Koziorożca.
WPetrelec wielki – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny burzykowatych (Procellariidae). Występuje na wszystkich oceanach półkuli południowej, głównie pomiędzy zwrotnikiem Koziorożca i południowym kołem podbiegunowym.
WPetrelek popielaty – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae), zamieszkujący wyspy i oceany półkuli południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem, choć jego populacja maleje.
WPingwin białobrewy – gatunek dużego nielotnego ptaka wodnego z rodziny pingwinów (Spheniscidae), zamieszkującego chłodne oceany półkuli południowej.
WPingwin królewski – gatunek dużego nielotnego ptaka wodnego z rodziny pingwinów (Spheniscidae), zamieszkujący chłodne oceany półkuli południowej. Gnieździ się na obrzeżach Antarktydy, Ziemi Ognistej, Falklandach i innych wyspach tej części świata. Jeden z najbardziej znanych gatunków pingwinów, zaraz po pingwinie cesarskim.
WPingwin krótkoczuby, skocz krótkoczuby – podgatunek pingwina złotoczubego, ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae). Występuje na subantarktycznej wyspie Macquarie i sąsiednich wyspach. Ma około 70 cm wysokości i waży 3–8,1 kg. Zwierzęta te zakładają gniazda na plażach lub skałach pokrytych roślinnością. Żywią się krylem, rybami i kałamarnicami. Naukowa nazwa gatunku upamiętnia niemieckiego zoologa Hermanna Schlegla. Takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, czasami wyodrębniany do rangi gatunku.
WPingwin maskowy, pingwin antarktyczny – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), zamieszkującego wybrzeża i wyspy Antarktyki oraz niektóre wyspy subantarktyczne.WyglądMa charakterystyczny wzór na głowie przypominający maskę lub policyjną czapkę. Wierzch ciała czarny, spód głowy i przód biały z wąskim paskiem. Nieopierzony, krótki dziób, ogon o długich, wąskich, sztywnych piórach.Rozmiarydługość ciała: około 75 cmmasa ciała: około 5,5 kgZasięg i środowiskoOkołobiegunowy, pospolity ptak lęgowy na Półwyspie Antarktycznym i przybrzeżnych wyspach Antarktydy, na Szetlandach Południowych, Sandwichu Południowym i Orkadach Południowych; niewielkie populacje lęgowe także na Georgii Południowej, Wyspach Bouveta, Wyspach Balleny’ego i Wyspie Piotra I; czasami spotykany jest dalej na północ. Nie wyróżnia się podgatunków.StatusMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina maskowego za gatunek najmniejszej troski. Liczebność światowej populacji w 1999 roku szacowano na około 4 miliony par lęgowych.
WPingwin skalny, skocz skalny – gatunek ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący w wodach subantarktycznych, w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego i Indyjskiego, oraz w południowo-zachodniej części Oceanu Atlantyckiego u wybrzeży Ameryki Południowej i na wyspach subantarktycznych.
WPingwin szczotkoczuby, skocz szczotkoczuby – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae) zamieszkujący wody i wyspy Pacyfiku na południe i południowy wschód od głównych wysp Nowej Zelandii.SystematykaBlisko spokrewniony z pingwinem grubodziobym, niekiedy bywał nawet uznawany za jego podgatunek. Nie wyróżnia się podgatunków. Naukowa nazwa gatunku upamiętnia angielskiego zoologa Philipa Lutleya Sclatera.Zasięg występowaniaObecnie gnieździ się jedynie na należących do Nowej Zelandii Wyspach Antypodów i Bounty; w XX wieku odnotowywano nieliczne lęgi na wyspach: Campbella, Disappointment, Auckland i na Wyspie Południowej. Poza sezonem lęgowym spotykany także na innych wyspach subantarktycznych, takich jak Wyspa Campbella czy Wyspy Snares, a także na wybrzeżach głównych wysp Nowej Zelandii i na Wyspach Chatham. Poza terytorium Nowej Zelandii obserwowany był wzdłuż południowych wybrzeży Australii, na Wyspach Kerguelena, a nawet na Falklandach.
WPingwin złotoczuby – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występującego na Półwyspie Antarktycznym, południowym krańcu Ameryki Południowej i na wyspach subantarktycznych.
WPingwin żółtooki – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występującego w Nowej Zelandii. Dawniej mylony z pingwinem małym. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Megadyptes. Nie wyróżnia się podgatunków.
WPochwodziób czarnodzioby – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pochwodziobów (Chionidae). Występuje na subantarktycznych wyspach południowego Oceanu Indyjskiego.
WPochwodziób żółtodzioby, pochwodziób biały – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pochwodziobów (Chionidae). Występuje w Ameryce Południowej, w Antarktyce i na wyspach subantarktycznych.
WRożeniec krótkosterny – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje na subantarktycznych wyspach Crozeta i Kerguelena. Narażony na wyginięcie.
WRożeniec żółtodzioby – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Ameryce Południowej, na Falklandach i Georgii Południowej na południowy wschód od kontynentu.
WŚwiergotek antarktyczny – gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych (Motacillidae). Endemiczny dla Georgii Południowej, jedyny ptak wróblowy zasiedlający tę wyspę i jednocześnie jedyny dla niej endemiczny. Bliski zagrożenia wyginięciem.
WTorpedówka falklandzka – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje wyłącznie na Falklandach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
WWarcabnik – gatunek ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Daption. Występuje na oceanach półkuli południowej aż po Antarktydę. Żeruje, osiadając na wodzie i zanurzając głowę lub płytko nurkując.WyglądGłowa i szyja czarne. Spód ciała biały. Grzbiet czarno-biały. Ogon biały w czarne plamy z czarnym zakończeniem.RozmiaryDługość ciała 38–40 cm, rozpiętość skrzydeł 81–91 cm, masa ciała 340–528 g.Zasięg, środowiskoOtwarty ocean, wyspy i wybrzeża kontynentów południowych; zimę spędza nad wodą.PożywienieRyby, kałamarnice oraz inne morskie organizmy.RozmnażanieRozmnaża się w niewielkich koloniach na wybrzeżach i wyspach; gniazduje w zagłębieniach skał; składa 1 jajo, które wysiadują oboje rodzice.PodgatunkiWyróżnia się dwa podgatunki D. capense:warcabnik antarktyczny (Linnaeus, 1758) – Antarktyda i wyspy subantarktyczne od Georgii Południowej na wschód po Wyspę Heard warcabnik nowozelandzki Mathews, 1913 – wody oceanów od strefy umiarkowanej po subantarktyczną pomiędzy Australazją i Antarktydą, lęgi na wyspach w rejonie Nowej Zelandii
WWilczak falklandzki, wilk falklandzki – wymarły gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Został odkryty w 1690. Na początku XIX w. był jeszcze liczny. Przypuszcza się, że ostatni osobnik został zabity w 1876.