WSpływ zatok – miejsce połączenia zatoki strzałkowej górnej, dwóch zatok poprzecznych i zatoki prostej; niekiedy również zatoki potylicznej. Leży na guzowatości potylicznej wewnętrznej, pomiędzy blaszkami wypustek opony twardej: namiotu móżdżku i sierpu mózgu. Spływ najczęściej jest asymetryczny, dobrze rozwinięty u około 10% populacji.
WTętnica bębenkowa przednia – w anatomii człowieka gałąź części żuchwowej tętnicy szczękowej. Jest jedną z tętnic zaopatrujących jamę bębenkową.
WTętnica błędnika – w anatomii człowieka, parzysta gałąź tętnicy dolnej przedniej móżdżku lub tętnicy podstawnej. Jest główną tętnicą ucha wewnętrznego.
WTętnica gardłowa wstępująca – jest jedną z gałęzi tętnicy szyjnej zewnętrznej, najczęściej jest to jej jedyna gałąź przyśrodkowa.
WTętnica grzbietowa nosa — stanowi jedną z końcowych gałęzi tętnicy ocznej. Bierze ona udział w unaczynieniu nosa zewnętrznego. Przez niektórych uważana jest za gałąź tętnicy nadbloczkowej.
WTętnica językowa – druga gałąź tętnicy szyjnej zewnętrznej. Najczęściej odchodzi pomiędzy tętnicą tarczową górną a tętnicą twarzową.
WTętnica kręgowa – parzysta tętnica unaczyniająca głowę.
WTętnica łącząca przednia – tętnica łącząca dwie tętnice przednie mózgu. Topograficznie znajduje się ona w dole przednim czaszki, do przodu i ku górze od skrzyżowania wzrokowego, u wejścia do szczeliny podłużnej mózgu.
WTętnica oczna — gałąź tętnicy szyjnej wewnętrznej. Zaopatruje ona oczodół, zatokę klinową, komórki sitowe, błonę śluzową małżowiny nosowej górnej i przegrody nosowej, większość błony śluzowej pokrywającej kość sitową, a także częściowo nasadę nosa, powieki, skórę czoła, zatokę czołową i oponę twardą przedniego dołu czaszki.
WTętnica oponowa środkowa – najsilniejsza gałąź tętnicy szczękowej, odchodząca prawie pionowo w jej pierwszej (żuchwowej) części.
WTętnica przednia mózgu – jedna z dwóch gałęzi końcowych tętnicy szyjnej wewnętrznej. Biegnie nad nerwem wzrokowym, a następnie w szczelinie podłużnej mózgu równolegle do tętnicy przedniej mózgu strony przeciwnej. W dalszym przebiegu obie tętnice przednie mózgu: prawa i lewa przewijają się wokół ciała modzelowatego i biegną ku tyłowi wzdłuż jego górnej powierzchni. Od tętnicy przedniej mózgu odchodzą:tętnica łącząca przednia, gałęzie środkowe (prążkowiowe) do głowy jądra ogoniastego i przedniej odnogi torebki wewnętrznej, gałęzie korowe, do których należy m.in. tętnica czołowo-biegunowa.
WTętnica szczękowa, dawniej zwana tętnicą szczękową wewnętrzną - główny pień tętniczy doprowadzający krew do twarzoczaszki. Jest to jedna z gałęzi końcowych t. szyjnej zewnętrznej.
WTętnica szyjna wewnętrzna – główne naczynie zaopatrujące przednią część mózgowia w krew tętniczą. Biegnie od miejsca podziału tętnicy szyjnej wspólnej do podstawy czaszki.
WTętnica szyjna wspólna – główne naczynie tętnicze zaopatrujące głowę i szyję. Lewa odchodzi z łuku aorty, a prawa z pnia ramienno-głowowego. Na szyi biegnie razem z żyłą szyjną wewnętrzną i nerwem błędnym w powrózku naczyniowo-nerwowym. W obrębie trójkąta tętnicy szyjnej wychodzi ona spod przedniego brzegu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego dając możliwość dogodnego badania tętna. W górnym biegu wytwarza zatokę tętnicy szyjnej. Tętnica szyjna wspólna dzieli się na wysokości 3-4 kręgu szyjnego na tętnicę szyjną wewnętrzną i tętnicę szyjną zewnętrzną. W obrębie szyi tętnica szyjna wspólna biegnie tranzytem nie oddając przed podziałem żadnych gałęzi.
WTętnica szyjna zewnętrzna - jest przednią gałęzią tętnicy szyjnej wspólnej, odchodzącą w miejscu podziału tętnicy szyjnej. W początkowym odcinku, w obrębie trójkąta tętnicy szyjnej odchyla się ona od tętnicy szyjnej wewnętrznej przyśrodkowo i do przodu, biegnąc w kierunku kąta żuchwy. Następnie krzyżuje od tyłu brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego oraz mięsień rylcowo-gnykowy, przechodząc z trójkąta tętnicy szyjnej do dołu zażuchwowego. Biegnie bardziej zewnętrznie, objęta miąższem gruczołu ślinianki przyusznej. W dole zażuchwowym przebiega ku tyłowi od szyjki żuchwy.
WTętnica środkowa mózgu — jedna z dwóch końcowych gałęzi tętnicy szyjnej wewnętrznej. Biegnie jako przedłużenie tętnicy szyjnej wewnętrznej, podczas gdy drugie odgałęzienie – czyli tętnica przednia mózgu – odchodzi od tętnicy szyjnej wewnętrznej niemal pod kątem prostym. Niezaliczana do koła tętniczego Willisa.
WTętnica tarczowa dolna – tętnica zaopatrująca dolną część gruczołu tarczowego. Jest końcowym odgałęzieniem pnia tarczowo-szyjnego, wychodzącego z tętnicy podobojczykowej.
WTętnica tarczowa górna – gałąź tętnicy szyjnej zewnętrznej, odchodząca od niej na wysokości rogu większego kości gnykowej i kierująca się w stronę gruczołu tarczowego.
WTętnica tylna mózgu – jest to parzysta końcowa gałąź tętnicy podstawnej.
WZatoka esowata jest jedną z zatok żylnych opony twardej. Jest przedłużeniem zatoki poprzecznej.
WZatoka jamista – jedna z zatok żylnych opony twardej. Leży po obu stronach siodła tureckiego. Jest obszerną jamą poprzedzielaną beleczkami łącznotkankowymi wysłanymi śródbłonkiem. Na przekroju ma wygląd gąbczasty. Beleczki w świetle zatoki wzięły się ze zlania żył, których ściany uległy zanikowi. Ma kształt trójkąta, w którym można wyróżnić 3 ściany:ściana górna – utworzona jest przez przeponę siodła, wypustkę opony twardej. Rozpostarta jest pomiędzy wyrostkami pochyłymi przednimi i tylnymi. Przechodzi przez nią tętnica szyjna wewnętrzna. Ściana przyśrodkowa – w części górnej graniczy z przysadką mózgową. Część dolna przylega do bocznej powierzchni trzonu kości klinowej. Ściana boczna – pokryta jest oponą twardą. W części przedniej przylega do niej kieszonka opony twardej, w której znajduje się zwój troisty (Gassera) nerwu trójdzielnego. Część tylna przylega do płata skroniowego.
WZatoka skalista dolna - kanał odprowadzający krew żylną do opuszki żyły szyjnej wewnętrznej. Biegnie w bruździe na pograniczu kości potylicznej i skroniowej, wzdłuż chrząstkozrostu skalisto-potylicznego.
WZatoka tętnicy szyjnej – miejsce tuż przed podziałem tętnicy szyjnej wspólnej na tętnicę szyjną wewnętrzną i zewnętrzną zawierające liczne baroreceptory. Receptory te pod wpływem zmian ciśnienia krwi tętniczej wysyłają impulsację do jądra nerwu błędnego i ośrodka naczynioruchowego w pniu mózgu. Ramię odśrodkowe odruchu stanowią włókna nerwu błędnego dochodzące do węzła zatokowego i węzła przedsionkowo-komorowego, modulując pracę serca w odpowiedzi na sygnały z zatoki szyjnej.
WZatoki opony twardej – układ przestrzeni znajdujących się pomiędzy blaszkami opony twardej odprowadzający krew z mózgowia, większej części oczodołu, błędnika, opony twardej oraz czaszki, z którego krew uchodzi do żyły szyjnej wewnętrznej.
WZatoki żylne opony twardej – układ przestrzeni żylnych położonych w jamie czaszki. Zbudowane są z obu blaszek opony twardej. Są one odpowiednikiem układu żylnego kanału kręgowego, który leży w jamie nadtwardówkowej. W jamie czaszki jama nadtwardówkowa nie istnieje, gdyż obie blaszki opony twardej zrastają się ze sobą przy czym zewnętrzna blaszka opony stanowi okostną jamy czaszki. Powstają one więc z przekształcenia żył nadoponowych. Zatoki żylne posiadają śródbłonek. Ich ściana nie zawiera jednak warstwy mięśniowej oraz zastawek. Duże zatoki żylne biegną w swoich bruzdach położonych na wewnętrznej powierzchni kości czaszki.
WŻyła podobojczykowa – żyła będąca przedłużeniem żyły pachowej, rozciągająca się od brzegu zewnętrznego żebra pierwszego do przyśrodkowego brzegu mięśnia pochyłego przedniego, gdzie zwykle łączy się z żyłą szyjną wewnętrzną, tworząc żyłę ramienno-głowową.
WŻyła szyjna wewnętrzna — duże parzyste naczynie na szyi. Jest głównym naczyniem żylnym odprowadzającym krew z twarzy, jamy czaszki i szyi.
WŻyła zażuchwowa, dawniej żyła twarzowa tylna lub żyła skroniowo-szczękowa – dopływ żyły twarzowej. Powstaje z połączenia żyły skroniowej powierzchownej z żyły skroniowej środkowej. Położona jest do przodu od małżowiny usznej, dalej biegnie w miąższu ślinianki przyusznej, bocznie od tętnicy szyjnej zewnętrznej i ku tyłowi od gałęzi żuchwy, następnie na wysokości kąta żuchwy zagina się ona ku przodowi i nad lub pod mięśniem dwubrzuścowym wpada do żyły twarzowej.
WŻyły śródkościa – żyły ściany kostnej czaszki, układające się promieniście w śródkościu. Są to naczynia o cienkich ścianach, pozbawione zastawek. Biegną w kanałach śródkościa, do których mocno przylegają, co zapobiega zapadaniu się ich ścian. Łączą się z żyłami okostnej zewnętrznej i wewnętrznej, a poprzez żyły wypustowe łączą się z jednej strony z krążeniem zewnątrzczaszkowym, a z drugiej – z zatokami żylnymi opony twardej. Pozwala to na wyrównywanie ciśnienia krwi w naczyniach wewnątrz i na zewnątrz czaszki.