W

Serce – centralny narząd układu krwionośnego położony w klatce piersiowej, w śródpiersiu środkowym, wewnątrz worka osierdziowego.

W

Lewe uszko serca – twór należący do lewego przedsionka serca, które zwłaszcza podczas skurczu komór serca obficie wypełnia się krwią.

W

Mięsień brodawkowaty – cylindryczna wyniosłość mięśniowa w świetle komory serca. Znajdują się w obu komorach serca: trzy w prawej komorze i dwa w lewej. Podstawą wychodzą ze ściany komory, skierowane szczytem do jej światła. Zajmują określone miejsce w komorze, gdyż ustawiają się zawsze w kierunku przestrzeni położonej między dwoma płatkami zastawki. Każdy mięsień brodawkowaty na swoim wierzchołku lub na bocznym obwodzie, stanowi miejsce przyczepu strun ścięgnistych, które łączą mięsień brodawkowaty z płatkami zastawki.

W

Osierdzie – podwójna błona surowicza workowatego kształtu, obejmująca w postaci dwuściennego worka serce kręgowców i zdecydowanej większości mięczaków.

W

Otwór owalny to otwór znajdujący się w sercu podczas życia płodowego. Znajduje się on w przegrodzie międzyprzedsionkowej. Umożliwia przepływ krwi z przedsionka prawego do lewego - zgodnie z gradientem ciśnień. Wyposażony jest w zastawkę.

W

Pęczek Hisa, pęczek przedsionkowo-komorowy, pęczek Paladino-Hisa – element układu bodźcoprzewodzącego w obrębie serca, leżący dystalnie od węzła przedsionkowo-komorowego. Przebija przegrodę międzykomorową w tylnej części i na wysokości grzebienia części mięśniowej dzieli się na dwie odnogi – prawą i lewą. Natomiast odnogi, na wysokości koniuszka serca, przechodzą we włókna Purkiniego.

W

Prawe uszko serca – twór należący do prawego przedsionka serca, które zwłaszcza podczas skurczu komór serca obficie wypełnia się krwią.

W

Przedsionek serca – część serca występująca u większości mięczaków i wszystkich kręgowców, w tym u człowieka. Otrzymuje ona krew z żyły lub zatoki żylnej i przepompowuje ją dalej, do komory serca. Liczba przedsionków u różnych zwierząt wynosi od jednego do czterech.

W

Lewy przedsionek serca – jeden z dwóch przedsionków serca.

W

Prawy przedsionek serca – jeden z dwóch przedsionków serca.

W

Przegroda międzykomorowa – część serca oddzielająca komorę prawą od lewej. Stanowi ścianę przyśrodkową obu komór serca.

W

Przegroda przedsionkowo-komorowa – przegroda serca prawidłowo położona pomiędzy zastawką dwudzielną a trójdzielną i oddzielająca lewą komorę od prawego przedsionka.

W

Serce – centralny narząd układu krwionośnego strunowców, stawonogów, pazurnic, mięczaków i ramienionogów. Zbudowany jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej typu sercowego. Zazwyczaj narząd ten otoczony jest osierdziem (pericardium).

W

Serce człowieka – mięśniowy narząd, stanowiący element układu krwionośnego, którego zadaniem jest pompowanie krwi do naczyń krwionośnych. Krew dostarcza ustrojowi tlen i składniki odżywcze, a także współuczestniczy w usuwaniu produktów metabolizmu. U ludzi serce zlokalizowane jest pomiędzy płucami, w środkowej części klatki piersiowej.

W

Splot sercowy – największy, mieszany splot autonomiczny położony w obszarze klatki piersiowej. Odpowiada za zewnętrzne unerwienie mięśnia sercowego. Zwykle wyróżnia się dwie jego części: mniejszą powierzchowną, leżącą pod łukiem aorty przy miejscu podziału pnia płucnego, oraz rozleglejszą głęboką, którą można znaleźć między aortą, żyłami płucnymi a rozdwojeniem tchawicy. Jego odgałęzienia tworzą wtórne sploty przy sąsiednich naczyniach klatki piersiowej: tak powstają sploty wieńcowe, płucne, przedsionkowe i aortowy piersiowy. Zawiera ciała komórek nerwowych, układające się w rozrzucone na jego powierzchni zwoje.

W

Układ bodźcotwórczo-przewodzący – określona grupa komórek serca, która ma zdolność do wytwarzania oraz rozprowadzania rytmicznych impulsów elektrycznych wywołujących skurcz serca.

W

Węzeł przedsionkowo-komorowy, węzeł AV, węzeł Aschoffa-Tawary, węzeł Kocha to część układu bodźcotwórczo-przewodzącego położona pomiędzy przedsionkami i komorami serca, która przewodzi normalne bodźce elektryczne z przedsionków do komór.

W

Węzeł zatokowo-przedsionkowy, węzeł Keitha-Flacka, węzeł SA – nadrzędny ośrodek układu bodźco-przewodzącego serca, znajdujący się w ścianie prawego przedsionka, pomiędzy ujściem żyły głównej górnej a grzebieniem granicznym pod nasierdziem. Węzeł zatokowy posiada wyspecjalizowane komórki posiadające zdolność do spontanicznych wyładowań, które rozpoczynają każdy cykl pracy serca.

W

Krążenie wieńcowe – przepływ krwi w naczyniach, których zadaniem jest doprowadzanie krwi bogatej w tlen i substancje odżywcze do komórek serca oraz odprowadzanie z nich dwutlenku węgla i ubocznych produktów metabolizmu.

W

Włókna Purkiniego, włókna podwsierdziowe – tkanka zbudowana ze zmodyfikowanych komórek mięśnia sercowego odpowiedzialna za rozprowadzanie pobudzenia w ścianach komór serca. Układ włókien powstaje na skutek rozwidlenia się pęczka Hisa.

W

Zastawka aorty – zastawka tętnicza w sercu zapobiegająca cofaniu się krwi z aorty do lewej komory.

W

Zastawka dwudzielna – inaczej mitralna lub przedsionkowo-komorowa lewa; zastawka w sercu, która zapobiega cofaniu się krwi z komory lewej do przedsionka lewego. Składa się ona zazwyczaj z dwóch płatków: przedniego i tylnego, połączonych spoidłami – bocznym i przyśrodkowym.

W

Zastawka pnia płucnego – zastawka tętnicza w sercu zapobiegająca cofaniu się krwi z pnia płucnego do prawej komory.

W

Zastawka trójdzielna – inaczej zastawka przedsionkowo-komorowa prawa, w sercu zapobiegająca cofaniu się krwi z komory prawej do przedsionka prawego.

W

Zastawka zatoki wieńcowej – półksiężycowaty płatek wsierdzia znajdujący się w prawym przedsionku serca, przy ujściu zatoki wieńcowej. Zastawka ta jest wariantem anatomicznym, może być nieobecna, może mieć sitowatą strukturę lub być zdwojona. Nazwa honoruje anatoma Adama Christiana Thebesiusa (Tebezjusza), który opisał ją jako pierwszy w 1708 roku.

W

W sercu wyróżnia się następujące zastawki:przedsionkowo-komorowe: zastawka dwudzielna, inaczej przedsionkowo-komorowa lewa, mitralna, dwupłatkowa zastawka trójdzielna, inaczej przedsionkowo-komorowa prawa, trójpłatkowa półksiężycowate: zastawka aorty zastawka pnia płucnego

W

Zatoki osierdzia – dwie struktury w jamie osierdzia w sercu człowieka, leżą na tylnej powierzchni serca. Rozróżnia się zatokę poprzeczną osierdzia i zatokę skośną osierdzia. Występują w miejscu przejścia blaszki ściennej osierdzia surowiczego w blaszkę trzewną.