24 Dynastia z Wesseksu

Alfred Wielki – syn Ethelwulfa, szósty król Wesseksu. Jeden z najwybitniejszych królów wczesnej historii Anglii. Panował od 871 r. w mało sprzyjających okolicznościach przejmując władzę po swoim bracie, Aethelredzie I, który zginął z rąk Duńczyków pustoszących kraj. Mimo że wojna doprowadziła rolnictwo do upadku, zdołał skonsolidować grupę małych państewek w państwo zdolne stawić im silny opór zbrojny. Jego życie i polityka były opisywane przez wielu kronikarzy, ale najdokładniej opisuje je Asser, jego osobisty biograf.

Athelstan, staroang. Æðelstān – król Anglii w latach 924–939, syn Edwarda Starszego i Egwiny.

Ceawlin – król Wesseksu. Prawdopodobnie był synem Cynrica z Wesseksu i wnukiem Cerdica z Wesseksu. Kronika anglosaska opisuje go jako przywódcę pierwszej grupy Sasów. Rządził w latach 560–592.

Cerdic – pierwszy władca Wesseksu i przywódca anglosaskiego osadnictwa w tym regionie według autorów Kroniki anglosaskiej. Założyciel dynastii królów Wesseksu. Miał rządzić w latach 519-534.

Edgar II Ætheling – ostatni członek rodu królów anglosaskich z dynastii Wesseksu. Syn Edwarda Wygnańca i Agaty, urodził się na Węgrzech. W 1057 r. został mianowany przez króla Edwarda Wyznawcę swoim następcą, ale po jego śmierci w 1066 r. przegrał z earlem Wesseksu Haroldem.

Edgar Spokojny – król Anglii, młodszy syn króla Anglii Edmunda Starszego i św. Elgivy. Młodszy brat króla Edwina.

Edmund II – król Anglii (23 kwietnia 1016 - 30 listopada 1016. Miał przydomek Żelaznoboki, nadany w uznaniu jego zasług w obronie przed inwazją Duńczyków. Był drugim synem Ethelreda II Bezradnego z małżeństwa z Aelflaed. Starszy, Aethelstan, zmarł w roku 1014, otwierając drogę do korony dla Edmunda. Miał jeszcze dwóch młodszych braci, Aedreda i Ecgberta. Jego matka zmarła w 1002, a jego ojciec ożenił się jeszcze dwukrotnie.

Edmund Starszy – król Anglii od 27 października 939 do śmierci. Syn Edwarda Starszego i jego trzeciej żony, Edgivy z Kentu. Tron objął po śmierci swojego przyrodniego brata Athelstana. Wcześniej brał raczej niewielki udział w życiu politycznym kraju. Wiadomo, że brał udział u boku brata w zwycięskiej bitwie pod Brunanburh z koalicją duńsko-szkocką w 937 r. Koronował się 29 listopada.

Edred – król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.

Edward Męczennik – król Anglii, męczennik i święty Kościoła katolickiego, prawosławnego i anglikańskiego.

Edward I Starszy – siódmy król Wesseksu od 899, syn Alfreda Wielkiego i Ealhswith, córki Ethelreda Muncila, earla Gaini.

Edward Wygnaniec, ang. Edward the Exile ; syn króla Anglii Edmunda Żelaznobokiego i Ealdgyth (Edyty). Jego żoną była Agata, której pochodzenie jest do dzisiaj nie całkiem jasne.

Edward Wyznawca – król Anglii od 1042, syn króla Ethelreda II Bezradnego i Emmy, córki Ryszarda I Nieustraszonego, księcia Normandii, święty Kościoła katolickiego i anglikańskiego.

Edwin – król Anglii. Był najstarszym synem Edmunda Starszego i jego pierwszej żony, św. Elgivy. Tron objął po śmierci swojego stryja, Edreda.

Edyta, Ædgyth – córka króla Anglii Edwarda Starszego, żona króla Niemiec Ottona I Wielkiego.

Egbert, staroang. Ecȝbryht – anglosaski monarcha Wesseksu w latach 802–839 oraz bretwalda od 825. Zjednoczył większość królestw Heptarchii, a w latach 829–830 rządził całą Anglią. Uznawany przez wielu za pierwszego króla Anglii, ale sam jeszcze nie używał takiego tytułu.

Ethebald z Wesseksu – syn Ethelwulfa i Osburgi, król Wesseksu.

Ethelbert z Wesseksu – syn króla Ethelwulfa i Osburgi, król Wesseksu. Został królem po śmierci swojego starszego brata Ethebalda w 860 r. i został koronowany w Kingston upon Thames. Dodatkowo od ok. 852 r. współrządził w Kencie. Za jego panowania nastąpiło natężenie duńskich najazdów na Wyspy Brytyjskie. Spustoszony został Kent i Nortumbria, a duński wódz Ragnar Lodbrok dotarł nawet do Winchesteru. Król Ethelbert nie ożenił się i nie pozostawił potomstwa. Zmarł ok. 865 r. i został pochowany w katedrze w Sherborne w hrabstwie Dorset. Tron objął jego młodszy brat, Ethelred I.

Ethelfleda, staroang. Æðelflǣd – władczyni Mercji od 911 do 918, zwana „żelazną damą Mercji”. Córka króla Wessexu Alfreda Wielkiego i Ealhswith, żona Aethelreda, władcy Mercji.

Ethelred I – anglosaski król Wesseksu w latach 865-871, młodszy syn króla Ethelwulfa i Osburgi.

Ethelred II Bezradny, Aethelred II, Ethelred II – król Anglików o przydomku Nierozważny. Jego przydomek wynikał z charakteryzującego go braku zdecydowania, co umożliwiło Duńczykom zajęcie Anglii. Syn Edgara I i jego drugiej żony, Elfridy.

Æthelwulf – anglosaski król Wesseksu, Esseksu, Susseksu i Kentu, najstarszy syn króla Egberta i jego żony, frankijskiej księżniczki Redburgi, bliskiej krewniaczki Karola Wielkiego.

Harold II, Harald II – król Anglii panujący w 1066 roku. Syn Godwina, earla Wessex i Gythy Thorkelsdóttir, spowinowaconej z królem Kanutem Wielkim, szwagier Edwarda Wyznawcy.

Małgorzata Szkocka, ang. Saint Margaret of Scotland, znana była również pod swoim anglosaskim imieniem jako Margaret Ætheling – królowa Szkocji (1070-1093), święta Kościoła katolickiego.