WAndegawenowie lub Andegaweni – dynastia będąca boczną linią francuskiej dynastii Kapetyngów. Jej przedstawiciele panowali, między innymi, na Sycylii, Węgrzech, w Albanii i Polsce. Nazwa rodu wzięła się od tytułu hrabiego Andegawenii, krainy nad dolną Loarą, noszonego przez założyciela dynastii Karola, pogrobowego syna króla Francji Ludwika VIII.
WKrólestwo Albanii zostało stworzone przez Karola Andegaweńskiego na terenie zachodniej części półwyspu Bałkańskiego z albańskich terenów, które w 1271 roku zdobył kosztem Despotatu Epirskiego. W lutym 1272 roku Karol zaczął używać tytułu króla Albanii. Królestwo rozciągało się od obszarów leżących wokół Dyrrhachium, wzdłuż wybrzeża aż do Butrintu. Andegawenowie starali się rozciągać swoje panowanie na Bałkanach w kierunku Konstantynopola, polityka ta jednak zakończyła się klęską po nieudanym oblężeniu Beratu w 1281 roku. Grecka kontrofensywa spowodowała utratę terenów leżących w dużej odległości od wybrzeża. Nieszpory sycylijskie dodatkowo osłabiły pozycję Andegawenów a epirskie ataki sprawiły że królestwo skurczyły się do okolic Dyrrachium, gdzie potomkowie Karola zachowali swoją władzę aż do 1368 roku, kiedy to miasto zostało zdobyte przez Karola Thopię. W 1392 roku, po kapitulacji Jerzego, syna Karola, weszły w skład Republiki Weneckiej.
WNápoles - możny portugalski ród szlachecki wywodzący się z Andegawenów i co za tym idzie, Kapetyngów.
WBeatrycze Andegaweńska, it. Beatrice d'Angiò-Sicilia – markiza Ferrary i hrabina Andrii.
WBeatrycze węgierska, it. Beatrice d'Ungheria – hrabina Delfinatu, jako żona Jana II de Viennois.
WEleonora Andegaweńska, fr. Éléonore d'Anjou, it. Eleonora d'Angiò-Sicilia – królowa małżonka Fryderyka II Sycylijskiego. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, dziesiąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej, córki króla Węgier Stefana V.
WFilip z Tarentu, fr. Philippe I d'Anjou, it. Filippo I d'Angiò – książę Achai i Tarentu, cesarz tytularny Konstantynopola, książę Albanii. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, prawnuk króla Francji Ludwika IX Świętego, piąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej.
WFilip II z Tarentu – tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii (1364–1374), książę Achai (1364–13730.
WJan de Gravina, fr. Jean d'Anjou lub Jean de Durazzo, wł. Giovanni di Gravina, Giovanni d'Angiò, Giovanni di Durazzo – hrabia Graviny 1315–1336, książę Durazzo 1332–1336, hrabia Kefalenii 1325–1336, książę Achai w 1322-1333.
WJoanna I, wł. Giovanna I di Napoli, Giovanna d’Angiò – królowa Neapolu 1343-1382, hrabina Prowansji, księżna Achai, tytularna królowa Jerozolimy.
WJoanna II, wł. Giovanna II di Napoli, – królowa Neapolu 1414-1435, tytularna królowa Jerozolimy.
WKarol z Durazzo, it. Carlo di Durazzo, fr. Charles de Durazzo – książę Durazzo, hrabia Graviny. Syn Jana de Gravina i Agnieszki z Périgord.
WKarol d’Artois, it. Carlo Artus – neapolitański szlachcic i urzędnik sądowy. Nieślubny syn Roberta I Mądrego, następcy tronu Neapolu i Cantelmy Cantelmo, pokojówki żony Roberta, Sanczy z Majorki.
WKarol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.
WKarol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.
WKarol III z Durazzo, zw. Małym – król Neapolu w latach 1382-1386, w latach 1383-1386 książę Achai, król Węgier w latach 1385-1386 z dynastii Andegawenów. Syn Ludwika z Durazzo, hrabiego Gravina, i Małgorzaty Sanseverino, córki hrabiego Corigliano Roberta Sanseverino. Po mieczu prawnuk króla Sycylii i Neapolu Karola II.
WMałgorzata Andegaweńska, fr. Marguerite d'Anjou, it. Margherita d'Angiò e del Maine – królewna neapolitańska z dynastii Andegawenów, suo iure hrabina Andegawenii i Maine od 1290 roku, drugie dziecko Karola II Andegaweńskiego oraz Marii Węgierskiej, matka króla Francji Filipa VI.
WMaria Andegaweńska, it. Maria d'Angiò-Sicilia – królowa Majorki jako żona króla Sancho I. Członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów, jedenaste dziecko Karola II Andegaweńskiego z Neapolu i jego żony Marii Węgierskiej.
WMaria d’Aquino – nieślubna córka Roberta I Mądrego, króla Neapolu. W 1336 Maria poznała Giovanniego Boccaccia, który się w niej zakochał. Zmarła w 1348 roku na dżumę podczas czarnej śmierci.
WPiotr, zwany Tempesta, fr. Pierre d'Anjou, wł. Pietro d'Angiò – hrabia Eboli. Jego przydomek pochodził od jego burzliwego temperamentu.
WRajmund Berengar, wł. Raymond Berengar d'Anjou-Sicilia – hrabia Andrii, prawdopodobnie hrabia Prowansji i książę Piemontu. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, siódme dziecko Karola II Andegaweńskiego z Neapolu i jego żony Marii Węgierskiej.
WRobert I Mądry, fr. Robert le Bon, wł. Roberto il Saggio – król Neapolu 1309-1343, hrabia Prowansji, tytularny król Jerozolimy.
WRobert I z Tarentu (1319-1364) – książę Tarentu w latach 1332-1346, książę Albanii 1332-1364, książę Achai 1333-1346, tytularny cesarz łaciński jako Robert II w latach 1346-1364. Był najstarszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valois i jej męża – Filipa I z Tarentu.
WWładysław I Andegaweński, Władysław z Durazzo, wł. Ladislao I di Napoli, Ladislao d'Angiò, Ladislao di Durazzo, – król Neapolu 1389-1414, tytularny król Węgier od 1403, tytularny król Jerozolimy.