21 Królowie starożytnego Izraela

Achab – siódmy król północnego królestwa Izraela; syn króla Omriego, kontynuował politykę ojca, dążąc do zjednoczenia kraju.

Basza lub Baasza, hebr. ‏בַּעְשָׁא‎ – król Izraela od 909 p.n.e.

Dawid – postać biblijna, król Izraela od ok. 1010 p.n.e., poeta. Najmłodszy syn Jessego z Betlejem, ojciec Salomona. Ojciec rodu Dawidytów.

Ela – władca królestwa izraelskiego, syn Baszy.

Iszbaal – postać biblijna, król Izraela. Syn i następca Saula.

Jehu – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, władca starożytnego królestwa północnego Izraela w l. 841-814 r. p.n.e.

Jeroboam I – pierwszy władca królestwa Izraela, panujący w latach 932-910 p.n.e., pochodzący z pokolenia Efraima. Biblijny symbol bałwochwalstwa.

Jeroboam II – władca królestwa Izraela panujący w latach 793-753 p.n.e., syn i następca Joasza.

Joachaz – jedenasty król królestwa Izraela, syn Jehu, opisywany w 2 Księdze Królewskiej 13,1-9. Panował w latach 814–798 p.n.e.

Joasz – dwunasty król królestwa Izraela, syn Joachaza, opisywany w 2 Księdze Królewskiej. Panował w latach 798–782 p.n.e.

Joram – postać biblijna ze Starego Testamentu, król Izraela. Był synem Achaba i Izebel. Panował prawdopodobnie w latach 852–841 p.n.e., po śmierci swojego brata Ochozjasza. Był ostatnim władcą z dynastii Omriego.

Menachem – szesnasty król królestwa Izraela od 752 p.n.e., syn Gadiego, opisywany w 2 Księdze Królewskiej.

Nadab – król Izraela w latach 910–909 p.n.e. Syn Jeroboama I z plemienia Efraima. W czasie oblężenia filistyńskiego miasta Gibbeton został zamordowany przez uzurpatora Baszę, który po objęciu rządów wymordował wszystkich przedstawicieli rodu Jeroboama I.

Ochozjasz, Achazjasz – postać biblijna ze Starego Testamentu. Syn Achaba i Izebel. Był królem Izraela po Achabie, ale tylko przez krótki czas 853–852 p.n.e..

Omri – żyjący w IX wieku p.n.e., szósty król Izraela oraz założyciel dynastii Omrydów. Biblia Tysiąclecia jako okres panowania Omriego podaje lata 884 r. p.n.e. – 873 r. p.n.e.

Ozeasz, Hoszea − dziewiętnasty i ostatni król Izraela, syn Eli, opisywany w 2 Księdze Królewskiej. Panował w latach 732–722 p.n.e.

Pekach – osiemnasty władca królestwa Izraela, syn Remaliasza, opisywany w 2 Księdze Królewskiej. Panował w latach 740–732 p.n.e.

Pekachiasz – siedemnasty król królestwa Izraela, syn i następca Menachema, opisywany w 2 Księdze Królewskiej 15,23-26. Panował w latach 742–740 p.n.e.

Salomon, hebr. Szlomoh (שלמה), arab. Sulayman, Sulaiman, Süleyman, Solyman (سليمان), /Człowiek Pokoju/ – prorok biblijny oraz Koranu, król Izraela, syn i następca króla Dawida; tzw. "wielki budowniczy", ze względu na wybudowanie wielkiej świątyni w Jerozolimie. Swój dwór uczynił ośrodkiem kultury, głównie literatury. Według tradycji biblijnej słynął z mądrości. Na lata jego panowania przypada największa świetność monarchii hebrajskiej. Należy zauważyć, że niemal wszystko, co wiadomo o Salomonie, pochodzi z Biblii ; inne źródła historyczne są nieliczne i niepewne.

Saul – postać biblijna, syn Kisza z plemienia Beniamina, według Biblii pierwszy król Izraela. Swoje panowanie rozpoczął być może w 1042 p.n.e. Zginął w 1010 p.n.e. w walce z Filistynami na wzgórzach Gilboa. Poprzednik Dawida. Powołany przez proroka Samuela na wodza; dokonał zjednoczenia plemion izraelskich. Twórca scentralizowanej monarchii na terenie Palestyny.

Zachariasz – czternasty władca królestwa Izraela, syn Jeroboama II. Panował przez sześć miesięcy w 753 p.n.e. Ostatni król z dynastii Jehu.