16 Władcy starożytnej Grecji

Aba – w drugiej połowie I wieku p.n.e. władczyni cylickiego miasta Olba. Córka tyrana Cylicji Zenofanesa.

Agatokles – tyran Syrakuz w latach 317-289 p.n.e., król Sycylii od 304 p.n.e.

Aleksander IV – władca Macedonii i Egiptu, syn Aleksandra Wielkiego i księżniczki baktryjskiej Roksany.

Aleksander III Macedoński zwany też Aleksandrem Wielkim i niezwyciężonym (άνίκητος) – król Macedonii z dynastii Argeadów w latach 336–323 p.n.e. Jest powszechnie uznawany za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Okres panowania Aleksandra wyznacza granicę między dwiema epokami historii starożytnej: okresem klasycznym i epoką hellenistyczną.

Arystagoras – tyran Miletu na przełomie VI i V wieku p.n.e.

Falaris – władca sycylijskiego miasta Akragas (Agrigento) w latach ok. 570 p.n.e.–554 p.n.e.

Filip III Arridajos (Arrhidaeus) – król Macedonii w latach 323–317 p.n.e. oraz formalny władca Egiptu. Syn Filipa II Macedońskiego z nieprawego łoża z Filinną, przyrodni brat Aleksandra Macedońskiego, mianowany królem po jego śmierci. Mąż Eurydyki III, córki byłego króla Macedonii Amyntasa IV i Kynane, córki króla macedońskiego Filipa II i królowej Eurydyki II.

Gelon – tyran miasta Gela w latach 491 p.n.e.-485 p.n.e. i Syrakuz w latach 485 p.n.e.-478 p.n.e. Jego ojciec nosił imię Dejnomenes, a jego braćmi byli Hieron I Starszy i Trazybul, jego następcy w roli tyranów Syrakuz.

Hieron I Starszy – tyran Geli na Sycylii w latach 485-467 p.n.e. i Syrakuz w latach 478-467 p.n.e. Był synem Dejnomenesa oraz bratem Gelona i Trazybula.

Kleobulos z Lindos – grecki poeta. Zaliczany przez Platona do siedmiu mędrców starożytnej Grecji.

Periander – jeden z siedmiu mędrców starożytnej Grecji, drugi tyran Koryntu w latach 627–585 p.n.e.

Pittakos z Mityleny – władca Mityleny, jeden z siedmiu mędrców.

Pizystrat – tyran Aten w latach 561-527 p.n.e. Dynastia Pizystratydów panowała w Atenach do 510 p.n.e.

Pizystratydzi – ród rządzący Atenami w latach 561–510 p.n.e. jako tyrani. Założycielem dynastii był Pizystrat, syn ateńskiego arystokraty Hippokratesa, po kądzieli kuzyn Solona. Po jego śmierci rządy przejęli jego synowie Hippiasz i Hipparch, którzy sprawowali władzę w latach następnych, Hippiasz po śmierci Hipparcha w 514 aż do czasu usunięcia tyranii w Atenach w 510.

Polikrates – tyran Samos w latach 537-522 p.n.e. Obok Krezusa archetypiczne przedstawienie zmienności losu. Jego historia jest przedmiotem opisu w trzeciej księdze Dziejów Herodota.

Zaleukos – władca Lokrów Epizefiryjskich, greckiej kolonii w południowej Italii ; pierwszy prawodawca, którego starożytni Grecy zachowali w pamięci.