W

Baldwin I Flandryjski – pierwszy cesarz Cesarstwa Łacińskiego jako Baldwin I, hrabia Flandrii i Hainaut, jeden z przywódców IV wyprawy krzyżowej, której efektem było zdobycie Konstantynopola i podbicie większej części Cesarstwa Bizantyjskiego.

W

Baldwin II de Courtenay – cesarz łaciński w latach 1228–1261.

W

Beatrycze Sycylijska, wł. Beatrice d’Angiò, fr. Béatrice Sicilienne lub Béatrice d’Anjou – tytularna cesarzowa łacińska, jako żona Filipa I, syna Baldwina II z Konstantynopola i Marii de Brienne, córki Jana de Brienne, króla Jerozolimy.

W

Filip I de Courtenay, fr. Philip de Courtenay – tytularny cesarz łaciński w latach 1273–1283, jako Filip II.

W

Filip z Tarentu, fr. Philippe I d'Anjou, it. Filippo I d'Angiò – książę Achai i Tarentu, cesarz tytularny Konstantynopola, książę Albanii. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, prawnuk króla Francji Ludwika IX Świętego, piąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej.

W

Filip II z Tarentu – tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii (1364–1374), książę Achai (1364–13730.

W

Henryk Flandryjski – cesarz łaciński w latach 1205 – 1216. Brat cesarza Baldwina I.

W

Jakub de Baux, fr. Jacques des Baux – książę Andrii, książę Tarentu i ostatni tytularny cesarz łaciński Konstantynopola w latach 1374-1383, książę Achai w latach 1382-1383.

W

Jan z Brienne – król Jerozolimy w latach 1210–1212, cesarz łaciński w latach 1231– 1237.

W

Karol de Valois – hrabia Valois, Andegawenii, Maine, Alençon i Chartres, tytularny król Aragonii i cesarz Konstantynopola. Młodszy syn króla Francji Filipa III Śmiałego i jego pierwszej żony Izabeli, córki króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy, brat Filipa IV Pięknego.

W

Katarzyna I z Courtenay, fr. Catherine de Courtenay – tytularna cesarzowa Konstantynopola w latach 1283–1307/8.

W

Katarzyna II de Valois, fr. Catherine II de Valois-Courtenay – po śmierci matki, tytularna cesarzowa Konstantynopola jako Katarzyna II.

W

Piotr II de Courtenay – cesarz Cesarstwa Łacińskiego w latach 1216-1217.

W

Robert de Courtenay – władca Cesarstwa Łacińskiego jako Robert I, młodszy syn poprzedniego cesarza - Piotra, z możnego rodu de Courtenay.

W

Robert I z Tarentu (1319-1364) – książę Tarentu w latach 1332-1346, książę Albanii 1332-1364, książę Achai 1333-1346, tytularny cesarz łaciński jako Robert II w latach 1346-1364. Był najstarszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valois i jej męża – Filipa I z Tarentu.