15 Dynastia herodiańska

Dynastia herodiańska – rodzina panująca w Palestynie, biorąca swą nazwę od jej największego członka, Heroda Wielkiego.

Herod Agryppa II – król Chalkis w latach 49-53, Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od 53. Syn Heroda Agryppy I, po śmierci ojca w 44 roku z racji młodego wieku nie odziedziczył jego królestwa. Później jednak otrzymał nadania od cesarzy rzymskich Klaudiusza i Nerona. W okresie wojny żydowskiej zajmował stanowisko prorzymskie. Oskarżany o kazirodczy związek ze swoją siostrą Bereniką.

Arystobul III, Arystobul Młodszy – bratanek Heroda Agryppy I, król Armenii Mniejszej od 54 do 71, później Chalkis do 93 roku.

Berenike – księżniczka Judei. Córka Heroda Agryppy I, króla Judei, i jego żony – Kypros. Siostra Heroda Agryppy II. Królowa Chalkis i Cylicji. Kochanka cesarza rzymskiego Tytusa.

Druzylla – postać biblijna z Nowego Testamentu.

Filip Tetrarcha, albo Herod Filip II – tetrarcha Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od 4 p.n.e. Syn Heroda Wielkiego i Kleopatry z Jerozolimy. Mąż Salome III. Wychowywał się w Rzymie.

Glafira (córka Archelaosa I z Kapadocji)

Glafira – córka króla Kapadocji Archelaosa I Filopatrisa Ktistesa Sotera oraz nieznanej z imienia królowej, zapewne córki króla Kapadocji Ariobarzanesa II Filopatora. Siostra Archelaosa II, króla Cylicji Trachejskiej w latach 17-37 n.e.

Herod Agryppa I, właściwie Marcus Iulius Agrippa – król Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od 37, Galilei i Perei od 39, Judei od 41. Wnuk Heroda Wielkiego. Brat Heroda z Chalkis i Herodiady. W 37 roku otrzymał z nadania Kaliguli tetrarchię swojego stryja Filipa, a dwa lata później ziemie innego stryja - Heroda Antypasa. W 41 roku odegrał istotną rolę przy objęciu władzy przez Klaudiusza, a ten w zamian nadał mu Judeę. Niepochlebną opinię zyskał między innymi z powodu stracenia apostoła Jakuba Większego. Historyk rzymski, Kasjusz Dion nazywa go nauczycielem tyrana, w nawiązaniu do Kaliguli, a w stenogramie procesowym Akta Izydora pada określenie - Żydek za trzy obole.

Herod Antypas – tetrarcha Galilei i Perei od 4 p.n.e., syn Heroda Wielkiego i brat Heroda Archelaosa. Założyciel Tyberiady. Poślubił swoją bratową Herodiadę, czym wywołał oburzenie wśród Żydów. Skazał na śmierć krytykującego ten związek Jana Chrzciciela. W 39 roku został skazany na wygnanie przez Kaligulę.

Herod Archelaos, Herod Archelaus – etnarcha Judei, Samarii i Idumei w latach 4 p.n.e. – 6 n.e. Syn Heroda Wielkiego, rodzony brat Heroda Antypasa. Przez ojca został przewidziany na króla Judei, lecz pod wpływem zamieszek, do jakich doszło po śmierci Heroda Wielkiego i sporów między jego synami, Oktawian August mianował Archelaosa jedynie etnarchą. Tyrańskie rządy Archelaosa sprawiły, że August w 6 roku pozbawił go tetrarchii i skazał na zesłanie do Galii. Dalsze losy Archelaosa nie są dokładnie znane.

Herod Wielki, czasami w literaturze opisywany jako Herod (II) Wielki – syn Idumejczyka Antypatra i Nabatejki Kypros. Od roku 47 p.n.e. był namiestnikiem Galilei mianowanym przez swojego ojca, a od 46 r. p.n.e. namiestnikiem Celesyrii i Samarii z ręki Sekstusa Cezara. W latach 37 – 4 p.n.e. król Judei z łaski Rzymu.

Herod z Chalkis, czasami w literaturze opisywany jako Herod V - wnuk Heroda Wielkiego, król Chalkis od 41.

Herodiada – wnuczka Heroda Wielkiego. Siostra Heroda Agryppy I. Była najpierw żoną Heroda III, którego później porzuciła, aby poślubić jego brata Heroda Antypasa, tetrarchę Galilei i Perei. Małżeństwo to, jako niezgodne z żydowskim prawem, wywołało powszechne oburzenie. Żydówka Herodiada doprowadziła do stracenia Jana Chrzciciela, otwarcie potępiającego ten związek. W 39 roku, gdy jej drugi mąż został pozbawiony tetrarchii, udała się z nim na wygnanie. Z pierwszego małżeństwa miała córkę Salome III.

Salome – przedstawicielka dynastii herodiańskiej. Wnuczka Heroda Wielkiego. Córka Heroda III i Herodiady. Znana głównie z roli, jaką odegrała przy śmierci Jana Chrzciciela – zachwycony tańcem Salome Herod Antypas, tetrarcha Galilei i Perei, obiecał spełnić każde jej życzenie, a ta – na polecenie matki – zażądała głowy żydowskiego proroka.

Tigranes V – król Armenii z dynastii herodiańskiej pod zwierzchnością rzymską w latach 6-12 n.e. Drugi syn królewicza żydowskiego Aleksandra I i Glafiry, córki Archelaosa I Filopatrisa Ktistesa Sotera, ostatniego króla Kapadocji oraz króla Małej Armenii.