WGardło – maczugowata cewa włóknisto-mięśniowa, rozciągająca się od podstawy czaszki do VI kręgu szyjnego. Długość gardła u dorosłego człowieka wynosi średnio 12–13 cm. Krzyżuje się tam droga pokarmowa z oddechową. Jego najszersza część znajduje się na wysokości kości gnykowej i wynosi 5 cm.
WKrtań – górny odcinek układu oddechowego niektórych kręgowców, nieparzysty narząd łączący gardło z tchawicą. Może służyć do wydawania dźwięków lub jedynie do ochrony układu oddechowego.
WMigdałek gardłowy lub wyrośla adenoidalne, migdałek trzeci – skupisko tkanki chłonnej w gardle, element pierścienia Waldeyera. Migdałek gardłowy znajduje się w części nosowej gardła, w miejscu przejścia stropu w ścianę tylną. Najbardziej rozwinięty jest u dzieci. Z wiekiem ulega zanikowi, choć u dorosłych czasami obecne są jeszcze jego resztki. Ma kształt czworoboku lub owalu, składa się z 4-6 listewek poprzedzielanych bruzdami. Przypomina rozdzielone segmenty pomarańczy. W odróżnieniu od migdałka podniebiennego ma on bardziej powierzchownie ułożone grudki chłonne oraz nie posiada krypt. Pokryty jest nabłonkiem wielorzędowym migawkowym. U dzieci migdałek gardłowy ulega przerostowi – jest to zjawisko fizjologiczne. Jednak czasami przerost ten może być na tyle duży, że manifestuje się wystąpieniem objawów klinicznych. W tym przypadku dziecko powinno być poddane adenotomii lub adeinektomii.
WMigdałek językowy – to skupisko tkanki limfatycznej znajdujące się na nasadzie języka. Wchodzi on w skład pierścienia Waldeyera. Składa się z licznych mieszków językowych. Pojedynczy mieszek językowy jest wyniosłością owalnego kształtu, wielkości 1–4 mm. Na jego szczycie znajduje się otwór prowadzący do ślepo zakończonej zatoki migdałkowej. Na przekroju poprzecznym mieszka językowego widoczne są liczne grudki chłonne, tworzące wyniosłość mieszka. Pokryte są one nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Migdałek językowy ku tyłowi rozciąga się do dołeczków zajęzykowych, będących granicą pomiędzy językiem a nagłośnią. Może być on miejscem rozwoju nowotworów złośliwych np. chłoniaków lub stanów zapalnych. Na skutek powiększenia migdałka językowego może wystąpić dysfagia.
WMigdałki podniebienne – elipsoidalne skupienia tkanki limfatycznej mające ok. 2 cm długości i ok. 1 cm szerokości, skierowane długą osią ku tyłowi i dołowi. Spoczywają we wgłębieniu gardzieli z prawej i lewej strony między oboma łukami podniebiennymi. Wraz z migdałkiem językowym wchodzą w skład tzw. pierścienia gardłowego Waldeyera, tworząc wzdłuż cieśni gardzieli dolne półkole wokół drogi pokarmowej.
WPrzytarczyce, gruczoły przytarczyczne – małe gruczoły wewnątrzwydzielnicze znajdujące się na szyi, które uczestniczą w regulowaniu gospodarki wapniowo-fosforanowej organizmu.
WTarczyca, gruczoł tarczowy – nieparzysty gruczoł wydzielania wewnętrznego występujący u kręgowców. Wytwarza hormony trójjodotyroninę (T3), tyroksynę (T4) i kalcytoninę, wpływając na metabolizm i gospodarkę wapniowo-fosforową organizmu.
WTarczyca człowieka, gruczoł tarczowy – gruczoł dokrewny występujący w organizmie m.in. człowieka rozumnego.
WTchawica – narząd układu oddechowego, sprężysta cewa stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc. U człowieka rozpoczyna się na wysokości kręgu szyjnego C6-C7, kończy zaś na wysokości kręgu piersiowego Th4-Th5. U swego dolnego końca tchawica dzieli się na oskrzela główne prawe i lewe, pod kątem otwartym ku dołowi. Miejsce tego podziału tworzy rozdwojenie tchawicy. W tym miejscu znajduje się także ostroga tchawicy rozdzielająca powietrze do płuc.
WZachyłek gruszkowaty – część składowa dolnej części gardła. Leży w ścianie bocznej, przed wejściem do krtani. Jest objęta chrząstką tarczowatą.