WBronopol – syntetyczny związek organiczny, biocyd o wyraźnych właściwościach przeciwbakteryjnych stosowany jako konserwant środków kosmetycznych oraz preparaty toaletowe.
WChloropikryna, trichloro(nitro)metan – organiczny związek chemiczny stosowany niegdyś jako bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 roku przez Johna Stenhousa, używany także jako nematocyd oraz fumigycyd.
WCzerń eriochromowa T – organiczny związek chemiczny używany jako wskaźnik w kompleksometrii, tworzący chelaty z jonami wielu metali. Czerń eriochromowa T jest często stosowana w miareczkowaniu EDTA w postaci mieszaniny z chlorkiem sodowym w stosunku 1:100.
W1,1-Dinitroeten – nadzwyczaj nietrwały, silnie reaktywny organiczny związek chemiczny. Powstaje na drodze dehydratacji 2,2-dinitroetanolu, ale jak dotąd nie wyizolowano go w trwałej formie. Jego tworzenia się w toku wymienionej reakcji dowiedziono pułapkując go cyklopentadienem. Istnieją także doniesienia literaturowe traktujące o jego reakcjach z diazozwiązkami. Obliczenia kwantowochemiczne wskazują, że pomimo poważnej zawady przestrzennej posiada budowę płaską.
WDMDNB (2,3-dimetylo-2,3-dinitrobutan) – organiczny związek chemiczny stosowany w USA jako substancja znakująca. Jest dodawany w małych ilościach między innymi do C4.
WEtonitazen – organiczny związek chemiczny stosowany jako syntetyczny lek opioidowy. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku. W Polsce jest w wykazie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
WFenitrotion – organiczny związek chemiczny będący insektycydem z grupy związków fosforoorganicznych. Wchodzi w skład preparatów owadobójczych. Jest szkodliwy dla człowieka, obniża aktywność esterazy cholinowej krwi.
WFenylonitropropen – organiczny związek chemiczny z grupy aromatycznych związków nitrowych.
WNitroalkeny – grupa organicznych związków chemicznych; pochodne alkenów zawierające jedną lub więcej grup nitrowych.
WChloropikryna, trichloro(nitro)metan – organiczny związek chemiczny stosowany niegdyś jako bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 roku przez Johna Stenhousa, używany także jako nematocyd oraz fumigycyd.
WNitroetan – organiczny związek chemiczny, pochodna etanu. W standardowych warunkach ciśnienia i temperatury, związek ten jest bezbarwną oleistą cieczą o zapachu owoców.
WNitroeten – organiczny związek chemiczny, najprostszy z nitroalkenów. Otrzymany po raz pierwszy w początkach XX wieku na drodze dehydratacji 2-nitroetanolu. Inne znane metody jego syntezy opierają się na pirolizie estrów 2-nitroetanolu oraz dehydrochlorowaniu 2-chloronitroetanu. Stosowany powszechnie jako dipolarofil w procesach [2+3] cykloaddycji oraz dienofil lub heteroanalog dienu w reakcjach [2+4] cykloaddycji[potrzebny numer strony]. Łatwo polimeryzuje w obecności śladowych nawet ilości wody. Jest silnym lakrymatorem.
WNitrofen – organiczny związek chemiczny z grupy eterów aromatycznych, pochodna eteru difenylowego. Jest herbicydem. Ze względu na obawy dotyczące jego rakotwórczości, stosowanie nitrofenu zostało zakazane w Unii Europejskiej od 1988 r., a w Stanach Zjednoczonych od 1984 r. zaprzestano jego produkcji.
WNitrometan – organiczny związek chemiczny posiadający grupę nitrową, używany jako składnik paliw modelarskich, lotniczych i rakietowych paliw silnikowych. Jego obecność w benzynie powoduje wzrost mocy silnika w porównaniu ze stosowaniem zwykłej benzyny.
WNitronaftalen – organiczny związek chemiczny, nitrowa pochodna naftalenu. Występuje w dwóch odmianach izomerycznych.
WNitrotriazolon – organiczny związek chemiczny z grupy nitrozwiązków heterocyklicznych, pochodna triazolu. Stosowany jako kruszący materiał wybuchowy.
WOksamnichina – organiczny związek chemiczny, lek stosowany w schistosomatozie wywołanej przez przywry Schistosoma mansoni.
WOktanitrokuban (ONC), C8(NO2)8 – organiczny związek chemiczny z grupy nitrokubanów, pernitrowa pochodna kubanu, tj. taka, w której wszystkie atomy wodoru kubanu zastąpione zostały grupami nitrowymi (−NO2). Jest materiałem wybuchowym o dużej sile kruszącej i o niskiej wrażliwości na słabe bodźce inicjujące wybuch, np. wstrząs lub tarcie.
WRanitydyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek z grupy blokerów H2, hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
WTetrachlorodinitroetan – organiczny związek chemiczny o działaniu drażniącym. Jest krystalicznym ciałem stałym o temperaturze topnienia 403-413 K. Nie rozpuszcza się w wodzie. Ma podobne do chloropikryny właściwości chemiczne, jednak wykazuje około ośmiokrotnie silniejsze działanie drażniące.
WTetranitroeten (tetranitroetylen), (O2N)2C=C(NO2)2 – nadzwyczaj nietrwały, silnie reaktywny organiczny związek chemiczny. Powstaje na drodze pirolizy heksanitroetanu, ale jak dotąd nie został wyizolowany, gdyż rozkłada się w warunkach reakcji z wytworzeniem produktów gazowych:(O2N)3C−C(NO2)3 → 2NO2↑ + [(O2N)2C=C(NO2)2] → NO2↑ + NO↑ + N2O↑ + 2CO2↑
WTetranitrometan, C(NO2)4– organiczny związek chemiczny z grupy nitrozwiązów zawierający cztery grupy nitrowe przy jednym atomie węgla, całkowicie nitrowany metan. Wykorzystywany jest w mieszankach materiałów wybuchowych.
WChloropikryna, trichloro(nitro)metan – organiczny związek chemiczny stosowany niegdyś jako bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 roku przez Johna Stenhousa, używany także jako nematocyd oraz fumigycyd.