WBrama (wrota) – główne wejście lub wjazd na teren zamknięty, otwór, najczęściej zamykany, umieszczony w określonej budowli ujęty w obudowę konstrukcyjno-architektoniczną.
WBrama Famagustiańska – jedna z trzech bram w obwarowaniach miejskich Nikozji z okresu weneckiego.
WBrama Hadriana – łuk triumfalny zbudowany w Antalyi na cześć rzymskiego cesarza Hadriana, który odwiedził to miasto w 130 r. n.e. Budowla składa się z trzech łuków, pod którymi według legendy przeszła królowa Saby, aby odpocząć w pałacu Aspendos podczas drogi do króla Salomona.
WBrama Kireńska – jedna z trzech bram w obwarowaniach miejskich Nikozji z okresu weneckiego.
WBrama miejska – forma przejścia w obwarowaniach miejskich. W przeszłości obok baszt i czatowni stanowiła system obronny miasta.
WBrama Ploče – - brama miejska w północno-wschodnim narożniku murów miejskich Dubrownika, w sąsiedztwie baszty św. Łukasza. Prowadziła do przedmieścia Ploče.
WBrama wodna (furta) – otwór w średniowiecznych murach miejskich lub budowla bramna, umieszczana w murach miast portowych, umożliwiająca dostęp do nich od strony wody.
WBramy maramurskie – charakterystycznie zdobione drewniane bramy w regionie Marmarosz w Rumunii.
WChilsongmun, nazwana „Bramą Szczęścia”, „Bramą Miłości”, „Bramą Siedmiu Gwiazd”) – północna brama murów obronnych średniowiecznych fortyfikacji wewnętrznych Pjongjangu, wielokrotnie niszczona i odbudowywana, skarb narodowy Korei Północnej.
WFurtka lub furta – wąskie przejście w ogrodzeniu zamykane najczęściej drzwiczkami. Często stawiana w pobliżu bramy albo w samej bramie. Również wąskie przejście w murach (fortyfikacjach). Umożliwia ruch pieszy.
WBrama Isztar – brama w Babilonie, wzniesiona za panowania króla Nabuchodonozora II i poświęcona była bogini Isztar. Była ona północną bramą miasta, otwierającą tzw. drogę procesyjną, która ciągnęła się aż do E-sagili – świątyni boga Marduka.
WZłota Brama – główna brama Konstantynopola, używana także do odbywania triumfów przez zwycięskich cesarzy i wodzów bizantyjskich. Bramy używano do odbywania triumfów aż do epoki Komnenów. W późniejszym okresie jedyną tego typu okazją było wkroczenie do miasta cesarza Michała VIII Paleologa 15 sierpnia 1261, tuż po odbiciu Konstantynopola z rąk łacinników.
WLwia Brama albo Brama Lwic – główna brama cytadeli mykeńskiej, znajdująca się w północno-zachodniej części murów obronnych.
WŁuk triumfalny – budowla w kształcie monumentalnej, wolno stojącej bramy. Była stawiana dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia, zwykle zwycięstwa militarnego. Przejście pod łukiem triumfalnym autora lub autorów zwycięstwa było punktem kulminacyjnym pochodu triumfalnego. Pierwsze łuki triumfalne powstawały w starożytnym Rzymie, później ten typ budowli był wznoszony w innych krajach i epokach historycznych.
WWięzienie Newgate – dawne więzienie w Londynie, położone na rogu ulic Newgate Street i Old Bailey, u wejścia do City of London. Pierwotnie, za czasów panowania rzymskiego, była to jedna z bram w murze miejskim Londynu. Brama-więzienie była całkowicie przebudowana w XII wieku, a następnie zniszczona w 1777. Więzienie było rozbudowywane i przebudowywane wielokrotnie, było użytkowane przez 700 lat, od 1188 do 1902.
WPaifang lub pailou – tradycyjny element chińskiej architektury w formie wolno stojącej bramy. Pierwotnie pailou miały charakter praktyczny, lecz w czasach dynastii Song stały się elementem wyłącznie dekoracyjnym, pełniąc rolę memorialnych pomników upamiętniających wydarzenie lub osobę. Stawiano je na głównych ulicach miast bądź alejach wiodących do cmentarzy. Budowano je z drewna, kamienia lub cegły, często bogato ozdabiając z zewnątrz kolorową glazurą. Nieposiadające praktycznego zastosowania i wznoszone w poprzek drogi pailou często tamowały ruch i po upadku cesarstwa wiele z nich zburzono.
WBrama Prochowa – jeden z symboli Pragi. Budowę tej 65 metrowej późnogotyckiej bramy miejskiej rozpoczęto w roku 1475 na zlecenie Władysława II Jagiellończyka. Została wybudowana na fundamentach starszej bramy z XIII wieku, która istniała w tym miejscu. Głównym budowniczym był mistrz Wacław. Następnie budowę kontynuował Matěj Rejsek. W jej sąsiedztwie znajdował się dwór Władysława Jagiellończyka. Po przeniesieniu siedziby królewskiej na Hradczany w roku 1483 brama utraciła znaczenie reprezentacyjne. Obecną nazwę zyskała w XVII i XVIII wieku, kiedy to stała się składem prochu. Pod koniec XIX wieku odrestaurowana przez architekta Josefa Mockera. Dodano wtedy neogotycki dach, pokrywający ją do dziś. W kwietniu 1945 roku po wyzwoleniu Pragi spod okupacji niemieckiej brama stała się miejscem odwetu na ludności niemieckiej. Obecnie na Bramie Prochowej istnieje taras widokowy dla turystów.
WSamborze - w dawnej Polsce pięterka po obu stronach bramy wjazdowej, przeznaczone na mieszkanie wrotnych stróżów, do którego schody prowadziły po wewnętrznej stronie podwórza. Niekiedy samborza takie były uzbrojone.
WBrama Șchei – jedna z bram miejskich w Braszowie, w Rumunii, położona tuż obok Bramy Katarzyny. Została wybudowana w latach 1827-1828 w celu zastąpienia starej bramy, która nie była przystosowana do rosnącego ruchu. Od tego czasu Brama Katarzyny służyła jako magazyn.
WSchwabentor – stara średniowieczna brama miejska w Szafuzie w Szwajcarii.
WTorii – symboliczna brama o charakterystycznym kształcie, prowadząca do świętego obszaru chramów i miejsc świętych shintō (w shintō ptaki są uważane za posłańców kami. Chramy mogą mieć jedną lub więcej torii. Największa z nich nazywa się „pierwszą torii” i stoi przy wejściu na teren chramu. Mogą być ustawione również w różnych punktach, aby wskazywać poziom świętości w zbliżaniu się do głównego pawilonu.
WOstra Brama w Wilnie – brama miejska na Starym Mieście w Wilnie, gotycka, wzniesiona w latach 1503–1514, wraz z przylegającym do niej fragmentem muru obronnego będąca jedyną pozostałością dawnych fortyfikacji miejskich.