
Chion-in ) – japoński buddyjski kompleks świątynno-klasztorny i siedziba sekty jōdo-shū, położony w dzielnicy Higashiyama w Kioto.

Daigo-ji – buddyjski kompleks świątynny w Kioto, w Japonii, usytuowany w dzielnicy Fushimi.

Daitoku-ji – kompleks świątyń buddyjskich szkoły zen rinzai. Położony w dzielnicy Murasakino w Kioto. Znajduje się w nim najstarsza zachowana w Japonii tokonoma (wnęka) i najstarszy genkan (przedsionek).

Engaku-ji – klasztor szkoły zen rinzai, jeden z najważniejszych klasztorów tej szkoły.

Kamigamo-jinja – chram shintō w Kioto, w Japonii, usytuowany w dzielnicy Sakyō-ku na wschodnim brzegu rzeki Kamo. Jest jednym z dwóch najważniejszych chramów shintō w Kioto. Jego zwyczajowa nazwa Kamigamo-jinja oznacza „Górny Chram Kamo”. Drugim jest Shimogamo-jinja „Dolny Chram Kamo”.

Kennin-ji – pierwsza świątynia zen w Japonii, zbudowana w Kioto. Główny obiekt sakralny szkoły rinzai.

Kiyomizu-dera – buddyjski kompleks świątynny w Kioto w Japonii, usytuowany nad miastem, we wschodniej dzielnicy Higashiyama, na zalesionych zboczach góry Otowa. Odgrywał ważną rolę w historii Japonii przez ostatnie 1000 lat. Budowle zespołu były wielokrotnie niszczone i odbudowywane. Dziś kompleks ten jest jednym z najważniejszych obiektów dziedzictwa kulturowego Japonii i celem licznych odwiedzin turystów.

Kōshō-ji – klasztor szkoły zen sōtō w Uji, pierwsza świątynia wybudowana jako klasztor zen w Japonii, utrzymana w chińskim stylu.
Manju-ji – klasztor szkoły zen rinzai w Kioto w Japonii.

Myōshin-ji – kompleks klasztorny szkoły zen rinzai w Kioto, tworzący największą sieć powiązań w ramach tej tradycji zen. W Japonii należy do niej ponad trzy tysiące pięćset świątyń i dziewiętnaście klasztorów, a na świecie ponad sześć tysięcy świątyń, czterdzieści klasztorów i jeden konwent żeński.

Nanzen-ji – klasztor szkoły zen rinzai w Kioto, największy klasztor Japonii, główny klasztor jednego z czternastu odgałęzień szkoły rinzai w Japonii.

Ninna-ji – klasztor buddyjski w Kioto, w Japonii, usytuowany w północno-wschodniej dzielnicy Ukyō-ku. Kompleks został założony przez cesarza Uda według tradycji w 888 roku. Jest najważniejszą świątynią szkoły Omuro sekty Shingon. Mnisi z innych świątyń tej szkoły przybywają do Ninna-ji w celu nauki i ćwiczeń duchowych oraz aby służyć w niej. Świątynia jest słynna ze swoich drzew wiśni gatunku omuro-sakura, które kwitną najpóźniej w całym Kioto. Świątynia była także znana jako Cesarski Pałac Omuro, albowiem jej założyciel, cesarz Uda, zbudował tu dla siebie rezydencję o nazwie Omuro, w której zamieszkał po abdykacji w 897 roku.

Nishi Hongan-ji – buddyjski kompleks świątynny w Kioto w Japonii, usytuowany w dzielnicy Shimogyō. Jeden z dwóch kompleksów świątynnych buddyjskich należących do szkoły Jōdo-shinshū. Drugim jest sąsiadujący z nim kompleks Higashi Hongan-ji. Jōdo-shinshū jest szkołą Czystej Krainy, a Nishi Hongan-ji i Higashi Hongan-ji są głównymi świątyniami dwóch frakcji tej tradycji buddyzmu. Nishi Hongan-ji jest najważniejszą świątynią tej tradycji buddyzmu z około 10 000 świątyń w Japonii oraz około 200 poza jej granicami. Świątynia została zbudowana przez Hideyoshi Toyotomiego po tym jak główna siedziba sekty Ishiyama Honganji w Osace została zniszczona przez Nobunagę Odę z powodu mieszania się sekty w bieżącą politykę. Na terenie kompleksu znajduje się pięć budowli, które reprezentują najwspanialsze przykłady architektury i osiągnięć artystycznych z okresu Azuchi-Momoyama. W 1617 roku większość budynków świątyni została zniszczona przez pożar. Część z nich została odbudowana z materiałów uzyskanych w wyniku rozbiórki zamku Fushimi. Powody, dla których do dzisiaj istnieją dwie świątynie Honganji, są czysto polityczne. Na początku XVII wieku Ieyasu Tokugawa, siogun, który sprawował realną władzę w Japonii, podżegał schizmę pomiędzy dwoma frakcjami świątyni. Celem było ograniczenie wpływu jednej z najbardziej wpływowych świątyń w Japonii. W 1864 roku Higashi Hongan-ji (zachodnia) została prawie w całości zniszczona przez pożar, tak że większość jej budynków została odbudowana w końcu XIX lub na początku XX wieku. Wschodnia Hongan-ji zachowała się. Budynki tej świątyni w dużej części zostały uznane za Skarby Narodowe Japonii, a świątynia jako całość jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jeden z 17 miejsc w starożytnym Kioto.

Ryōan-ji – buddyjska świątynia, usytuowana w dawnej stolicy Japonii, Kioto. Nazwa świątyni znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Shōkoku-ji – jeden z najważniejszych klasztorów szkoły zen tradycji rinzai w rejonie Kioto.

Tenryū-ji – klasztor szkoły zen rinzai w Kioto, główny klasztor jednego z czternastu odłamów szkoły rinzai – linii tenryū-ha.
Tō-ji – jedna z najstarszych i najważniejszych świątyń buddyjskich w Japonii, w 1994 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Obejmuje kilkanaście budowli, z których większość to wysokiej klasy zabytki. Najsłynniejszą z nich jest zbudowana w roku 826 pięciokondygnacyjna pagoda o wysokości 57 m, najwyższa na terenie Japonii. Pięciokrotnie zniszczona przez pożary, obecnie istniejąca została odbudowana w 1643 roku. Główny pawilon (kondō), pochodzący z VIII w., również zniszczony przez pożar w roku 1486, zrekonstruowano na początku XVII w.
Tōfuku-ji – kompleks klasztorny szkoły zen rinzai w południowej części Kioto. Jeden z wiodących klasztorów systemu gozan.

Złoty Pawilon , oficjalna nazwa Rokuon-ji – świątynia zen w Kioto. Budynek reprezentuje tzw. kulturę Kitayama z okresu Muromachi.