W

Krzesło – jednoosobowy mebel do siedzenia z oparciem, przeważnie o konstrukcji szkieletowej. Niektóre źródła do definicji krzesła dodają określenie „bez podłokietników”, uważając ich zastosowanie za charakterystyczną cechę fotela. Inne źródła używają konsekwentnie formy „krzesło z podłokietnikami”. Jest jednym z najstarszych sprzętów w branży meblarskiej. W swojej historii przechodził najwięcej zmian formalnych w XVII i XVIII w. Stąd np. krzesła w stylu Ludwika XIV, XV, XVI różnią się tak znacznie, a są od siebie nieodległe w czasie.

W

Caquetoire – rodzaj renesansowego krzesła, które pojawiło się we Francji, Anglii i Niderlandach około połowy XVI wieku. Caquetoire jest najczęściej określane jako krzesło z wysokim pionowym oparciem, ażurowymi poręczami i trapezowym siedziskiem.

W

Czerwono-niebieskie krzesło – krzesło projektu Gerrita Rietvelda (1888–1964), jedna z pierwszych manifestacji estetyki De Stijl w postaci obiektu trójwymiarowego.

W

Faldistorium – stołek lub krzesło z charakterystycznie nożycowo skrzyżowanymi nogami, pochodzące od krzesła kurulnego.

W

Fotel bujany to krzesło stojące na zakrzywionych prowadnicach, na którym można się kołysać.

W

Klękosiad – forma krzesła ergonomicznego. Składa się zwykle z siedziska oraz części stanowiącej podparcie dla kolan lub goleni. Budowa klękosiadu pozwala zwykle na regulację jego wysokości poprzez zmianę kąta pomiędzy siedziskiem i podparciem. Za główną zaletę klękosiadu uważa się wymuszenie na użytkowniku pozycji wyprostowanej, korzystnej zdrowotnie oraz istotnej z punktu widzenia ergonomii pracy.

W

Klismos – rodzaj krzesła używanego w starożytnej Grecji; było znane już w okresie archaicznym, swoją najbardziej dojrzałą formę osiągnęło w V w. p.n.e..

W

Krzesełko do karmienia dzieci – krzesełko przeznaczone dla dzieci i niemowląt, zwykle posiadają zamontowaną podstawkę ułatwiającą karmienie lub samodzielne spożywanie posiłku. Przeważnie są odpowiednio podwyższone, aby ułatwić karmienie przez rodziców oraz aby umożliwić dzieciom siedzenie przy stole podczas posiłku z rodziną. Krzesełka te mogą spełniać inne zadania. Są też wygodnym i względnie bezpiecznym siedziskiem dla dziecka nie tylko podczas jedzenia, ale również i zabawy, a równocześnie pozwalają rodzicom wykonać inne czynności.

W

Krzesło numer 14 – najbardziej znana i rozpowszechniona konstrukcja krzesła giętego. Produkowane przez firmę Michaela Thoneta w Europie (Austria) od 1859 r. Inna nazwa – krzesło bistro.

W

Krzesło składane – rodzaj krzesła dającego się łatwo złożyć do przeniesienia, transportowania bądź w celu zaoszczędzenia miejsca. Składane krzesła znali już starożytni Egipcjanie, Grecy i Rzymianie.

W

Krzesło Zig-Zag – krzesło projektu Gerrita Rietvelda (1888–1964) z 1934 roku.

W

Leżak – składane krzesło do leżenia.

W

Ponteuse (franc.) rodzaj krzesła przeznaczonego do asystowania przy grach i przeznaczonego przede wszystkim dla kobiet, odmiana voyeuse. Krzesła różniły się rozszerzonym zakończeniem oparcia, w ponteuse było ono przekształcone w skrzyneczkę przeznaczoną na przechowywanie akcesoriów do gier. Krzesło było używane we Francji w XIX wieku. Sposób użytkowania ponteuse był odwrotny do tradycyjnego, tj. siedziało się na nim okrakiem, twarzą do oparcia.

W

Krzesło porodowe – przedmiot skonstruowany w taki sposób aby pomagać kobietom w czasie porodu w zachowaniu pozycji pionowej, która sprzyja postępowi porodu. Ma ono również za zadanie zapewnić kobiecie dodatkowe wsparcie i równowagę. Występują także krzesła bez oparcia nazywane stołkiem porodowym.

W

Krzesło schodowe – rodzaj urządzenia dźwigowego, które służy do transportu osób starszych i niepełnosprawnych po schodach. Krzesło schodowe zazwyczaj porusza się na szynie jezdnej mocowanej do stopni schodów. Posiada ono napęd w postaci silnika elektrycznego.

W

Sgabello – rodzaj mebla, odmiana krzesła o twardym siedzisku i twardym oparciu wykonanym z jednej deski. Krzesło to wywodzi się z Włoch, pojawiło się w XIV wieku, a rozpowszechniło w XV i XVI wieku. Znane były również odmiany w formie taboretu, różniące się od wersji podstawowej jedynie brakiem oparcia.

W

Voyeuse, voyelle - rodzaj krzesła dostosowanego do asystowania przy grach i przeznaczonego przede wszystkim dla kobiet. Krzesło miało tapicerowane siedzisko i oparcie. Oparcie w górnej części rozszerzało się w rodzaj miękko wyściełanej półeczki, na której osoba przyglądająca się grze mogła oprzeć ramiona i głowę. Sposób użytkowania voyeuse był odwrotny do tradycyjnego, tj. siedziało się na nim okrakiem, twarzą do oparcia. Voyeuse zostało wprowadzone we Francji ok. 1740 i cieszyło się tam dużą popularnością do 1780.

W

Zydel – mebel do siedzenia, odmiana krzesła twardego, przeważnie w konstrukcji bezoskrzyniowej lub deskowej. Zydel wspiera się na trzech lub czterech nogach, zawsze lekko skierowanych na zewnątrz. Siedzisko ma kształt zbliżony do trapezu. Wywodzi się od sgabello.