W

W kwietniu 1414 roku Polska i Litwa, po unii horodelskiej z 1413 roku, na zjeździe na Kujawach w miejscowości Grabie, ponownie wysunęły wobec zakonu krzyżackiego program roszczeń rewindykacyjnych obejmujących Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską, ziemię michałowską oraz posiadłości zakonu na Kujawach, Drezdenko i Santok oraz Żmudź i Jaćwież. Roszczenia polskie zostały przez władze krzyżackie odrzucone, co doprowadziło do rozpoczęcia tzw. wojny głodowej i wkroczenia w lipcu 1414 roku na teren Prus armii polsko-litewskiej oraz wojsk księcia śląskiego Konrada VII Białego. W trzymiesięcznej kampanii wojska przeszły szlakiem z 1410 roku przez okolice Grunwaldu do Nidzicy i dalej aż pod Elbląg, niszcząc okolice, w pobliżu których się znajdowały. W wyniku tej kampanii wielki mistrz Michał Küchmeister zgodził się na ustępstwa wobec Polski, obejmujące możliwość zwrotu kujawskich posiadłości Zakonu, części południowej Pomorza Gdańskiego i ziemi chełmińskiej oraz Żmudzi. Ustępstwa te zostały przez Jagiełłę odrzucone, ponieważ uznał je za niewystarczające.

W

Pokój w Brześciu Kujawskim – pokój kończący wojnę polsko-krzyżacką zawarty 31 grudnia 1435, którego inspiratorem i współtwórcą był biskup Zbigniew Oleśnicki.

W

Traktat w Dawidyszkach – tajny traktat podpisany 31 maja 1380 roku pomiędzy Jagiełłą, wielkim księciem litewskim i późniejszym królem Polski a Winrychem von Kniprode, wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Traktat był skierowany przeciwko stryjowi Jagiełły, Kiejstutowi i w efekcie doprowadził do wybuchu pierwszej litewskiej wojny domowej w latach 1381-1384.

W

Pokój kaliski – polsko-krzyżacki traktat pokojowy zawarty 8 lipca 1343 w Kaliszu, w wyniku którego Kazimierz III Wielki w zamian za zrzeczenie się praw do ziemi chełmińskiej, michałowskiej i Pomorza Gdańskiego odzyskał od państwa zakonu krzyżackiego Kujawy i ziemię dobrzyńską. Ratyfikacja porozumienia nastąpiła 23 lipca 1343, podczas spotkania króla Kazimierza z wielkim mistrzem Ludolfem Königiem w polu pod Wierzbiczanami. Pokój kaliski zakończył formalnie wojnę polsko-krzyżacką, rozpoczętą w 1327.

W

Traktat krakowski – traktat zawarty 8 kwietnia 1525 między Koroną Królestwa Polskiego i zakonem krzyżackim, który kończył formalnie wojnę polsko-krzyżacką (1519–1521) i ustanawiał sekularyzację pruskiej gałęzi zakonu i powołanie lennego księstwa pruskiego, które powierzono Albrechtowi Hohenzollernowi i jego męskim potomkom, z prawem do sukcesji dla braci wielkiego mistrza: Jerzego Hohenzollern-Ansbach, Kazimierza Hohenzollerna i Jana Hohenzollerna z ich potomstwem w linii męskiej. Albrecht Hohenzollern stawał się świeckim władcą, wyznaczonym przez zwierzchniego pana lennego – czyli króla Polski. Książę w Prusach miał otrzymać pierwsze miejsce wśród dostojników świeckich senatu Królestwa Polskiego. Po wygaśnięciu linii rodu Prusy miało przejąć bezpośrednio Królestwo Polskie. Z dziedziczenia wyłączona była linia elektorska Hohenzollernów. Na wypadek wojny toczonej przez Królestwo książę w Prusach miał wystawić zaledwie stu rycerzy. Ustanowiono natomiast mieszane polsko-pruskie sądy do rozstrzygania spraw, które mogły zostać wytoczone księciu w Prusach, lub też apelacji od werdyktów, jakie wydawały sądy księcia. Formalną konsekwencją tego traktatu było złożenie hołdu przez Albrechta Hohenzollerna swojemu suwerenowi Zygmuntowi I Staremu 10 kwietnia 1525. Testorami traktatu byli Fryderyk II legnicki i Jerzy Hohenzollern-Ansbach.

W

Pokój mełneński – zawarty 27 września 1422 roku w Mełnie, koło Radzynia pomiędzy Królestwem Polski, Wielkim Księstwem Litewskim a zakonem krzyżackim. Zawarcie pokoju było następstwem postawionego wielkiemu mistrzowi przez stany pruskie państwa zakonnego, przerażone perspektywą wyniszczenia kolejnych obszarów w wojnie golubskiej i groźby głodu, alternatywy: albo podpisze pokój, albo utraci ich lojalne poparcie. Do pokoju mełneńskiego dołączona została klauzula mówiąca o tym, że gwarantami tego pokoju zostają stany obu stron, a stany pruskie - czyli szlachta poszczególnych ziem i zorganizowane mieszczaństwo miast zakonnych, uzyskują w ten sposób legalizację prawa oporu przeciw Zakonowi czyli możliwość wypowiedzenia posłuszeństwa, w wypadku złamania traktatu przez Zakon.

W

Pokój w Raciążku – porozumienie polsko-litewsko-krzyżackie z 22 maja 1404 roku dotyczące wykupu przez Królestwo Polskie ziemi dobrzyńskiej i zamku w Złotorii oraz potwierdzenia praw Krzyżaków do Żmudzi.

W

Pokój na wyspie Salin, pokój saliński – traktat pokojowy zawarty pomiędzy wielkim księciem litewskim Witoldem z jednej strony, a wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego Konradem von Jungingenem z drugiej strony. Tekst umowy, uzgodniony 24 kwietnia 1398 roku w Grodnie, podpisano uroczyście 12 października tego samego roku na wyspie Salin na Niemnie albo Dubissie.

W

Pokój toruński – traktat pokojowy zawarty 1 lutego 1411 na wiślanej wyspie Kępa Bazarowa w Toruniu, między Polską i Litwą a Krzyżakami, kończący tzw. wielką wojnę z lat 1409–1411.