W

Tiburcio Carías Andino – honduraski generał i polityk, założyciel (1916) i wieloletni przewodniczący Partii Narodowej (NPH), przywódca konserwatystów w wojnie domowej w 1924, minister spraw wewnętrznych w latach 1924–1928, prezydent Hondurasu w okresie 1933–1949, dyktator.

W

Francisco Bertrand Barahona – dwukrotnie sprawował urząd prezydenta Hondurasu: tymczasowo w 1911-1912, a następnie po wygranej w wyborach prezydenckich: od 1913 do 1919. W 1919 został obalony przez przewrót wojskowy. Członek Narodowej Partii Hondurasu (PNH).

W

Manuel Bonilla Chirinos – honduraski generał i działacz polityczny Partii Narodowej.

W

Rafael Leonardo Callejas Romero – honduraski ekonomista, biznesmen, inżynier rolnik i polityk Narodowej Partii Hondurasu (NPH), minister rządu Juana Alberto Melgara, kandydat na prezydenta w 1982 i w 1985. Od 27 stycznia 1990 do 27 stycznia 1994 sprawował urząd prezydenta kraju.

W

Ramon Ernesto Cruz Ucles – honduraski adwokat i polityk Partii Narodowej, profesor uniwersytetu w Tegucigalpie, ambasador Hondurasu w Salwadorze w latach 1946-1948, od 1949 do 1963 sędzia Sądu Najwyższego, kandydat na prezydenta w 1963, prezydent kraju od 1971 do 1972. Został odsunięty od władzy przez Oswaldo Lópeza Arellano.

W

Juan Orlando Hernández Alvarado – honduraski polityk, deputowany do Kongresu Narodowego od 1998 do 2014 i jego przewodniczący w latach 2010–2013, od 27 stycznia 2014 prezydent kraju. Przewodniczący Partii Narodowej Hondurasu od 2009.

W

Porfirio „Pepe” Lobo Sosa – honduraski polityk, przewodniczący Partii Narodowej Hondurasu od 2005, przewodniczący parlamentu w latach 2002-2006. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2005 oraz w 2009. Prezydent Hondurasu od 27 stycznia 2010 do 27 stycznia 2014.

W

Miguel Paz Barahona – honduraski chirurg, minister zarządzania w rządzie brata Francisco Bograna, wolnomularz, był prezydentem Hondurasu od 1925 do 1929, prezydentem Kongresu Narodowego od 1933 do 1934.