46 Austro węgierskie okręty podwodne

Okręty podwodne typu C – amerykański typ okrętów podwodnych o konstrukcji jednokadłubowej z początku XX wieku. Obok pięciu okrętów tego typu zbudowanych w Fore River Shipyard dla marynarki amerykańskiej, stocznia Whitehead and Company Torpedo and Machine Works w Rijece zbudowała 3 jednostki tego typu dla marynarki wojennej Austro-Węgier.

Okręty podwodne typu UC I – pierwsze niemieckie podwodne stawiacze min z okresu I wojny światowej. Nie posiadały uzbrojenia torpedowego, przenosiły natomiast 12 min kotwicznych. W latach 1914–1915 zbudowano dla marynarki niemieckiej 15 jednostek tego typu. Wszystkie okręty wzięły udział w I wojnie światowej, operując głównie na Morzu Północnym i Adriatyku. Swoimi minami wyrządziły duże szkody żegludze ententy i państw neutralnych, jednak okupione to zostało utratą wszystkich jednostek.

Curie (Q87) – okręt podwodny z okresu I wojny światowej, służący początkowo w Marine nationale, zaś w latach 1915–1918 w austro-węgierskiej Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine jako SM U-14. Po zakończeniu działań wojennych, w 1919 roku powrócił pod francuską banderę i do nazwy „Curie”.

SM UB-1 – niemiecki okręt podwodny typu UB I z okresu I wojny światowej. Wszedł do służby w Kaiserliche Marine 29 stycznia 1915 roku. 4 czerwca 1915 roku został przekazany Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, gdzie otrzymał oznaczenie SM U-10. Przetrwał wojnę do chwili przekazania Włochom jako część reparacji wojennych w listopadzie 1918 roku.

SM UB-15 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni AG Weser w Bremie w latach 1914-1915. Wszedł do służby w Kaiserliche Marine 11 kwietnia 1915 roku. 18 czerwca 1915 roku okręt został przekazany Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, gdzie dosłużył do chwili przekazania Włochom jako reperacje wojenne w listopadzie 1918 roku.

Curie (Q87) – okręt podwodny z okresu I wojny światowej, służący początkowo w Marine nationale, zaś w latach 1915–1918 w austro-węgierskiej Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine jako SM U-14. Po zakończeniu działań wojennych, w 1919 roku powrócił pod francuską banderę i do nazwy „Curie”.

SM UC-14 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, czternasty w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany 13 maja 1915 roku w stoczni AG Weser w Bremie, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 5 czerwca 1915 roku. Przewieziony w częściach nad Adriatyk, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-18, zaś od stycznia 1917 roku stacjonował nad Morzem Północnym. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 38 patroli bojowych, podczas których postawił zagrody minowe, na których zatonęło 14 statków o łącznej pojemności 8182 BRT i dwa okręty o łącznej wyporności 14 107 ton. UC-14 został zatopiony 3 października 1917 roku, po wejściu na brytyjską zagrodę minową w okolicach Zeebrugge.

SM UC-15 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, piętnasty w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany 19 maja 1915 roku w stoczni AG Weser w Bremie, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 28 czerwca 1915 roku. Przewieziony w częściach nad Adriatyk, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-19. W czasie służby operacyjnej na Morzu Czarnym okręt odbył 8 patroli bojowych, podczas których postawił zagrody minowe, na których zatonęły dwa statki o łącznej pojemności 874 BRT i jeden okręt o wyporności 350 ton. UC-15 zaginął po 13 listopada 1916 roku, prawdopodobnie zniszczony przez wybuch własnej miny podczas stawiania zagrody minowej.

SM UC-12 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, dwunasty w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany 29 kwietnia 1915 roku w stoczni AG Weser w Bremie, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 2 maja 1915 roku. Przewieziony w częściach nad Adriatyk, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-24. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 7 patroli bojowych, podczas których postawił zagrody minowe, na których zatonęło 6 statków o łącznej pojemności 3289 BRT. Został zatopiony 16 marca 1916 roku, zniszczony przez wybuch własnej miny w okolicy Tarentu. Wydobyty i wyremontowany przez Włochów, służył w Regia Marina jako X 1 do 1919 roku, a następnie został złomowany.

SM UC-13 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, trzynasty w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany 11 maja 1915 roku w stoczni AG Weser w Bremie, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 15 maja 1915 roku. Przewieziony w częściach nad Adriatyk, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-25. W czasie służby operacyjnej na Morzu Egejskim i Morzu Czarnym okręt odbył 3 patrole bojowe, podczas których zatopił 3 statki o łącznej pojemności 387 BRT, zaś jeden statek o pojemności 1280 BRT został uszkodzony. UC-13 został zniszczony 29 listopada 1915 roku, po wejściu na mieliznę na wschód od Bosforu.

SM UC-20 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, piąta w kolejności jednostka typu UC II. Zwodowany 1 kwietnia 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 7 września 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-60. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Pola okręt odbył 13 patroli i misji bojowych, podczas których zatopił 21 statków o łącznej pojemności 20 927 BRT, zaś trzy statki o łącznej pojemności 11 554 BRT zostały uszkodzone. SM UC-20 został poddany Brytyjczykom 16 stycznia 1919 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany.

SM UC-22 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, siódma w kolejności jednostka typu UC II. Zwodowany 1 lutego 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 30 czerwca 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-62. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Pola okręt odbył 15 patroli i misji bojowych, podczas których zatopił 22 statki o łącznej pojemności 41 351 BRT i jeden okręt o wyporności 414 ton, zaś trzy statki o łącznej pojemności 14 012 BRT zostały uszkodzone. SM UC-22 został poddany Francuzom 3 lutego 1919 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany.

SM UC-34 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 6 maja 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 25 września 1916 roku. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-74, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył dziewięć misji bojowych, w wyniku których zatonęło 20 statków o łącznej pojemności 65 335 BRT i okręt o wyporności 785 ton standardowych (ts), zaś trzy statki o łącznej pojemności 14 001 BRT zostały uszkodzone. SM UC-34 został samozatopiony 30 października 1918 roku nieopodal Poli.

SM UC-35 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 6 maja 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 2 października 1916 roku. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-75, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 11 misji bojowych, w wyniku których zatonęło 47 statków o łącznej pojemności 70 147 BRT i okręt o wyporności 970 ton, zaś pięć statków o łącznej pojemności 16 706 BRT zostało uszkodzonych. SM UC-35 został zatopiony 16 maja 1918 roku na zachód od Sardynii przez francuski trałowiec pomocniczy „Ailly”.

SM UC-37 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 5 czerwca 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 17 października 1916 roku. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-77, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 13 patroli bojowych, w wyniku których zatonęły 63 statki o łącznej pojemności 73 525 BRT i trzy okręty o łącznej wyporności 12 480 ton, zaś pięć statków o łącznej pojemności 20 829 BRT i okręt o wyporności 7350 ton zostało uszkodzonych. W listopadzie 1918 roku SM UC-37 został poddany i rozbrojony w Sewastopolu, po czym w 1919 roku przebazowano go na Maltę i w roku następnym zezłomowano.

SM UC-38 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 5 czerwca 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 26 października 1916 roku. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-78, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 9 patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 37 statków o łącznej pojemności 50 671 BRT i sześć okrętów o łącznej wyporności 11 637 ton, zaś trzy statki o łącznej pojemności 13 352 BRT zostały uszkodzone. SM UC-38 został zatopiony 14 grudnia 1917 roku na Morzu Jońskim przez francuskie niszczyciele „Mameluk” i „Lansquenet”.

SM UC-24 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, dziewiąta w kolejności jednostka typu UC II. Zwodowany 4 marca 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 15 sierpnia 1916 roku. Początkowo służył w 1. Flotylli U-Bootów Hochseeflotte. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-88, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 4 misje bojowe, podczas których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 9815 BRT. SM UC-24 zatonął 24 maja 1917 roku nieopodal Kotoru, storpedowany przez francuski okręt podwodny „Circé”.

SM UC-25 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 10 czerwca 1916 roku w stoczni Vulcan w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 28 czerwca 1916 roku. Początkowo został włączony w skład Flotylli Bałtyckiej. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-89, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 13 misji bojowych, w wyniku których zatonęło 18 statków o łącznej pojemności 17 127 BRT i trzy okręty o łącznej wyporności 2201 ton, zaś pięć statków i dwa okręty zostały uszkodzone. SM UC-25 został samozatopiony 28 października 1918 roku nieopodal Poli.

SM UC-27 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 28 czerwca 1916 roku w stoczni Vulcan w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 25 lipca 1916 roku. Początkowo został włączony w skład Flotylli Bałtyckiej. Przebazowany w 1917 roku na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-90, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 14 misji bojowych, w wyniku których zatonęło 55 statków o łącznej pojemności 75 470 BRT i trzy okręty o łącznej wyporności 830 ton, zaś dwa okręty zostały uszkodzone. SM UC-27 został poddany Francuzom 3 lutego 1919 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w 1921 roku.

SM UC-67 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 jednostek typu UC II. Zwodowany 6 sierpnia 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 10 grudnia 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-91, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 11 patroli bojowych, w wyniku których zatonęły 53 statki o łącznej pojemności 93 284 BRT i okręt o wyporności 834 tony, zaś trzy statki o łącznej pojemności 8249 BRT zostały uszkodzone. 16 stycznia 1919 roku SM UC-67 został poddany Brytyjczykom w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w latach 1919–1920.

SM UC-73 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 26 sierpnia 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 24 grudnia 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-92, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 10 patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 16 statków o łącznej pojemności 16 565 BRT, zaś jeden statek o pojemności 5796 BRT został uszkodzony. 6 stycznia 1919 roku SM UC-73 został poddany Brytyjczykom w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w latach 1919–1920.

SM UC-74 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 19 października 1916 roku w stoczni Vulcan w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 26 listopada 1916 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-93, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 10 patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 37 statków o łącznej pojemności 92 722 BRT, zaś cztery statki o łącznej pojemności 13 108 BRT zostały uszkodzone. SM UC-74 został internowany 21 listopada 1918 roku u wybrzeży Hiszpanii, a po podpisaniu rozejmu w Compiègne trafił do Francji. Okręt został złomowany w 1921 roku.

SM UC-52 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 23 stycznia 1917 roku w stoczni Germaniawerft w Kilonii, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 15 marca 1917 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-94, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył siedem patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 18 statków o łącznej pojemności 18 230 BRT, zaś cztery statki o łącznej pojemności 13 580 BRT zostały uszkodzone. SM UC-52 został poddany Brytyjczykom 16 stycznia 1919 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie zezłomowany w 1920 roku.

SM UC-53 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 27 lutego 1917 roku w stoczni Germaniawerft w Kilonii, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 5 kwietnia 1917 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-95, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył osiem patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 48 statków o łącznej pojemności 46 498 BRT, zaś 12 statków o łącznej pojemności 31 732 BRT zostało uszkodzonych. SM UC-53 został samozatopiony 28 października 1918 roku nieopodal Poli.

SM UC-54 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 20 marca 1917 roku w stoczni Germaniawerft w Kilonii, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine 10 maja 1917 roku. Przebazowany na Morze Śródziemne został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-96, pływając w składzie Flotylli Pola. W czasie służby operacyjnej okręt odbył osiem patroli bojowych, w wyniku których zatonęło 18 statków o łącznej pojemności 52 565 BRT, zaś trzy statki o łącznej pojemności 12 766 BRT zostały uszkodzone. SM UC-54 został samozatopiony 28 października 1918 roku nieopodal Triestu.