WErnst Abbe – niemiecki fizyk, współzałożyciel fundacji Carl Zeiss Stiftung w Jenie w 1866.
WAlexander Heinrich Braun – niemiecki botanik, wykładowca akademicki na uniwersytetach w Karlsruhe, Fryburgu Bryzgowijskim, Gießen i Berlinie, przedstawiciel szkoły filozofii naturalnej, zajmował się morfologią roślin.
WLudolf Karl Adelbert von Chamisso także Louis Charles Adélaïde de Chamisso de Boncourt – niemiecki poeta, przyrodnik i podróżnik.
WRudolf Friedrich Alfred Clebsch – niemiecki matematyk.
WJohann Peter Gustav Lejeune Dirichlet – niemiecki matematyk francuskiego pochodzenia.
WHeinrich Dressel – niemiecki archeolog, epigrafik i numizmatyk.
WAlbert Einstein – fizyk teoretyczny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 1921 rok, w uznaniu za „wkład do fizyki teoretycznej, zwłaszcza opis prawa efektu fotoelektrycznego”. Einstein zrewolucjonizował zarówno mechanikę, jak i teorię pola, głównie w wersji klasycznej, choć odegrał też kluczową rolę dla mechaniki kwantowej. Zwykle jest uznawany za niemieckiego fizyka żydowskiego pochodzenia, pomimo związków ze Szwajcarią i USA; por. niżej.
WMartin Carl Philipp Gropius – niemiecki architekt epoki historyzmu.
WGotthilf Heinrich Ludwig Hagen – niemiecki fizyk i inżynier.
WOtto Hahn – niemiecki fizykochemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1944 roku za prace nad rozszczepieniem jądra atomu. Jest często uważany za „ojca” współczesnej technologii jądrowej.
WWerner Karl Heisenberg – niemiecki fizyk teoretyk i filozof nauki, noblista. Był jednym ze współtwórców mechaniki kwantowej obok Schrödingera i Borna; laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w roku 1932 za fundamentalny wkład w stworzenie mechaniki kwantowej. W swoich poglądach filozoficznych był pod wpływem platonizmu i neokantyzmu.
WJohann Gottfried von Herder – niemiecki filozof, pastor i pisarz, którego poglądy wpłynęły znacząco na późniejszy rozwój idei narodu oraz filozofii i historii kultury. Był jednym z klasyków weimarskich.
WLudwig Otto Hesse – niemiecki matematyk, wprowadził hesjan.
WFriedrich Wilhelm Heinrich Alexander von Humboldt – niemiecki przyrodnik i podróżnik, jeden z twórców nowoczesnej geografii, młodszy brat Wilhelma von Humboldta.
WFryderyk Wilhelm Christian Karol Ferdynand von Humboldt – niemiecki filozof, językoznawca, polityk, przedstawiciel neohumanizmu, brat Alexandra.
WDaniel Ernest Jabłoński, niem. Daniel Ernst Jablonski – duchowny protestancki, senior Jednoty Braci Czeskich, intelektualista i działacz religijny. Jego bratem był historyk Jan Teodor Jabłoński, a synem niemiecki lingwista i teolog Paweł Ernest Jabłoński.
WCarl Gustav Jakob Jacobi – niemiecki matematyk, profesor Uniwersytetu Albrechta w Królewcu, współtwórca teorii funkcji eliptycznych, sformułował jedną z wariacyjnych zasad mechaniki – zasadę Jacobiego, wprowadził pojęcie jakobianu; brat fizyka Moritza Hermanna Jacobiego (1801–1874).
WWerner Wilhelm Jaeger – niemiecki filolog klasyczny. Autor słynnego dzieła "Paideia".
WImmanuel Kant – niemiecki filozof oświeceniowy, profesor logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
WFelix Christian Klein – niemiecki matematyk, autor programu erlangeńskiego.
WLeo Koenigsberger, lub Leo Königsberger – matematyk i nauczyciel akademicki pochodzenia niemiecko–żydowskiego.
WWladimir Peter Köppen, Władimir Pietrowicz Köppen – rosyjsko-niemiecki geograf, meteorolog, klimatolog i botanik, badający oświetlenie słońca w różnych częściach Ziemi. Syn Petera Köppena, rosyjskiego etnografa i statystyka. Młodszy brat Friedricha Theodora.
WKarl Nikolaus Adalbert Krueger – niemiecki astronom.
WJohann Heinrich Lambert – matematyk, filozof, fizyk i astronom pochodzący z Alzacji. Współcześnie klasyfikuje się go zwykle jako uczonego szwajcarskiego, francuskiego lub niemieckiego.
WMax Theodor Felix von Laue – niemiecki fizyk, prekursor analizy rentgenowskiej, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1914) za odkrycie zjawiska dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na kryształach, dokonane w roku 1912. Jego synem był historyk Theodore von Laue.
WGottfried Wilhelm Leibniz, znany także pod nazwiskiem Leibnitz – niemiecki polihistor: prawnik, dyplomata, historyk i bibliotekarz, zajmujący się też filozofią, matematyką, fizyką teoretyczną i inżynierią mechaniczną; doktor prawa i filozofii, przez większość kariery zatrudniony na dworze Księstwa Hanoweru.
WErnst Christoph von Manteuffel – królewsko-polski i elektorsko-saski szambelan i poseł, poseł nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Królestwie Danii w latach 1705-1711 i w 1715 roku.
WHelmuth Karl Bernhard von Moltke – pruski generał i feldmarszałek, reformator armii pruskiej, a potem Armii Cesarstwa Niemieckiego, baron, hrabia. Przez 30 lat był szefem sztabu generalnego – w okresie dążenia Prus do podporządkowania Niemiec, lata 1858–1871, i później do roku 1888. Moltke uznawany jest za twórcę nowoczesnej operacji wojskowej. Udało mu się pogodzić trzy zasadnicze czynniki operacyjne: siły, czas i obszar, które od tej pory stały się podstawowymi wyznacznikami operacyjności. Określany jako Moltke starszy, aby odróżnić go od jego bratanka Helmutha von Moltkego (młodszego). Amerykański historyk Max Boot pisze o Moltkem, że był bardzo wszechstronny: kochał muzykę, poezję, sztukę, archeologię i teatr, znał siedem języków. Był płodnym artystą, który wypełniał szkicowniki pejzażami i portretami.
WChristian Matthias Theodor Mommsen – historyk, poeta oraz prawnik niemiecki, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1902.
WKarl Otfried Müller – niemiecki filolog klasyczny i archeolog, w badaniach historii i kultury antycznej uwzględniał wiele aspektów – od religii i mitologii, przez archeologię i filologię, po filozofię i prawo – przez co uważany był za jednego z najważniejszych badaczy starożytności w I poł. XIX w. na terenie Niemiec.
WCarl Gottfried Neumann – matematyk niemiecki, wprowadził pojęcie potencjału logarytmicznego; syn fizyka Franza Ernsta Neumanna (1798–1895).
WFranz Ernst Neumann – niemiecki fizyk, krystalograf i matematyk, jako pierwszy podał matematyczne sformułowanie prawa indukcji wzajemnej; ojciec Carla Gottfrieda Neumanna (1832–1925).
WMax Karl Ernst Ludwig Planck – niemiecki fizyk, teolog luterański, autor prac z zakresu termodynamiki, promieniowania cieplnego, energii, dyspersji, optyki, teorii względności, a przede wszystkim teorii kwantów. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z 1918 roku.
WHeinrich Rickert – filozof niemiecki, profesor uniwersytetów we Fryburgu Bryzgowijskim i Heidelbergu przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej.
WGeorg Friedrich Bernhard Riemann – niemiecki matematyk, zajmujący się również fizyką teoretyczną i eksperymentalną oraz filozofią przyrody, profesor Uniwersytetu w Getyndze, członek korespondent Berlińskiej Akademii Nauk (1859) i Royal Society (1866).
WCarl Ritter – niemiecki geograf, uznawany obok Aleksandra Humboldta za twórcę nowożytnej geografii, zwolennik regionalnego ujmowania zjawisk i studiów porównawczych, pierwszy profesor geografii.
WHeinrich Adolf Schrader – niemiecki lekarz i botanik.
WWilhelm Gottlieb Tilesius von Tilenau – niemiecki botanik, podróżnik, lekarz i rysownik.
WUlrich von Wilamowitz-Moellendorff – niemiecki filolog klasyczny. Był badaczem antyku, profesorem uniwersytetów w Greifswaldzie, Getyndze i Berlinie.
WCarl Ludwig (von) Willdenow – niemiecki botanik, lekarz i aptekarz.