WChengde, w przeszłości znane także pod mandżurską nazwą Dżehol/Jehol – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, w górach Yan Shan, nad rzeką Re He, na północny wschód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 464 916. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 533 940 mieszkańców. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Chengde.
WGroty Dziesięciu Tysięcy Buddów, także Jaskinie Smoczych Wrót – jedna ze świątyń wykutych w wapiennych skałach ciągnących się wzdłuż rzeki Yi He, w pobliżu miejscowości Longmen we wschodnich Chinach. Świątynie w Longmen poświęcone są Buddzie, indyjskiemu księciu, którego nauki stały się podstawą buddyzmu.
WEmei Shan – masyw górski w Chinach, w prowincji Syczuan, jedna z czterech chińskich świętych gór buddyzmu. Wznosi się na wysokość 3099 m. W 1996 roku wraz z rzeźbą Wielkiego Buddy z Leshan została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WGroty Yungang – kompleks skalnych świątyń buddyjskich w pobliżu miasta Datong w chińskiej prowincji Shanxi. W 2001 roku kompleks wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WHuang Shan – pasmo górskie w południowej części prowincji Anhui we wschodnich Chinach. Zostały zbudowane z mas skalnych, wypiętrzonych z dna pradawnego morza w erze mezozoicznej, około 100 milionów lat temu, natomiast sama rzeźba gór jest wynikiem działalności lodowców w czwartorzędzie. Najbujniejsza roślinność występuje poniżej 1100 m n.p.m., a drzewa rosną do górnej granicy lasu na wysokości 1800 m n.p.m.
WHuanglong – dolina w północno-zachodniej części chińskiej prowincji Syczuan, w 1992 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WJaskinie Mogao, znane też jako Jaskinie Tysiąca Buddów i Jaskinie Dunhuang – zespół 492 skalnych świątyń w pobliżu miasta Dunhuang w chińskiej prowincji Gansu, w 1987 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WJezioro Zachodnie – zbiornik wodny w mieście Hangzhou, w prowincji Zhejiang, we wschodnich Chinach. Położone na zachód od centrum miasta, do czasów dynastii Tang było zatoką rzeki Qiantang Jiang. W czasach Tang zostało oddzielone od rzeki i pogłębione do głębokości 1,5-2 m.
WJiuzhaigou – rezerwat przyrody w północnej części chińskiej prowincji Syczuan, w 1992 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WKrajobraz kulturowy tarasów ryżowych ludu Hani w Honghe – obejmuje powierzchnię ponad 16 tysięcy hektarów w południowej części prowincji Junnan. Obszar ten wytyczają z jednej strony tarasy ryżowe, opadające z wysokich stoków gór Ailao, a z drugiej – brzegi rzeki Czerwonej. Od ponad 1300 lat lud Hani rozwinął tutaj złożony system irygacyjny, doprowadzający wodę do tarasów z zalesionych szczytów gór. Stworzył także zintegrowany system hodowli bawołów, bydła, kaczek, ryb i węgorzy, który wspierał podstawową dla tego regionu uprawę czerwonego ryżuCITEREFDziedzictwo.
WLijiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Junnan. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 092 528 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła oraz przemysłu włókienniczego i spożywczego.
WLushan – górzysty region w pobliżu miasta Jiujiang w prowincji Jiangxi we wschodnich Chinach, wykorzystywany pod uprawę herbaty. Najwyższym sztytem jest Hanyang Feng w masywie Lu Shan o wysokości 1474 m n.p.m. W regionie utworzono park krajobrazowy Lushan, który w 1996 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO ze względu na swoje znaczenie dla historii Chin.
WNorbulingka – pałac otoczony największym w Tybecie parkiem, znajdujący się kilka kilometrów na zachód od centrum Lhasy. Nazwa tybetańska w dosłownym tłumaczeniu znaczy „Ogród Skarbów”. Budowla, wzniesiona w drugiej połowie XVIII w. przez VII Dalajlamę, służyła jako letnia rezydencja kolejnych Dalajlamów aż do powstania antychińskiego w 1959 roku. Obecny, XIV Dalajlama rozpoczął w 1954 roku budowę Nowego Pałacu, ukończonego w 1956 roku. Budowle ucierpiały znacznie podczas ostrzału przez armię chińską podczas powstania 1959 r. oraz podczas rewolucji kulturalnej. Odbudowę niektórych budynków rozpoczęto dopiero w 2003 roku. Pomimo zniszczeń, zespół Norbulingka został wpisany, wraz z pałacem Potala, na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WOgród Pokornego Zarządcy – największy ogród w chińskim mieście Suzhou i jeden z czterech największych ogrodów w Chinach. W roku 1997 Zhuozheng Yuan, wraz z innymi klasycznymi ogrodami Suzhou, został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
WPałac Letni – kompleks parkowo-pałacowy stanowiący miejsce letniego odpoczynku cesarzy chińskich z dynastii Qing, położony w Pekinie. Centralnym punktem Yiheyuanu jest Wzgórze Długowieczności oraz sztuczne jezioro Kunming, które zajmuje powierzchnię 2,2 km². Cały kompleks liczy 70 tys. m² zabudowanej przestrzeni z licznymi ogrodami, altankami, pawilonami, galeriami i klasycznymi rezydencjami. Nazwa Yiheyuan oznacza Ogród Pielęgnowania Harmonii.
WPałac Potala – zimowa rezydencja nominalnych władców Tybetu do 1959 roku, kiedy Dalajlama XIV został zmuszony do ucieczki w wyniku nieudanego powstania. Obecna siedziba duchowego i politycznego przywódcy Tybetańczyków znajduje się w indyjskiej miejscowości Dharamsala.
WPałac w Shenyangu – rezydencja zbudowana w latach 1625 do 1636 przez Nurhaczego na wzór Zakazanego Miasta. Do zdobycia Pekinu w 1644 główna siedziba dynastii Qing, później rozbudowywana, po upadku cesarstwa otwarta dla turystów.
WPingyao – chińskie miasto w prowincji Shanxi, oddalone o około 715 km od Pekinu i 80 km od stolicy prowincji Taiyuan. Podczas rządów dynastii Qing, Pingyao było finansowym centrum Chin. W mieście zachowała się doskonale utrzymana, tradycyjna architektura chińskiego ludu Han, co stało się przyczyną wpisania miasta na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku.
WQingcheng Shan – góra w Chinach, w prowincji Syczuan, w mieście Dujiangyan, będącym częścią zespołu miejskiego Chengdu. W 2000, wraz z systemem irygacyjnym Dujiangyan, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wznosi się na wysokość 2434 m n.p.m.
WQufu – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w prefekturze miejskiej Jining. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 627 832.
WRzeźby skalne w Dazu – kompleks religijnych rzeźb w powiecie Dazu, na obszarze miasta wydzielonego Chongqing w Chinach. W 1999 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WSystem irygacyjny Dujiangyan – starożytny, funkcjonujący do dziś, system budowli hydrotechnicznych na północno-zachodnim skraju Kotliny Syczuańskiej, w pobliżu miasta Dujiangyan. Nazwa oznacza dosłownie „Tamę na rzece stołecznej” i odnosi się przede wszystkim do systemu. Miasto pierwotnie nazywało się Guanxian.
WŚwiątynia Nieba, także Ołtarz Nieba, Tian Tan – kompleks sakralnych budowli taoistycznych w południowo-wschodniej części centralnego Pekinu, w Chinach. Kompleks był odwiedzany przez cesarzy Chin z dynastii Ming i Qing w czasie corocznych ceremonii, w czasie których modlono się do Nieba o obfite plony rolne. Uważana jest za świątynię taoistyczną, ale chińska wiara w Niebo, popularna szczególnie wśród panujących dynastii, występowała przed powstaniem taoizmu. Cały kompleks został wpisany w 1998 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WŚwiątynia Zhenguo – buddyjska świątynia położona 10 km od miasta Pingyao, w wiosce Haodongcun (郝洞村), w prowincji Shanxi, w Chinach. Najstarszy pawilon świątyni, Pawilon Wanfo, został zbudowany w 963 roku, za rządów Północnej dynastii Han i znany jest z charakterystycznych, bardzo dużych wsporników, podtrzymujących dach oraz podniesione okapy. Posągi wewnątrz pawilonu są jedynymi przykładami buddyjskiej rzeźby chińskiej z X wieku.
WTai Shan – góra położona na północ od Tai’anu w prowincji Szantung o wielkim znaczeniu dla chińskiej historii i kultury. W roku 1987 wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jej najwyższy punkt to szczyt Jadeitowy Cesarz o wysokości 1545 metrów.
WTerakotowa Armia – zbiór ok. 8,1 tys. figur naturalnej wielkości, wykonanych z terakoty, przedstawiających żołnierzy, oficerów i konie znajdujących się w grobowcu chińskiego Pierwszego Cesarza Qin.
WTienszan, Tien-szan – łańcuch górski w Azji Centralnej, na pograniczu Kazachstanu, Uzbekistanu, Kirgistanu i Chin. Długość łańcucha wynosi około 2500 km, najwyższym szczytem jest Szczyt Zwycięstwa.
WWąwóz Skaczącego Tygrysa – kanion na rzece Jangcy, położony 60 km na północ od miasta Lijiang, w prowincji Junnan w południowo-zachodnich Chinach. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO jako część obszaru Stref chronionych trzech równoległych rzek.
WWielki Budda z Leshan – posąg Buddy w pobliżu miasta Leshan w chińskiej prowincji Syczuan. Mierzy 71 metrów wysokości, co czyni go jednym z największych posągów Buddy na świecie. W 1996 roku został wraz z pobliską górą Emei wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WWielki Kanał – najdłuższy na świecie sztuczny kanał transportowy, budowany w Chinach od V w. p.n.e. Zaczyna się w Hangzhou i dociera do Pekinu. Liczy ok. 1800 km długości i 20–350 m szerokości. Przecina pięć większych rzek: Jangcy, Rzekę Żółtą, Hai He, Huai He i Qiantang Jiang. Na kanale są 24 śluzy. W 2014 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WWielki Mur Chiński – zbiorcza nazwa systemów obronnych składających się z zapór naturalnych, sieci fortów i wież obserwacyjnych oraz murów obronnych z ubitej ziemi, murowanych lub kamiennych, osłaniających północne Chiny przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu. Tradycyjnie przyjmuje się, że Wielki Mur rozciągał się od Shanhaiguan do Jiayuguan w górach Nan Shan na długości ok. 2400 km. Nazywany jest też „Murem 10 000 Li”.
WWudang Shan – niewielkie pasmo górskie w chińskiej prowincji Hubei. Znajdujący się w tych górach taoistyczny średniowieczny zespół świątyń i klasztorów został wpisany w 1994 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO, pomimo zniszczeń w czasie rewolucji kulturalnej. Zespół ten stanowił przez wieki ważny ośrodek m.in. sztuk walki, konkurujący z Shaolinem. Tradycje te są kultywowane po dzień dzisiejszy.
WWulingyuan - rezerwat przyrody w górach Wuling Shan w północno-zachodniej części chińskiej prowincji Hunan, w 1992 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na jego terenie położone są miejscowości Zhangjiajie, Tianzishan i Souxiyu.
WWutai Shan – góra w Chinach, w prowincji Shanxi, na obrzeżach miasteczka Taihuai, o wysokości 3 058 m n.p.m. W tradycji chińskiej zaliczana jest do czterech świętych gór buddyzmu. Zachowały się tu kompleksy świątyń buddyjskich, w 2009 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WWuyi Shan - pasmo górskie w południowo-wschodnich Chinach, na granicy prowincji Fujian i Jiangxi. Rozciąga się na długości ok. 500 km, średnia wysokość wynosi pomiędzy 1000 a 1500 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Huanggang Shan, który ma wysokość 2158 m n.p.m. Obszar gór jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WXanadu – letnia stolica władców z dynastii Yuan do czasu, kiedy siedzibą stało się miasto Zhongdu, położona w Mongolii Wewnętrznej ok. 275 km na północ od Pekinu i ok. 28 km na północny zachód od miasta Duolun.
WYinxu - stanowisko archeologiczne w Chinach, w pobliżu miasta Anyang w prowincji Henan. Zachowały się tu ruiny miasta Yin - ostatniej stolicy dynastii Shang, panującej w latach 1766 - 1050 p.n.e. Stolica służyła 12 królom przez 255 lat.
WZabytkowe centrum Makau – zespół ponad dwudziestu obiektów będących przykładem asymilacji i współistnienia kultur chińskiej i zachodniej na obszarze Makau, dawnej kolonii portugalskiej.
WZhoukoudian – system jaskiń położony około 45 kilometrów na południowy zachód od Pekinu w Chinach. W latach 20. i 30. XX wieku natrafiono tu na szczątki człowieka pekińskiego, a także kamienne narzędzia i kości zwierzęce, liczące od 500 do 230 tysięcy lat. Znalezione eksponaty w większości zaginęły w czasie inwazji japońskiej podczas II wojny światowej. Po wojnie wznowiono prace i część znalezionych artefaktów wystawiona jest dziś w miejscowym muzeum. Wśród eksponatów znalazły się także skamieliny prehistorycznych stworzeń. Zwiedzającym udostępnione są też pobliskie jaskinie i groty.