WGabdułchaj Churamowicz Achatow, ros. Габдулхай Хурамович Ахатов; tat. Габделхәй Хурам улы Əхәтов – rosyjski językoznawca, turkolog.
WNatalja Fiedorowna Alijewa – rosyjska językoznawczyni i orientalistka, specjalistka w zakresie języków austronezyjskich. Zajmowała się językiem malajskim, indonezyjskim oraz typologią języków orientalnych.
WAnastazy, imię świeckie Aleksandr Iwanowicz Aleksandrow – rosyjski biskup prawosławny, profesor filologii słowiańskiej, językoznawca.
WWasilij Aleksiejewicz Bogorodicki – rosyjski językoznawca.
WDow Ber Borochow – rosyjski polityk i filozof żydowskiego pochodzenia, jeden z głównych ideologów i założycieli ruchu syjonizmu socjalistycznego. Przez długi czas lider ugrupowania Poalej Syjon. Pionier w badaniach nad językiem jidysz.
WSiergiej Konstantinowicz Bulicz ; ur. 27 sierpnia 1859 w Kazaniu, zm. 15 kwietnia 1921 w Petersburgu) – rosyjski językoznawca, etnograf, kompozytor i historyk sztuki. Znawca starożytnej literatury indyjskiej, fonetyki języka rosyjskiego, historii Rosji.
WLeonid Arsienjewicz Bułachowski – ukraiński językoznawca, slawista.
WAleksiej Andriejewicz Chowanski – wydawca i redaktor pierwszego rosyjskiego czasopisma naukowego poświęconego językom obcym „Fiłołogiczeskije zapiski”.
WMichaił Anatoljewicz Czlenow – rosyjski etnograf i orientalista. Kandydat nauk historycznych, profesor. Zajmuje się etnografią ludów północnej Rosji oraz kulturą żydowską i językiem hebrajskim.
WWładimir Iwanowicz Dal – rosyjski leksykograf i pisarz.
WAron Borisowicz Dołgopolskij – rosyjski językoznawca, specjalista w zakresie lingwistyki porównawczej. Był jednym ze zwolenników teorii nostratycznej.
WAnna Władimirowna Dybo – rosyjska językoznawczyni, komparatystka. Jej działalność naukowa koncentruje się wokół języków tunguskich i tureckich.
WWiktor Isaakowicz Fajnberg – radziecki dysydent żydowskiego pochodzenia, lingwista z wykształcenia. W 1968 roku ukończył studia filologii angielskiej na wydziale filologicznym Leningradzkiego Uniwersytetu Państwowego, gdzie obronił pracę dyplomową o J.D. Salingerze. 25 sierpnia tego samego roku wziął udział w „demonstracji siedmiorga” przeciwko wejściu armii Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. Ponieważ podczas pacyfikowania demonstracji wybito Fajnbergowi cztery przednie zęby, nie można go było pokazać przed moskiewskim sądem i wyłączono jego sprawę do osobnego postępowania. Umieszczony zatem został na cztery lata w szpitalu psychiatrycznym. W 1974 roku razem z żoną wyemigrował do Francji, gdzie został dyrektorem Kampanii przeciwko Nadużywaniu Psychiatrii.
WFilipp Fiodorowicz Fortunatow – rosyjski językoznawca. Od roku 1876 profesor Uniwersytetu w Moskwie, a także członek Rosyjskiej Akademii Nauk. Był twórcą moskiewskiej szkoły lingwistycznej, która odegrała ważną rolę w rozwoju językoznawstwa historyczno-porównawczego. Równocześnie z Ferdinandem de Saussure'm odkrył prawo przesunięcia akcentu indoeuropejskiego w językach bałtosłowiańskich. Określił warunki II palatalizacji prasłowiańskiej. Opublikował wiele prac na temat akcentu, fonetyki, składni języków indoeuropejskich, m.in. Indojewropiejskije pławnyje sogłasnyje w driewnieindijskom jazykie (1896), O załogach russkogo głagoła (1899), Kratkij oczerk srawnitielnoj fonietiki indojewropiejskich jazykow (1922).
WRoman Osipowicz Jakobson – rosyjski językoznawca, teoretyk literatury, slawista oraz teoretyk języka. Współtwórca metody strukturalnej, w swojej pracy łączył kompetencje literaturoznawcy i językoznawcy.
WElizaveta Kotorova, ros. Елизавета Георгиевна Которова – rosyjska i polska germanistka, językoznawczyni, specjalistka z zakresu językoznawstwa ogólnego i porównawczego, semantyki leksykalnej, leksykologii, leksykografii, pragmalingwistyki oraz języka ketyjskiego.
WWasilij Aleksandrowicz Mołodcow – rosyjski nauczyciel, językoznawca, działacz kulturowy i społeczny.
WOleg Aleksiejewicz Mudrak – rosyjski językoznawca, doktor nauk filologicznych, autor prac na temat języków ałtajskich i paleoazjatyckich. Specjalista w obszarze językoznawstwa historyczno-porównawczego ludów Syberii, Dalekiego Wschodu i Ameryki Północnej. Od 1995 r. pracownik naukowy Centrum komparatystyki Instytutu wschodnich kultur RGGU. Profesor RGGU.
WSiergiej Lwowicz Nikołajew – rosyjski językoznawca, specjalista w zakresie lingwistyki historyczno-porównawczej oraz akcentologii i dialektologii słowiańskiej. Jest przedstawicielem moskiewskiej szkoły komparatystyki.
WWiktor Aleksandrowicz Pogadajew – rosyjski historyk, orientalista, tłumacz. Specjalizuje się w historii i kulturze Azji Południowo-Wschodniej. Jest także leksykografem. Jego dorobek obejmuje ponad 200 książek bądź artykułów na temat języka, historii i kultury malezyjsko-indonezyjskiej.
WJewgienij Poliwanow – rosyjski językoznawca, turkolog, japonista, poliglota.
WÜlo Sirk – estońsko-rosyjski językoznawca i orientalista, specjalista w zakresie języków austronezyjskich. Zajmował się gramatyką i typologią lingwistyczną, językiem malajskim, językem bugijskim z wyspy Celebes oraz komparatystyką austronezyjską.
WAdalbert Wojciech Starczewski, ros. Альберт Викентьевич Старчевский – rosyjski dziennikarz, historyk literatury oraz językoznawca polskiego pochodzenia. Studiował prawo na uniwersytetach kijowskim oraz petersburskim. Jeszcze jako student wydał pierwszy tom dzieła Historiae Ruthenicae Scriptores exteri saeculi XVI (1842). Przetłumaczył na język francuski rosyjski kodeks handlu, sporządził wypis z praw rosyjskich o cudzoziemcach „Die russischen Gesetze Auslander betreftend”, zebrał w berlińskiej bibliotece publicznej kolekcję portretów oraz autografów różnych postaci historycznych, której część wydano pod nazwą „Galerie slave”. Sporządził opisy gramatyki dziesięciu języków słowiańskich i wydrukował dzieło o historii literatury rosyjskiej „Литература русской истории с Нестора до Карамзина”. W latach 1850 był redaktorem wydawnictwa „Библіотека для Чтенія” Józefa Sękowskiego.
WGieorgij Siergiejewicz Starostin – rosyjski językoznawca. Zajmuje się językoznawstwem historyczno-porównawczym, problematyką pokrewieństwa językowego, orientalistyką i sinologią.
WSiergiej Anatoljewicz Starostin – rosyjski lingwista historyczny, szczególnie znany ze swoich prac nad rekonstrukcją prajęzyków. Twórca hipotezy istnienia dene-kaukaskiej makrorodziny językowej.
WAleksiej Aleksandrowicz Szachmatow – rosyjski językoznawca i historyk kultury, profesor Uniwersytetu Petersburskiego.
WNikołaj Siergiejewicz Trubieckoj – rosyjski językoznawca, fonolog, jeden z głównych twórców Praskiego Koła Lingwistycznego, współczesnej fonologii i strukturalizmu, książę.
WPiotr Uslar – rosyjski generał, inżynier i językoznawca niemieckiego pochodzenia, zasłużony badacz języków kaukaskich oraz etnografii ludów Kaukazu. Członek-korespondent Petersburskiej Akademii Nauk.
WWładimir Andriejewicz Uspienski – rosyjski matematyk, lingwista i publicysta.
WWładimir Antonowicz Dybo lub Vladimir Antonovič Dybo – językoznawca rosyjski i radziecki, pracownik naukowy Instytutu Słowianoznawstwa Rosyjskiej Akademii Nauk, doktor nauk filologicznych (1979) i profesor (1992). Autor około 200 publikacji naukowych, w tym 7 monografii. Specjalista w dziedzinie porównawczej lingwistyki historycznej, w zakresie językoznawstwa indoeuropejskiego, szczególnie słowiańskiego, bałtyckiego i irańskiego. Badał również języki uralskie i kaukaskie. Jeden z założycieli moskiewskiej szkoły studiów porównawczych. Wraz z Władisławem Illiczem-Swityczem rozwinął koncepcję uzasadniającą teorię nostratyczną.
WAleksandr Charitonowicz Wostokow, właściwie Alexander von Ostenek – rosyjski filolog, językoznawca, jeden z twórców rosyjskiej slawistyki, zapoczątkował rozwój językoznawstwa historyczno-porównawczego w Rosji.
WAleksandr Władimirowicz Wowin – amerykański językoznawca, filolog i japonista pochodzenia rosyjskiego. Zajmuje się japońską lingwistyką historyczną, filologią japońską oraz językami azjatyckimi w ujęciu ogólnym.
WAndriej Anatoljewicz Zalizniak – rosyjski językoznawca. Specjalizował się w lingwistyce historycznej i dialektologii.