WAsuka-dera , również Ango-in – najstarszy japoński kompleks świątynny buddyjskiej sekty shingon-shū. Zbudowany w latach 588-596 w miejscowości Asuka. Częściowo przeniesiona do Nary, pod nazwą Gangō-ji.
WByōdō-in – niezależna świątynia buddyjska w Uji. Na terenie obiektu znajdują się dwie małe świątynie: Saishō-in należąca do sekty Tendai-shū i Jōdo-in – do Jōdo-shū. Miejsce przechowywania wielu dzieł sztuki i jedna z największych atrakcji turystycznych rejonu Kioto.
WChramy i świątynie Nikko – to kompleks obiektów sakralnych wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 913 w 1999 roku, obejmujący 103 budynki, z których 9 jest sklasyfikowanych jako skarby narodowe, a 94 jako ważne dobra kultury. Znajdują się one w Nikkō, w prefekturze Tochigi, w Japonii. Do kompleksu należą dwa chramy: Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja oraz świątynia Rinnō-ji.
WChūson-ji – kompleks świątyń buddyjskich z ok. 1100 r., znajdujący się w Hiraizumi w, w północno-wschodniej części wyspy Honsiu. Z dawnych budowli zachowały się m.in.: Konjiki-dō oraz część Kyōzō. Początkowo miały być one poświęcone kultowi Buddy Amidy. Obecnie jest to główna świątynia buddyjskiej sekty Tendai w tym regionie Japonii.
WDaijō-ji (jap. 大乗寺; Świątynia Mahayany – japoński klasztor buddyjski szkoły zen tradycji sōtō, wybudowany w XIII w. w ówczesnej prowincji Kaga, w pobliżu wioski Nonoichi.
WEigen-ji – klasztor szkoły zen rinzai, główny klasztor jednej z czternastu linii szkoły rinzai.
WEihei-ji – jedna z dwóch głównych świątyń buddyzmu sōtō zen. Jej założycielem był Eihei Dōgen. Świątynia znajduje się w górach, około 10 km na wschód od miasta Fukui w Japonii.
WShosha-zan Engyō-ji – świątynia sekty Tendai w mieście Himeji, w prefekturze Hyōgo (Japonia). Została założona przez kapłana Shōkū (910–1007) w 966 roku.
WEnryaku-ji – klasztor buddyjski szkoły tendai na górze Hiei w Ōtsu, w prefekturze Shiga. Jeden z największych zespołów świątyń buddyjskich w Japonii.
WFukusai-ji także Mauzoleum Wszystkich Narodów – świątynia buddyjska szkoły ōbaku w Nagasaki, w Japonii. Ma nietypową formę ogromnego żółwia.
WGangō-ji – świątynia buddyjska zbudowana w VIII wieku w Narze, w Japonii.
WHokke-ji także jako Hokke-ji Monzeki – buddyjska świątynia znajdująca się w Narze w Japonii.
WHōkyō-ji – klasztor szkoły zen tradycji sōtō założony przez Jakuena w rejonie Echizen w prefekturze Fukui. Jeden z najstarszych klasztorów zen w Japonii.
WHōryū-ji – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w mieście Ikaruga w prefekturze Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WKennin-ji – pierwsza świątynia zen w Japonii, zbudowana w Kioto. Główny obiekt sakralny szkoły rinzai.
WKōfuku-ji – świątynia buddyjska szkoły Hossō, znajdująca się w miejscowości Nara w Japonii.
WKongōbu-ji – najważniejsza świątynia buddyjskiej szkoły shingon, założonej w IX wieku przez mnicha Kūkaia. Otrzymał on od cesarza Saga (786–842) teren na górze Kōya-san, na którym z biegiem lat powstał kompleks świątynny. Znajduje się on w miejscowości Kōya-chō, w prefekturze Wakayama, w Japonii.
WKōtoku-in – świątynia buddyjska, należąca do sekty Jōdo-shū, znajdująca się w japońskim mieście Kamakura. Sławna jest dzięki ogromnemu posągowi Buddy Amidy – Statui Wielkiego Buddy, wykonanemu w 1252 r. z brązu prawdopodobnie przez Gorōemona Ōno.
WKōya-san – nazwa grupy ośmiu gór oraz świątyni buddyjskiej w miejscowości Kōya-chō w prefekturze Wakayama w zachodniej Japonii, ok. 50 km na południe od miasta Ōsaka, na terenie Quasi-Parku Narodowego Kōya-Ryūjin. W ścisłym znaczeniu Kōya-san jest tzw. „górską nazwą” sangō (山号) świątyni buddyjskiej Kongōbu, sekty Shingon.
WKōzan-ji , formalnie Togano’o-san Kōsan-ji – buddyjska świątynia szkoły shingon położona w górach na północnych peryferiach Kioto, usytuowana w północno-zachodniej dzielnicy Ukyō-ku. Kompleks został założony przez cesarza Kōnina (709–782), według tradycji, w 774 roku. Świątynia jest słynna z Chōjū-jinbutsu-giga , powszechnie znanych jako Chōjū-giga , które uważane są za pierwowzory mangi.
WKumano Sanzan – zespół świątyń buddyjskich i chramów shintō, który jest głównym ośrodkiem dla ok. 3 tysięcy sanktuariów w całej Japonii. Znajdują się w górach Kii w Japonii, w regionie Kinki na półwyspie Kii, na terenie Parku Narodowego Yoshino-Kumano.
WNarita-san Shinshō-ji – buddyjska świątynia japońskiej odmiany buddyzmu ezoterycznego Shingon, znajdująca się w Narita, w prefekturze Chiba, w Japonii.
WRinnō-ji – świątynia buddyjska w Nikkō w Japonii. Jest ośrodkiem szkoły tendai. W 1999 została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu pod nazwą „Chramy i świątynie Nikko”.
WSensō-ji – najstarsza świątynia buddyjska w Tokio, położona w dzielnicy Taitō, ważne centrum kultu poświęcone bogini miłosierdzia, współczucia i życzliwości Kannon. Bierze ona na siebie cierpienie i pomaga odzyskać siły utracone w walce. Świątynia jest jedną z głównych atrakcji turystycznych stolicy Japonii, przyciąga co roku ok. 30 mln odwiedzających.
WShōin-ji – jeden z klasztorów japońskich szkoły rinzai znajdujący się w Harze w mieście Numazu. Znany także jako Shizuoka Shōin-ji.
WSōfuku-ji – klasztor szkoły zen tradycji rinzai w rejonie Fukuoki, uważany za najstarszy klasztor zen w Japonii.
WSōji-ji – klasztor szkoły zen tradycji sōtō istniejący pod tą nazwą od 1321 na półwyspie Noto, a obecnie znajdujący się w rejonie miasta Jokohama. Jeden z dwu głównych klasztorów szkoły sōtō, będący główną świątynią największej sieci klasztorów i świątyń przewyższającej sieć Eihei-ji kilkukrotnie.
WTōdai-ji – buddyjski kompleks świątynny w japońskim mieście Nara. Wchodzący w jego skład Pawilon Wielkiego Buddy jest największą drewnianą budowlą na świecie. Znajduje się w nim wielki posąg Buddy Rushany o wysokości 16,2 m. Świątynia jest również główną siedzibą buddyjskiej szkoły kegon. Została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WYōkō-ji – klasztor buddyjski w Japonii, należący do szkoły zen tradycji sōtō, założony w XIV w. przez Keizana Jōkina w ówczesnej prowincji Noto na półwyspie Noto.
WZuisen-ji – jeden z klasztorów japońskich szkoły rinzai znajdujący się w Kamakurze. Znany także jako Ka-ji.