W
WPedro Aguirre Cerda – chilijski polityk pochodzenia baskijskiego, działacz Partii Radykalnej, prawnik, nauczyciel.
WArturo Fortunato Alessandri Palma – chilijski polityk i prawnik, nosił przydomek: „Lew z Tarapac”. Od 1893 członek Partii Liberalnej, działacz przeciwko rządom José Manuelowi Balmacedzie Fernándezowi, 1897-1915 deputowany z okręgu Ciricón, 1898 minister robót publicznych, 1913 minister finansów, 1918 minister spraw wewnętrznych, 1920-1924 prezydent Chile, ustąpił w wyniku zamachu stanu, 1925 prezydent po raz drugi dzięki kolejnemu przewrotowi, wprowadził nową konstytucję, ponownie zmuszony do rezygnacji, 1932-1938 ponownie prezydent, od 1944 senator.
WJorge Alessandri Rodríguez – chilijski polityk, minister finansów (1947-1950), prezydent kraju (1958-1964) i kandydat prawicy na urząd prezydenta w roku 1970 oraz senator, a także inżynier i przedsiębiorca przemysłu papierniczego. Syn Arturo Alessandriego Palmy.
WSalvador Allende Gossens – chilijski polityk, w latach 1970–1973 prezydent Chile z ramienia lewicowej koalicji „Jedność Ludowa”, który został obalony przez wojskowy zamach stanu 11 września 1973, w trakcie którego prawdopodobnie popełnił samobójstwo.
WPatricio Aylwin Azócar – chilijski polityk chadecki i adwokat pochodzenia irlandzkiego, po powrocie do demokracji w tym kraju w 1990 zastąpił dyktatora militarnego reżimu Augusto Pinocheta, w latach 1990–1994 prezydent Chile.
WMichelle Bachelet, właśc. Verónica Michelle Bachelet Jeria – chilijska polityk, prezydent Chile w latach 2006–2010 i ponownie od 2014 do 2018. W latach 2010–2013 dyrektor wykonawcza ONZ Kobiety.
WJosé Manuel Emiliano Balmaceda Fernández – chilijski polityk i dyplomata, prezydent Chile od 18 września 1886 do samobójstwa w 1891, które popełnił w obliczu wojny domowej po tym, jak izba poselska pozbawiła go urzędu.
WManuel Blanco Encalada, chilijski polityk, admirał, pierwszy prezydent Chile.
WManuel Bulnes Prieto - wojskowy i polityk chilijski, prezydent kraju w latach 1841-1851.
WJosé Miguel Carrera Verdugo – chilijski generał i polityk, prezydent Chile w latach 1811–1814, który przyczynił się do wywalczenia przez swój kraj niepodległości.
WFederico Errázuriz Echaurren – chilijski polityk pochodzenia baskijskiego, działacz Partii Liberalnej, prawnik.
WAgustín Manuel de Eyzaguirre Arechavala – chilijski polityk. W latach 1826–1827 był prezydentem Chile.
WEduardo Frei Ruiz-Tagle – chilijski polityk, prezydent kraju w latach 1994–2000.
WEduardo Nicanor Frei Montalva – chilijski polityk, prezydent kraju, z wykształcenia prawnik.
WRamón Freire y Serrano – chilijski polityk i oficer. Jako prezydent kraju urzędował od 1823 do 1826 oraz w 1827.
WGabriel Gonzalez Videla – chilijski polityk, dyplomata i prawnik, prezydent Chile w latach 1946–1952.
WCarlos Ibáñez del Campo – chilijski polityk. W latach 1927-1931 dyktator, lecz został obalony i wygnany z kraju. W roku 1952 został demokratycznie wybrany prezydentem i sprawował tę funkcję przez sześć lat.
WRicardo Froilán Lagos Escobar – chilijski ekonomista, prawnik, polityk Socjalistycznej Partii Chile. W latach 2000–2006 pełnił funkcję prezydenta Chile.
WManuel Francisco Antonio Julián Montt Torres - chilijski polityk, później prezydent tego kraju. Był ojcem Pedro Montta, późniejszego prezydenta.
WPedro Montt Montt – chilijski polityk. Od 1906 do 1910 urzędował jako prezydent kraju.
WJosé Joaquín Pérez Mascayano – chilijski prawnik, polityk, prezydent Chile w latach 1861-1871.
WMiguel Juan Sebastián Piñera Echenique – chilijski polityk i biznesmen, trzykrotny kandydat w wyborach prezydenckich, prezydent Chile od 2010 do 2014 i od 2018.
WAugusto Pinochet, właśc. Augusto José Ramón Pinochet Ugarte – chilijski dyktator i generał, przywódca junty wojskowej w Chile od 1973. W latach 1974 do 1990 pełnił urząd prezydenta. Doszedł do władzy w wyniku wojskowego puczu, odsuwając od władzy Salvadora Allende i zawieszając konstytucję. Po przegranym plebiscycie w 1988, nie kandydował w wynikających z tego plebiscytu wyborach, przekazał w 1990 pokojowo władzę zwycięzcy wolnych wyborów prezydenckich z 1989.
WAníbal Pinto Garmendia - adwokat i polityk chilijski, prezydent kraju w latach 1876 - 1881. Był synem prezydenta Francisco Antonia Pinto Diaza i Luisy Garmendia Alurralde. Pobierał nauki w Kolegium Argentyńskim w Santiago, następnie zaś studiował w stołecznym Instytucie Narodowym pod kierunkiem Andresa Bello. W latach 1845 - 1851 był sekretarzem poselstwa chilijskiego przy Stolicy Apostolskiej, powróciwszy do kraju ożenił się z Delfiną de la Cruz Zuñartu i oddał się gospodarowaniu na hacjendzie oraz redagowaniu czasopism opozycyjnych wobec rządów prezydenta Manuela Montta. Między 1852 a 1876 rokiem czterokrotnie pełnił funkcję deputowanego będąc jednocześnie w latach 1862 - 1871 burmistrzem Concepcion. W 1871 roku został ministrem wojny i marynarki w administracji Federico Errázuriz Zañartu. Pięć lat później został kandydatem nacjonalistów i liberałów w wyborach prezydenckich, jego kontrkandydatem był Benjamin Vicuña Mackenna popierany przez konserwatystów i liberalnych demokratów. Anibal Pinto wygrał wybory zyskując 293 spośród 307 głosów elektorskich. Urząd objął 18 września 1876 roku. W tym czasie Chile przeżywało największy kryzys ekonomiczny XIX wieku, pogłębiony przez katastrofalne trzęsienie ziemi z 9 maja 1877 roku. Był to również okres napięć w relacjach z Kościołem katolickim. Najważniejszym wydarzeniem jego prezydentury był wybuch wojny saletrzanej 5 marca 1879 roku. Pinto zamierzał mianować Patricio Lyncha naczelnym wodzem wojsk chilijskich, nominacja ta nie doszła jednak do skutku w następstwie oporu kół wojskowych. Z pomocą ministra spraw zagranicznych Domingo Santa María udało mu się zapewnić neutralność Argentyny w toczącym się konflikcie poprzez cesję na jej rzecz części Patagonii. Wojska chilijskie odniosły zwycięstwo zajmując stolicę Peru - Limę. Anibal Pinto ustąpił po upływie kadencji 18 września 1881 roku, zastąpił go wspomniany już Domingo Santa María. Pinto wycofał się z życia publicznego, zajmując się prowadzeniem interesów i pracą społeczną jako prezes straży pożarnej w Santiago. Zmarł 9 czerwca 1884 roku w wieku 59 lat.
WFrancisco Antonio Pinto Díaz – chilijski polityk. W latach 1827-1829 sprawował funkcję prezydenta Chile.
WJuan Antonio Ríos Morales – chilijski adwokat, dyplomata i polityk, minister spraw wewnętrznych w 1932, a następnie minister sprawiedliwości. Prezydent Chile z ramienia Partii Radykalnej od 2 kwietnia 1942 do 27 czerwca 1946.
WJuan Luis Sanfuentes Andonaegui – prezydent Chile w latach 1915–1920. Był synem pisarza i polityka Salvadora Sanfuentesa Torresa i Matilde Andonaegui.
WDomingo Santa María González – chilijski prawnik, polityk i pisarz, prezydent kraju w latach 1881–1886.
WFrancisco Ramón de Vicuña Larraín – chilijski polityk baskijskiego pochodzenia. Dwukrotnie sprawował funkcję tymczasowego prezydenta Chile w 1829 roku.