WAlto de l'Angliru – przełęcz w Asturii, w paśmie Aramo, na terenie gminy Riosa.
WGóry Betyckie – należący do Alpidów Zachodnich łańcuch górski w południowo-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego, w Hiszpanii, drugi po Alpach pod względem wysokości w Europie. Ciągnie się wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, od Gibraltaru do przylądka Nao. Łańcuch ma długość 600 km, szerokość 100–160 km.
WCornión - pasmo górskie w Górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii. Szczyty nie osiągają tu takich wysokości jak te najwyższe w pobliskim masywie Picos de Europa, ale niewiele im ustępują. Łańcuch można podzielić na 4 części: północną, najwyższy szczyt to Cabezo Lerosos, centralną, najwyższy szczyt to Torre de Santa María, rejon Peña Santa, najwyższy szczyt to Peña Santa i rejon Torre Bermeja, najwyższy szczyt to Torre Bermeja.
WGóry Baskijskie – pasmo górskie w północnej Hiszpanii, będące częścią łańcucha górskiego Gór Kantabrysjkich.
WGóry Toledańskie są krainą geograficzną Półwyspu Iberyjskiego, która oddziela doliny Tagu i Gwadiany. Mają maksymalną długość 350 km i maksymalną szerokość 100 km w pobliżu miast Sonseca i Puertollano. Średnia szerokość to 50 km. Najwyższym szczytem tego łańcucha górskiego jest szczyt Villuerca Alta w Sierra de Guadalupe. Stanowią północną granicę La Manchy.
WGóry Iberyjskie – łańcuch górski w Hiszpanii.
WGóry Kantabryjskie – łańcuch górski w północnej części Hiszpanii na Półwyspie Iberyjskim, położone na północnym skraju Mesety Iberyjskiej, usytuowane równolegle do wybrzeża Zatoki Biskajskiej, ku której stromo opadają. Na zachodzie graniczą z Masywem Galicyjskim, na południowym wschodzie z Górami Iberyjskimi.
WGóry Kastylijskie – łańcuch górski w Hiszpanii i Portugalii, w środkowej części Mesety Iberyjskiej. Najwyższym ich szczytem jest Almanzor, który osiąga wysokość 2592 m.
WGóry Katalońskie – góry w północno-wschodniej Hiszpanii rozciągające się na długości ok. 250 km wzdłuż brzegu Morza Śródziemnego, od Pirenejów do doliny rzeki Ebro. Składają się z dwóch równoległych pasm górskich oddzielonych od siebie zapadliskiem tektonicznym. Najwyższy szczyt, Turó de l'Home, wznosi się na wysokość 1712 m n.p.m. Góry zbudowane są z paleozoicznych skał krystalicznych oraz wapieni, piaskowców i łupków z ery mezozoicznej i kenozoicznej. Występują formy krasowe. Góry porośnięte są zaroślami makii, lasami z dębem korkowym, kasztanem, bukiem, sosną alepską i pinią. Na przedgórzach występują liczne plantacje, sady i pola uprawne. Klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski.
WMonte Hacho – góra w hiszpańskim mieście Ceuta, na północy Afryki. Monte Hacho położona jest na wybrzeżu Morza Śródziemnego w Cieśninie Gibraltarskiej, naprzeciw Gibraltaru.
WMontserrat – masyw górski w Katalonii. Nazwa, która oznacza górę „postrzępioną”, odnosi się do malowniczych kształtów mocno zerodowanego masywu. Z pewnej odległości góra przypomina piłę, z zębami skierowanymi ku niebu lub chmurę. Najwyższy szczyt, Sant Jeroni, wznosi się na wysokość 1237 m n.p.m.
WPicos de Europa - najwyższe, zbudowane z wapieni, pasmo w Górach Kantabryjskich. Picos de Europa to wapienna formacja o długości i szerokości około 40 km. Położona jest jedynie 25 km od Atlantyku. Według legendy nazwę tej grupie nadali żeglarze powracający z dalekich podróży do domu. Strzeliste, bielone przez zimę śniegiem, wysokie szczyty były dla wspomnianych podróżników nieraz zwiastunem rodzinnych stron. Najwyższym szczytem Picos de Europa jest Torre de Cerredo, który sięga 2648 m n.p.m.
WPireneje – należą do Alpidów Zachodnich, trzeci pod względem wysokości po Alpach i Górach Betyckich łańcuch górski w Europie, znajdujący się w północno-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego. Jego naturalne przedłużenie stanowią od zachodu Góry Kantabryjskie. Pireneje rozciągają się pomiędzy Atlantykiem na zachodzie i Morzem Śródziemnym na wschodzie, osiągając długość 450 km. W większej części Pirenejów grzbiet pasma tworzy granicę francusko-hiszpańską, przebiegając także przez Andorę. Wyjątkiem jest Val d’Aran, która należy do Hiszpanii, mimo że znajduje się po północnej stronie pasma. Do innych drobnych orograficznych anomalii zalicza się na przykład Cerdanya oraz hiszpańska eksklawa Llívia. Szerokość pasma w kierunku północ – południe waha się od 50 do 150 km.
WPireneje Środkowe - pasmo górskie, część Pirenejów. Leży na granicy między Hiszpanią a Francją. Rozciągają się na wschód od przełęczy Somport aż do Val d’Aran. Jest to najwyższa część Pirenejów. Dzielą się na kilka podgrup, z których największa to Benasque, gdzie leży Aneto - najwyższy szczyt całych Pirenejów.
WPireneje Wschodnie - pasmo górskie, część Pirenejów. Leży na granicy między Hiszpanią a Francją. Z wyjątkiem przełomu na wschodnim krańcu Pyrénées Ariégeoises, średnia wysokość pasma utrzymuje się na jednolitym poziomie, aż do nagłego spadku następującego w części łańcucha znanej jako Albères. Najwyższym szczytem jest Pica d’Estats, który osiąga 3140 m.
WSerra de São Mamede – pasmo górskie w południowo-wschodniej Portugalii, w regionie Alentejo, w dystrykcie Portalegre. Niewielki fragment znajduje się na obszarze Hiszpanii, w Estremadurze.
WSerra de Tramuntana – pasmo górskie znajdujące się na Majorce o długości 90 km i średniej szerokości 10 km. Serra de Tramuntana jest nazwą w języku katalońskim, natomiast w języku hiszpańskim (kastylijskim) ich nazwa brzmi Sierra de Tramontana.
WSierra de Francia to łańcuch górski w Hiszpanii. Jest częścią Gór Kastylijskich. Leży około 70 km od miasta Salamanka, stolicy prowincji, w której leży.
WSierra de Gata to łańcuch górski w Hiszpanii. Jest częścią Gór Kastylijskich.
WGóry Grazalema to najwyższe pasmo w prowincji Kadyks; najwyższy szczyt - El Torreon 1654 m n.p.m. Na terenie tych gór został założony w 1977 r. pierwszy park narodowy w Andaluzji - Parque Natural de la Sierra de Grazalema zajmujący obszar 53.411 ha. Całość Sierra de Grazalema zbudowana jest z krasowych form powierzchniowych. Znajduje się tu największy w Andaluzji system jaskiniowy Hindidero-Gato o łącznej długości korytarzy ok. 10 km, oraz wąwóz La Verde z prawie pionowymi 400 metrowymi wapiennymi ścianami. Góry Grazalema są także obszarem cennym przyrodniczo, na którym żyje m.in.: kilka gatunków sępów w tym sęp płowy. Na terenie parku leży 9 miast prowincji Kadyks: Algodonales, Benaocaz, El Bosque, El Gastor, Grazalema, Prado del Rey, Ubrique, Villaluenga del Rosario i Zahara de la Sierra oraz 5 miast prowincji Malaga: Benaoján, Cortes de la Frontera, Jimera de Líbar, Montejaque i Ronda.
WSierra de Gredos to pasmo górskie w centralnej części Półwyspu Iberyjskiego. Jest częścią Gór Kastylijskich. Jest to teren parku narodowego. Najwyższym szczytem jest Almanzor.
WSierra de Guadarrama – pasmo górskie we wschodniej części Gór Kastylijskich w centralnej Hiszpanii.
WSierra de la Demanda – najbardziej na północny zachód wysunięty masyw Gór Iberyjskich w Hiszpanii.
WSierra Mágina – wapienny masyw górski w Górach Betyckich w centralnej części prowincji Jaén w Andaluzji. Najwyższym szczytem jest Pico Mágina o wysokości 2 167 m.n.p.m., będący jednocześnie najwyższym szczytem prowincji Jaén. Wokół masywu znajdują się głównie gaje oliwne, jednak z powodu trudnego, górzystego terenu na większości jego obszaru środowisko naturalne jest dobrze zachowane. Na jego zboczach rośnie licznie m.in. sosna czarna spp. salzmanni. Większość tego obszaru obejmuje Obszar chronionego krajobrazu Parque Natural de Sierra Mágina.
WSierra Morena – łańcuch górski, stanowiący południową granicę Mesety Iberyjskiej. Powstały w paleogenie, w orogenezie alpejskiej. Bardziej niż o strukturze fałdowej można mówić o kombinacji odkształceń (zginań) i uskoków, z obecnością skał starszych wraz z innymi bardziej plastycznymi i młodymi. Faktycznie jest bardziej formą przejściową między Mesetą a Doliną Gwadalkiwiru niż łańcuchem górskim.
WSierra Nevada – pasmo górskie w Górach Betyckich, w południowej Hiszpanii, w Andaluzji. Jego długość wynosi około 120 km, szerokość do 40 km, a powierzchnia – około 2000 km². Zbudowane jest ze skał metamorficznych, w niższych partiach z piaskowców, miejscami z wapieni i dolomitów. Najwyższy szczyt, Mulhacén jest również najwyższym szczytem Półwyspu Iberyjskiego i europejskiej części Hiszpanii. Pod jego wierzchołkiem znajdują się najdalej na południe w Europie położone ślady plejstoceńskiego zlododowacenia. W górach jest mało wody, jedynie w rejonie szczytu Mulhacén znajduje się kilka jezior. Północne stoki porośnięte są lasami szpilkowymi. Na wysokości 1200–2000 m rosną dęby oraz kasztan jadalny. Powyżej 2000 m rosną zarośla jałowca. Powyżej 3000 m rozciąga się piętro hal.
WMacizo de los Urrieles to pasmo szczytów w Górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii. Jest to pasmo dość wysokie, aż 38 szczytów ma wysokość ponad 2500 m. Znajduje się tutaj najwyższy szczyt Gór Kantabryjskich Torre de Cerredo. Masyw ten dzieli się na kilka grup:Grupa Peña Maín, najwyższy szczyt Cabeza la Mesa – 1605 m, Grupa Pico Urriello (Naranjo), najwyższy szczyt Torre del Tiro Navarro I – 2602 m, Grupa Torre Cerredo, najwyższy szczyt Torre de Cerredo – 2648 m, Grupa Peña Vieja, najwyższy szczyt Peña Vieja – 2617 m, Grupa Llambrión, najwyższy szczyt Torre del Llambrión – 2642 m, Grupa Peñas Cifuentes, najwyższy szczyt Hoyo de Liordes – 2474 m.