W

Chronologiczna lista biskupów i arcybiskupów Moguncji

W

Adolf I z Nassau – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy od 1373 r.

W

Adolf II z Nassau – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy od 1461 r.

W

Albrecht Hohenzollern, również Albrecht z Brandenburgii – syn Jana Cicero, markgraf Brandenburgii, kardynał, elektor i arcybiskup Moguncji (1514–1545), oraz administrator apostolski diecezji Halberstadt i arcybiskup Magdeburga (1513–1545).

W

Baldwin Luksemburski – arcybiskup Trewiru w latach 1307-1354, administrator arcybiskupstwa mogunckiego w latach 1328-1336, administrator biskupstw wormackiego i Spiry w latach 1331-1337.

W

Bonifacy Winfrid, Święty Bonifacy, właśc. Wynfryd, cs. Swiaszczennomuczenik Wonifatij, archijepiskop Kreditonskij – biskup obrządku łacińskiego, benedyktyn, misjonarz, męczennik i święty Kościoła katolickiego.

W

Gerlach z Nassau – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy od 1346 r.

W

Hatto I OSB – duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, opat wielu klasztorów, m.in. klasztoru Reichenau (888–913) i klasztoru Lorsch (901–913), arcybiskup Moguncji (891–913); doradca Arnulfa z Karyntii (850–899) i Ludwika IV Dziecię (893–911), jeden z czołowych polityków państwa wschodniofrankijskiego.

W

Hatto II OSB – duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, opat klasztoru w Fuldzie (956–968), arcybiskup Moguncji (968–970).

W

Maurus Magnentius Rabanus, Hraban Maur, Rabanus, Raban Maur lub Hrabanus Maurus – kronikarz i uczony czasów karolińskich, mnich benedyktyński, teolog, autor encyklopedii De rerum naturis, poeta łaciński, autor hymnów brewiarzowych sławiących Ducha Świętego. Zasłużył się także w wielu innych dziedzinach, m.in. pisał traktaty o Biblii, wychowaniu i gramatyce. Obok Alkuina był najbardziej wpływowym pisarzem i nauczycielem czasów karolińskich, uznawany przez bollandystów jako błogosławiony.

W

Jan II z Nassau – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy od 1397 r.

W

Karl Theodor Anton Maria von Dalberg – arcybiskup Moguncji w latach 1802–1803, a następnie arcybiskup Ratyzbony w latach 1802–1817, tym samym elektor oraz arcykanclerz Świętego Cesarstwa Rzymskiego w latach 1802–1806. Książę Ratyzbony w latach 1803–1810. Książę prymas Związku Reńskiego oraz książę Frankfurtu w latach 1806–1813.

W

Wilhelm Emmanuel von Ketteler – niemiecki biskup, od 1850 do śmierci ordynariusz Moguncji, teolog i polityk. Prekursor katolickiej nauki społecznej w Niemczech, chrześcijański reformator, delegat biskupa wrocławskiego na Brandenburgię i Pomorze (1848–1850).

W

Karl Lehmann – niemiecki duchowny katolicki, w latach 1983–2016 biskup Moguncji (Mainz), kardynał.

W

Św. Lul – biskup Moguncji od 754, arcybiskup od 781.

W

Piotr z Aspeltu – duchowny rzymskokatolicki, lekarz i kapelan króla niemieckiego Rudolfa I Habsburga, kanclerz Królestwa Czech, arcybiskup Moguncji.

W

Rudolf z Zähringen – arcybiskup-elekt Moguncji w 1160 r., biskup Liège od 1167 r., z rodu Zähringen.

W

Albert Stohr – niemiecki duchowny katolicki, od 1935 biskup Moguncji.

W

Teodoryk z Isenburga – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy w latach 1459–1461 i ponownie od 1475 r.

W

Hermann Volk – niemiecki duchowny katolicki, kardynał, biskup Moguncji, profesor teologii.

W

Willigis – arcybiskup Moguncji od 975 roku. Koronował króla niemieckiego Henryka II w 1002 roku, święty Kościoła katolickiego.

W

Konrad von Wittelsbach – arcybiskup Moguncji i Salzburga oraz kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego. Był pierwszym w historii kardynałem, który jednocześnie był także biskupem rezydencjonalnym.

W

Zygfryd II z Eppsteinu – arcybiskup Moguncji i książę-elektor Rzeszy w latach 1200–1230, arcykanclerz Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

W

Zygfryd III z Eppstein, Siegfried III. von Eppstein – arcybiskup Moguncji.