WPrezydenci Hondurasu, większość z prezydentów po 1900 roku jest reprezentantem jednej z dwóch dominujących partii politycznych, którymi są Partia Liberalna Hondurasu (LPH) oraz Partia Narodowa Hondurasu (PNH).
WPrezydent Hondurasu – głowa państwa, szef rządu, najwyższy organ władzy wykonawczej, a także naczelny dowódca sił zbrojnych w Hondurasie.
WTiburcio Carías Andino – honduraski generał i polityk, założyciel (1916) i wieloletni przewodniczący Partii Narodowej (NPH), przywódca konserwatystów w wojnie domowej w 1924, minister spraw wewnętrznych w latach 1924–1928, prezydent Hondurasu w okresie 1933–1949, dyktator.
WJose Simón Azcona del Hoyo – honduraski polityk, przedsiębiorca i inżynier, minister robót publicznych i transportu w rządzie Roberto Suazo, prezydent w latach 1986–1990 z ramienia Liberalnej Partii Hondurasu (LPH).
WFrancisco Bertrand Barahona – dwukrotnie sprawował urząd prezydenta Hondurasu: tymczasowo w 1911-1912, a następnie po wygranej w wyborach prezydenckich: od 1913 do 1919. W 1919 został obalony przez przewrót wojskowy. Członek Narodowej Partii Hondurasu (PNH).
WManuel Bonilla Chirinos – honduraski generał i działacz polityczny Partii Narodowej.
WRafael Leonardo Callejas Romero – honduraski ekonomista, biznesmen, inżynier rolnik i polityk Narodowej Partii Hondurasu (NPH), minister rządu Juana Alberto Melgara, kandydat na prezydenta w 1982 i w 1985. Od 27 stycznia 1990 do 27 stycznia 1994 sprawował urząd prezydenta kraju.
WRamon Ernesto Cruz Ucles – honduraski adwokat i polityk Partii Narodowej, profesor uniwersytetu w Tegucigalpie, ambasador Hondurasu w Salwadorze w latach 1946-1948, od 1949 do 1963 sędzia Sądu Najwyższego, kandydat na prezydenta w 1963, prezydent kraju od 1971 do 1972. Został odsunięty od władzy przez Oswaldo Lópeza Arellano.
WCarlos Roberto Flores Facussé – honduraski przedsiębiorca, inżynier i polityk, wydawca dziennika El Tribuna, w 1989 kandydat na prezydenta Hondurasu, od 1994 do 1998 przewodniczący Kongresu Narodowego, a następnie prezydent kraju od 1998 do 2002.
WJuan Orlando Hernández Alvarado – honduraski polityk, deputowany do Kongresu Narodowego od 1998 do 2014 i jego przewodniczący w latach 2010–2013, od 27 stycznia 2014 prezydent kraju. Przewodniczący Partii Narodowej Hondurasu od 2009.
WJosé Dionisio de la Trinidad de Herrera y Díaz del Valle – honduraski i nikaraguański polityk; prezydent Hondurasu od 16 września 1824 do 10 maja 1827 oraz Nikaragui od 12 maja 1830 do listopada 1833. Podczas tych prezydentur, Honduras i Nikaragua były częściami Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej.
WJuan Nepomuceno Fernández Lindo y Zelaya – salwadorski i honduraski polityk. Prezydent Salwadoru od 22 lutego 1841 do 1 lutego 1842 oraz Hondurasu od 4 lutego 1847 do 1 lutego 1852.
WPorfirio „Pepe” Lobo Sosa – honduraski polityk, przewodniczący Partii Narodowej Hondurasu od 2005, przewodniczący parlamentu w latach 2002-2006. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2005 oraz w 2009. Prezydent Hondurasu od 27 stycznia 2010 do 27 stycznia 2014.
WOswaldo López Arellano – honduraski polityk, dwukrotny prezydent kraju.
WVicente Mejía Colindres - był honduraskim lekarzem chirurgiem, autorem audycji radiowych i działaczem politycznym Partii Liberalnej.
WRoberto Micheletti Bain, honduraski polityk, przewodniczący Kongresu Narodowego od stycznia 2006 do czerwca 2009. P.o. prezydenta Hondurasu od 28 czerwca 2009 do 27 stycznia 2010.
WFrancisco Morazán lub José Francisco Morazán Quesada – środkowoamerykański polityk pochodzenia honduraskiego, generał, przywódca liberałów, prezydent Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej w latach 1830–1835 i 1835–1839. Podjął przy użyciu siły nieudaną próbę powstrzymania rozpadu federacji. Został pojmany i stracony. Bohater narodowy Hondurasu.
WMiguel Paz Barahona – honduraski chirurg, minister zarządzania w rządzie brata Francisco Bograna, wolnomularz, był prezydentem Hondurasu od 1925 do 1929, prezydentem Kongresu Narodowego od 1933 do 1934.
WCarlos Roberto Reina Idiaquez – adwokat i dyplomata, działacz Partii Liberalnej Hondurasu (LPH), profesor prawa na uniwersytecie w Tegucigalpie, ambasadorem Hondurasu we Francji w latach 1960-1963. W 1985 ubiegał się o urząd prezydenta w wyborach, jednak dopiero od 27 stycznia 1994 do 27 stycznia 1998 miał okazję sprawować to stanowisko. Zmarł śmiercią samobójczą na skutek postrzału.
WRoberto Suazo Cordova – honduraski polityk i lekarz, przewodniczący Konstytuanty w 1980, w latach 1982–1986 prezydent Hondurasu.
WAdolfo Villeda José Ramón Morales – honduraski polityk, z zawodu lekarz.
WJosé Manuel „Mel” Zelaya Rosales – honduraski polityk, prezydent Hondurasu od 27 stycznia 2006 do 28 czerwca 2009. Odsunięty od władzy w wyniku wojskowego zamachu stanu.