WGubernator generalny Kanady – najstarsza instytucja polityczna w Kanadzie. Gubernator generalny jest namiestnikiem monarchy Kanady, który jest głową Kanady. Dawniej gubernator generalny sprawował realną władzę nad koloniami brytyjskimi w Kanadzie. Współcześnie posiada funkcje głównie tytularne i honorowe, choć z szerokimi uprawnieniami konstytucyjnymi z których może skorzystać w sytuacjach wyjątkowych. Jest wodzem naczelnym kanadyjskich sił zbrojnych. Gubernator generalny mianowany jest przez monarchę, współcześnie za radą premiera Kanady, zwykle na okres pięciu lat. Oficjalną rezydencją gubernatora generalnego jest Rideau Hall w Ottawie. Drugą rezydencją, w której spędza zazwyczaj kilka tygodni w roku jest La Citadelle w Québecu.
WPierre Du Bois d’Avaugour – francuski baron, gubernator generalny Nowej Francji w latach 1661–1663.
WJoseph-Antoine Lefebvre de La Barre – francuski polityk, żołnierz i administrator. Doradca parlamentu, gubernator kolejno: Paryża, Grenoble, Gujany Francuskiej i Nowej Francji.
WRolland-Michel Barrin markiz de La Galissonnière – francuski admirał i gubernator generalny Nowej Francji w latach 1747–1749.
WCharles de la Boische, markiz de Beauharnois – gubernator generalny Nowej Francji.
WJacques René de Brisay, markiz Denonville – gubernator Nowej Francji.
WLouis-Hector de Callière – francuski żołnierz i administrator, gubernator generalny Nowej Francji.
WSamuel de Champlain – francuski podróżnik, odkrywca, kolonizator Kanady. Pierwszy gubernator, zwany „ojcem Nowej Francji”. Kontynuował odkrywcze dzieło Jacques’a Cartiera, jednocześnie prowadząc intensywną akcję kolonizacyjną i tworząc podstawy pod francuską dominację w Ameryce Północnej.
WLouis d’Ailleboust de Coulonge – trzeci gubernator generalny Nowej Francji w latach 1648–1651.
WAnge Duquesne-Menneville, markiz de Duquesne – francuski administrator i oficer marynarki wojennej, gubernator generalny Nowej Francji w latach 1752–1755.
WLouis de Buade de Frontenac – gubernator Nowej Francji. Frontenac rozpoczął swą karierę w służbie wojskowej we Włoszech i Niemczech. Zdobył sławę jako dobry dowódca i administrator. W 1672 został mianowany gubernatorem generalnym Nowej Francji. Jego energia i samodzielność, a przy tym bezkompromisowość w stosunkach z kościołem, przysporzyły mu wielkiej popularności wśród kolonistów, lecz na dworze królewskim wzbudziły podejrzenie, że zamierza z Nowej Francji utworzyć swoje własne królestwo. Z tego też powodu w 1682 został odwołany z urzędu. Powrócił na niego po siedmiu latach i pozostał na stanowisku do swej śmierci w 1698.
WJean de Lauzon – gubernator generalny Nowej Francji w latach 1651–1656.
WCharles Jacques Huault de Montmagny – drugi gubernator generalny Nowej Francji w latach 1636-1648. Od 1622 kawaler zakonu maltańskiego.
WDaniel de Rémy – gubernator Nowej Francji.
WPierre de Rigaud markiz de Vaudreuil-Cavagnal – francuski administrator, ostatni gubernator generalny Nowej Francji w latach 1755–1760.
WAugustin de Saffray de Mézy, rzadziej stosowana pisownia de Mésy – gubernator Nowej Francji.
WJacques-Pierre de Taffanel markiz de La Jonquière – francuski admirał i gubernator generalny Nowej Francji w latach 1749–1752.
WPhilippe de Rigaud markiz de Vaudreuil – francuski żołnierz i administrator, gubernator generalny Nowej Francji.