W

Andrea Amort – austriacka pisarka, dramaturg, krytyk teatralny, reżyserka teatralna.

W

Michael Anton Biermer – niemiecki lekarz internista. Jako jeden z pierwszych opisał niedokrwistość złośliwą, znaną też jako choroba Addisona-Biermera.

W

Paul Eugen Bleuler – szwajcarski lekarz psychiatra.

W

Karl Georg Büchner – niemiecki rewolucjonista, pisarz i przyrodnik.

W

Karl Joseph Eberth – niemiecki lekarz patolog i anatom. Uczeń Rudolfa Virchowa. Od 1865 profesor anatomii w Zurychu, w latach 1881–1911 w Halle (Saale).

W

Adolf Eugen Fick – niemiecki fizjolog, profesor na Uniwersytecie w Zurychu i Würzburgu. Sformułował prawa Ficka. Był działaczem Ligi Pangermańskiej.

W

Hans Ulrich Friedrich Goll – szwajcarski lekarz, neuroanatom, profesor Uniwersytetu Zuryskiego.

W

Heinrich Greinacher – szwajcarski fizyk narodowości niemieckiej, wynalazca licznika iskrowego, powielacza napięcia oraz komory jonizacyjnej połączonej z liniowym wzmacniaczem.

W

Otto Haab – szwajcarski lekarz okulista.

W

Ludimar Hermann – niemiecki fizjolog, fonetyk. Wprowadził do fonetyki pojęcie formantu.

W

Julius Eduard Hitzig – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra.

W

Viktor Merz (ur. 13 grudnia 1839 w Odessie, zm. 25 maja 1904 w Lozannie) – szwajcarski chemik, od 1869 do 1893 profesor na Uniwersytecie w Zurychu. Razem z Ebertem zsyntetyzował tzw. kwasy Merza–Eberta (C10H8O6S2).

W

Joseph Ludwig Raabe – szwajcarski matematyk.

W

Edmund Rose – niemiecki chirurg. Był synem mineraloga Gustava Rosego (1798-1873), i bratankiem innego mineraloga, Heinricha Rosego (1795-1864). Jego prapradziadkiem był farmakolog Valentin Rose Starszy (1736-1771), a dziadkiem farmakolog Valentin Rose Młodszy (1762-1807).

W

Ignaz Philipp Semmelweis – lekarz pochodzący z rodziny węgierskich Niemców, który położył podwaliny pod nową gałąź medycyny – antyseptykę, która zajmuje się kwestią niszczenia drobnoustrojów poprzez odkażanie. Zastosowana przez niego dezynfekcja rąk przed badaniem kobiet po porodzie spowodowała radykalne zmniejszenie się wśród nich śmiertelności na gorączkę połogową, która wówczas była zmorą szpitali położniczych.