W

Ch'oŭi Ŭisun – koreański mistrz sŏn z końcowego okresu dynastii Chosŏn. Uważany za największego buddyjskiego uczonego XIX w.

W

Hyobong Hangnul – współczesny koreański mistrz sŏn.

W

Kobong Kyŏnguk – koreański mistrz sŏn.

W

Kyŏnghŏ Sŏngu – koreański mistrz sŏn, odnowiciel szkoły sŏn.

W

Mangong Wŏlmyŏn – koreański mistrz sŏn, jeden z odnowicieli koreańskiego sŏnu po okresie 500-letnich prześladowań.

W

Naong Hyegŭn – wyróżniający się koreański mistrz sŏn późnego okresu Koryŏ (고려).

W

Pojo Chinul, 보조지눌, także 불일보조, Puril Pojo, chiń. Zhīnè, jap. Chitotsu, wiet. Tri Nột – koreański mistrz sŏn. Usiłował na gruncie koreańskim dokonać systematyzacji i synkretyzacji nauk różnych szkół buddyjskich.

W

Seung Sahn – 78. patriarcha buddyzmu koreańskiego w linii przekazu od Buddy Siakjamuniego. Twórca jednej z największych organizacji zen na świecie – Kwan Um Zen School, działającej także w Polsce pod nazwą Szkoła Zen Kwan Um.

W

Samyŏng Yujŏng – koreański mistrz sŏn, uczeń Sŏsana Taesy. Znany także jako Song’un Yujŏng.

W

Sŏsan Taesa, właściwie Ch'ŏnghŏ Hyujŏng – największy koreański mistrz sŏn okresu dynastii Yi. Znany także jako Sŏsan Tŭnggye. Bohater ludowych opowieści.

W

T’aego Pou – koreański mistrz sŏn, który wprowadził do Korei chińską szkołę chan linji oraz zjednoczył wszystkie szkoły sŏn w jedną nazwaną chogye.

W

Yŏgong Tosŏn – jeden z najbardziej wpływowych mistrzów sŏn w historii Korei.

W

Wŏnjŏk Toŭi – koreański mistrz sŏn, prekursor szkoły sŏn kaji.